ผมกับแฟนเราคบกันมา 4 ปี แล้วครับ ตอนแรกเราก็อยู่ด้วยกัน จนช่วง 9 เดือนหลังแฟนผมเขาเหนื่ิอย เพราะระยะทางระหว่างห้องกับที่ทำงานห่างกัน เธอเลยขอย้ายออกเพื่อจะไปทำงานได้สะดวกขึ้น ผมจะแวะไปหา และบางทีเธอก็กลับมานอนที่ห้องบ้าง

   ตอนคบกันแรกๆ เธอเคยถามผมว่า อะไรที่จะทำให้เราเลิกกัน ผมบอกว่า วันที่เธอมีอะไรกับคนอื่น เป็นสิ่งที่ผมรับไม่ได้ที่สุด และเมื่อเดือนที่ผ่านมาเธอก็ถามผมว่า ถ้าเธอมีลูก แต่ไม่ใช่ลูกผม ผมจะเลี้ยงไหม ผมบอกผมดูแลได้

ช่วง 2 เดือนหลังผมเห็นเธอชอบแอบร้องไห้บ่อยๆ ถามก็ไม่บอกอะไร ชวนเปลี่ยนเรื่องคุย จนวันนี้เธอยอมสารภาพกับผม ว่าเธอท้อง 2 เดือนแล้ว เธอร้องไห้สำนึกจากการกระทำนั้น ในนาทีนั้นผมอึ้ง ผมคิดอะไรไม่ออก ไม่รู้จะทำยังไง มันชาไปหมด ได้แต่จับมือเธอแล้วให้กำลังใจ ผมรู้ว่านั้นไม่ใช่ลูกผม เพราะเราไม่มีอะไรกันหลายเดือนแล้ว

ตอนนี้ผมสับสนมาก เป็นห่วงเธอ เพราะรู้ว่าผู้ชายคนที่ทำเธอท้องไม่มีความรับผิดชอบอะไรเลย เพราะตั้งแต่เกิดเรื่อง เขาก็หาข้ออ้างสารพัด ที่จะไม่คุยกับเธอ (เธอบอกกับผม) ญาติตาย รถชน ลูกป่วย (เขามีลูกอยู่แล้ว)  ผมไม่รู้ควรจะทำอย่างไรดี เพราะทั้งรัก และเป็นห่วง แต่ผมก็รับไม่ได้ที่เธอมีอะไรกับคนอื่น ในวันที่ผมพยายามสร้างทุกอย่างให้กับเรา

ผมบอกกับเธอว่า ถึงเราจะเป็นคู่ชีวิตไม่ได้ แต่ยังเป็นเพื่อนกันได้ และหากลูกเธอคลอดผมจะเป็นพ่อบุญธรรมให้ ผมทำถูกรึเปล่า ที่ปล่อยให้คนที่ผมรักต้องดำเนินชีวิตคนเดียวแบบนี้ ผมสับสน รู้สึกเห็นแก่ตัว ผมสงสารเธอ ใจก็อยากดูแลเธอและลูก อีกใจก็ขัดแย้ง คิดวนไปวนมา ไม่รู้จะทำอย่างไร ... ผมจะทำอย่างไรดีครับ