สืบเนื่องมาจากได้อ่านกระทู้นี้ http://m.ppantip.com/topic/35612488?

เลยพาลทำให้นึกถึงเรื่องราวของเรากับเพื่อนๆ
เราขอออกตัวก่อน ว่าเรื่องนี้เราไม่ได้คิดว่าเราเป็นฝ่ายถูกอะไรนะ
กลับรู้สึกผิดแล้วก็เสียใจด้วยซ้ำ แต่แค่อยากบอกเล่าความรู้สึกในตอนนั้นเท่านั้นเอง
คือเราเป็นคนชอบกินเบียร์กินเยอะคือไปกับกลุ่มไหนก็กินเยอะแต่ไม่เคยมีปัญหาเพราะขาดื่มด้วยกันทั้งนั้น
แต่เราก็จะเป็นคนเลี้ยงเสียส่วนใหญ่

จนช่วงนึงก็มีการนัดกินข้าวกับกลุ่มเพื่อนสนิทตอนม.ปลาย ที่ห่างหายจากกันไปในช่วงปีสามปีสี่ของมหาลัย
ต่างฝ่ายต่างยุ่งกันก็ไม่ค่อยได้เจอ แต่ก็เป็นเพื่อนที่สนิทสุดสนิทมากๆก็มีอยู่สองสามคน
เอาเป็นว่าสมมุติชื่อ แอน, กิ่ง, แล้วก็นกก็แล้วกัน ก็นัดกันมากินร้านอาหารแรกๆก็โอเค นัดกันทีแปดคนสิบคน
ตอนนั้นน่าจะมีแอนกับนกที่ไม่กินเหล้ากินเบียร์แต่ก็จะมีเรา, แฟนแอน, แฟนกิ่งที่กินกันแบบสู้ชีวิตมาก
ส่วนคนอื่นก็ดื่มบ้างไม่ดื่มบ้างแล้วแต่

ช่วงนั้นเราก็ขอแยกจ่ายเบียร์เองก็ไม่ให้จ่าย บอกให้หารๆกัน ทำยังไงก็ไม่ยอม
บอกว่าเราคิดเล็กคิดน้อย เพื่อนกันอะไรงี้ แต่ก็มีบ้างน่ะที่เราขอออกเยอะกว่าเพื่อนไรงี้
เช่นบิล 6,000 เราขอจ่ายพันห้าสองพัน ที่เหลือหารกันคนละห้าหกร้อยไรงี้ มีอยู่ตลอด
บางครั้งเราก็เลี้ยงแบบจ่ายเองคนเดียว โดยเฉพาะนกนี่เราจ่ายให้แทบจะทุกครั้งไป
เพราะนางบอกนางไม่มีตังค์ไม่งั้นนางไม่มา เราก็อยากให้เพื่อนมาให้ครบๆก็ง้อนางเรื่อยมา
และถ้าไปกินที่บ้านเพื่อนคนใดคนนึงเราจะซื้อเบียร์ยกลังเองแฟนแอนแฟนกิ่งก็ช่วยเสริมทัพซื้อตลอด
หารรายหัวกันก็แต่ค่าอาหาร จนหลังๆก็เจอกันบ่อยขึ้น เพื่อนบางคนก็เริ่มเลิกเหล้าเลิกเบียร์กันไปบ้าง
กิ่งก็เลิกเหล้าเพราะมีลูก แฟนกิ่งก็ไม่มาดื่มกับพวกเราเหมือนเดิมเพราะต้องมีคนอยู่ดูลูก
ทำให้คงเหลือคนดื่มอย่างแค่เรากับแฟนแอนเป็นปกติ

บิลมาก็หารเราก็จ่ายปกติ ไม่ได้เอะใจคิดไรเลย

จนสุดท้ายนัดกันไปออกทริป คุยกันสรุปค่าใช้จ่ายกับแอน แล้วแอนก็บอกเราว่าเรื่องเบียร์หน่ะ เราจ่ายเอาเองนะ
เพราะไปไหนๆนางก็ไม่เคยกิน ยังต้องมาหารค่าเบียร์ให้เราด้วย มีแต่ขาดทุนตลอด เสียเปรียบตลอด กินทีก็กินเยอะ
ประมาณนั้น ณ ตอนนั้น ความรู้สึกเราคือ ไรว่ะ??? นี่มันคิดว่าเราเอาเปรียบมันเรอะ แต่ทริปนั้นเราก็โอนค่าเบียร์เพิ่มไปให้
แล้วเราก็โทรไปพูดกับกิ่งว่าเมิงคิดดูแอนพูดกับกูเหมือนกูเป็นคนชอบเอาเปรียบคน คบกันมาตั้งนานทำไมไม่บอกกูดีๆ ต้องมาว่ากูด้วย
กิ่งก็เงียบ ซึ่งเหมือนกันกับนกเวลาเราโทรไปเล่าให้ฟัง เลยทำให้เรารู้ว่า อ๋อ เค้าคงคุยกันก่อนมาพูดกับเราแล้ว
บวกกับมีการนินทาเราไปมาๆกันอยู่เป็นระยะๆในเรื่องนี้ ตอนนั้นเรารู้สึกเสียใจ โกรธ ผิดหวัง และเจ็บใจมาก

รู้สึกว่าพอกูเลี้ยงก็ว่ากูหน้าใหญ่ พอกูหารเท่ากันก็ว่ากูเอาเปรียบ เจ็บใจ คือมันคบเรามาแบบสนิทกันขนาดโทรคุยกันทุกวัน
วันละสองสามชั่วโมง มีปัญหาก็พึ่งพากันตลอด มันน่าจะรู้จักนิสัยเรา ว่าเราไม่ใช่คนนิสัยเอาเปรียบคน โดยเฉพาะเพื่อน
แต่เราก็ผิดที่ตอนนั้นไม่คิดเพราะช่วงนั้นก็มัวแต่อกหักรักตรมอยู่ มันหารเงินมาบอกเราเท่าไหร่เราก็จ่ายเท่านั้น
เมาก็กลับห้องหลับเป็นตายไม่ได้คิดเลยว่าเพื่อนจะคิดว่าเราเอาเปรียบ เราเสียใจที่มันก็น่าจะบอกเราดีๆก็ได้
ไม่ต้องถึงขนาดไปคุยรวมหัวกันสามคนแล้วพูดกับเราด้วยน้ำเสียงเหมือนเราไปโกงมันมา

สรุปทริปนั้นก็เลยไปแบบกระท่อนกระแท่นและเสียความรู้สึกอย่างมาก เราก็หารทุกอย่างบวกกับค่าเบียร์ทั้งหมดของทริป
ตั้งแต่ครั้งนั้นก็พยายามทำความเข้าใจเพื่อนๆแต่ความรู้สึกมันก็ไม่ได้ แต่ก็ยังมีไปกินข้าวกันอีก
ทีนี้เราก็แยกค่าเบียร์ออกมาหารกันสองคนกับแฟนแอน แล้วก็หารบิลในโต๊ะอีกที
คนอื่นที่ไม่รู้ก็งงแบบว่าเฮ้ยแยกออกไปทำไมไร้สาระ แต่เราคิดแล้วมันก็แฟร์ดีอย่างแอนว่า
เพียงแต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว บวกกับมีปัญหาเรื่องอื่นๆทำให้ไม่คุยกันไปสักปีสองปี

ก็มีเพื่อนมาเยี่ยมที่กรุงเทพก็เลยนัดกันออกมา แอนกับนกก็จะมาตอนสองทุ่ม เรากับเพื่อนอีกคนก็เลยจะออกไปก่อน
ตอนหกโมงเย็น แอนก็เลยคุยโทรศัพท์กับเพื่อนเราว่าถ้าพวกไปถึงก่อนก็สั่งของมากินก่อนพอพวกกูไปถึงก็สั่งกันอีก
แต่กูก็ต้องหารเท่ากันอย่างนี้เหรอ เพื่อนเราก็เลยรำคาญเลยบอกว่างั้นมาถึงก็แยกโต๊ะล่ะกันถ้ากลัวขาดทุน
สรุปวันนั้นเราไปหกโมง แอนกับนกมาทุ่มนึง บิลเราขอจ่ายเพราะตั้งใจจะเลี้ยงเพื่อนที่มาเยี่ยมอยู่แล้ว
จบไปเราก็ไม่ค่อยคุยกันอีก จนมีเหตุให้มานัดกินข้าวกันอีกทีแต่เราก็กินไปแบบไม่มีความสุขอีกแล้ว มันไม่สนุก  
มันไม่อยากนั่งอยู่ตรงนั้น เราจบมื้อนั้นด้วยการขอจ่ายเอง ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เคยคุยกันอีกเลย เราไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะให้อะไร
กับคนอ่านบ้างนะ แต่สำหรับเรา มันให้อะไรเราเยอะเลย ทุกวันนี้เรากินข้าวนอกบ้านแต่กับครอบครัวกับสามีเราเท่านั้นอะคะ
แบบที่ไปกับคนอื่นก็คือเราขอจ่ายเอง ไม่เคยหารกับใครอีกเลยเพราะเรามันคนกินเบียร์เยอะอ่ะ จะให้นั่งออมมือในการกินก็ไม่ได้
จะให้หารกับใครเค้าก็ไม่สะบายใจแล้ว เข็ดเลยค่ะ แต่ก็ไม่ค่อยได้ไปเลี้ยงใครนะคะ เพราะความศรัทธาในมิตรภาพ
มันหายไปแทบไม่เหลือเลย

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ใครมีความเห็นอย่างไรก็รบกวนออกความเห็นหน่อยนะคะ
อยากอ่านความคิดเห็นคนอื่นดู แต่ก็อย่าด่าแรงนะคะ เดี๋ยววันหลังไม่กล้าตั้งกระทู้ ^^

สวัสดีค่ะ