มาแชร์ความรู้สึกตอนคลอดเจ้าตัวน้อยค่ะ เป็นความรู้สึกเดียวจริงๆค่ะ ที่หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว เข้าใจแม่ รักคุณแม่เลยทีเดียวค่ะ ก่อนจะคลอดเจ้าตัวน้อย น้ำคร่ำแตก ไม่มี น้ำเดินนะคะ แตกเลย ตอน 19.30 ของวันที่ 16 กันยายน 2559 เริ่มเจ็บท้องตอน 3 ทุ่มค่ะ ตอนเจ็บท้องนี่ ไม่ได้ปวดแบบท้องอึท้องอะไรนะคะ ปวดแบบเหมือนปวดประจำเดือนก่อน (มันปวดแค่นั้นจริงๆค่ะ) แต่พอผ่านไปได้ซัก 4-5 ชั่วโมง จะเจ็บถี่ขึ้น ระดับความเจ็บก็จะแรงขึ้น ตอนแรกอาจรู้สึกแบบพอทนได้ แต่พอปากมดลูกเปิดมากขึ้น ก็จะปวดแบบขนาดร้องไห้เลยล่ะค่ะ แม่ๆท่านอื่นอาจทนได้ แต่แม่บ้านนี้ ปวดจนต้องกัดผ้าห่มเลยค่ะ ไม่อยากรบกวนคุณหมอ กลัวเขาจะเสียสมาธิ เลยได้แต่กัดผ้า แล้วฮึบเสียงไว้ จนทนไม่ไหว อยากเบ่งค่ะ เลยต้องเรียกคุณพยาบาลมาดู ตรวจภายในเสร็จ ปากมดลูกเปิด 8 เซ็น ดีใจมากค่ะ เดี๋ยวจะได้คลอดแล้ว แต่ให้รอจนถึง 10 เซ็น ไม่ไหวค่ะ คลอดก่อน คุณหมอ คุณพยาบาลช่วยกันดีมากค่ะ กำลังใจดีสุดๆ ตอนที่หัวน้องออกมา เกือบจะเป็นลมแล้วค่ะ แต่คุณหมอบอก ห้ามเป็นลม ตั้งสติก่อนครับแม่ หายใจเข้าลึกๆ สู้ๆก่อนครับ น้องจะออกแล้ว คุณหมอเลยรบกวนอีกที บอกให้เบ่ง เพื่อตัวน้องจะได้ออกได้ พอออกแล้ว ได้ยินเสียงร้องของเจ้าตัวน้อย ลืมเจ็บไปเลยค่ะ ร้องไห้เลย ตอนเจ้าตัวน้อยคลอดมา วันที่ 17 กันยายน 2559 เวลา ตี 5.35 น. ค่ะ มันเป็นประสบการณ์ที่ดีมากจริงๆ ตอนน้องออกมา อีกนิดเดียวเป็นลมค่ะ แต่ได้ยินเสียงเจ้าตัวน้อยร้องจ้าขึ้นมา บอกตัวเองเลยค่ะ จะเป็นลมไม่ได้นะ ทนไว้เพื่อลูก อีกไม่นานเดี๋ยวก็ได้เจอแล้ว เย็บฝีเย็บที่หมอกรีดเสร็จ ออกมาจากห้องคลอด ไปตึกพักหลังคลอด คุณพยาบาลเอาน้องมาให้ บอกเลยค่ะ อันนี้ร้องไห้เลยจริงๆ ได้เจอกันซะที จากที่รอมานาน จนตอนนี้ เจ้าตัวน้อยเข้าตู้อบค่ะ เพราะตัวเหลือง แต่คุณหมอบอกไม่ต้องห่วง น้องไม่เป็นไรแน่นอน แต่ตอนนี้ก็ยังเครียดอยู่ค่ะ ไม่อยากให้ใครเอาเจ้าตัวน้อยไปไหน ไม่อยากให้ไม่สบาย อยากให้อยู่ด้วยตลอด ในความรู้สึก แม่บ้านนี้มีแต่ กลัวค่ะ ตอนนี้ กลัวว่าเขาจะไม่สบาย กลัวว่าเขาจะอยู่ยังไงกินยังไง ถึงจะรู้ว่า อยู่ในมือคุณหมอ สบายใจได้ แต่ก็อย่างว่าแหละค่ะ หัวอกคนเป็นแม่ ลูกยังไงก็คือลูก ก็ต้องห่วงอยู่ดี // ตอนนี้รักคุณยายเจ้าตัวเล็กมากค่ะ เมื่อก่อนที่เคยดื้อๆกับคุณยายเจ้าตัวเล็กนี่ คิดได้เลยค่ะ ฮ่าๆ