สวัสดีค่ะ วันนี้อยากจะขอเล่าประสบการณ์ความรัก (ที่จบไปไม่นาน) แอบระบายด้วยเลยแล้วกันค่ะ
เราคบกับแฟนได้เกือบ 2 ปี เรารักกันดีมาตลอด เขาเป็นคนดีมาก ดีมากจริงๆในหลายๆเรื่อง แต่เราขอไม่กล่าวถึงรายละเอียด เพราะมันเยอะมากค่ะ กลัวจะนอกเรื่อง เราอยู่ไกลกัน แต่ถึงจะอยู่ไกลกัน เขาก็ยอมนั่งรถไกลๆมาหาเรา หากเรามีเวลา เราก็นั่งรถไปหาเขา แค่ได้เห็นหน้าก็ชื่นใจค่ะ ถึงจะไม่นาน... เราเป็นคนที่ถ้าจะดี ก็ดีสุดๆ แต่จะร้ายก็ร้ายสุดๆเหมือนกัน ในขณะที่เขาเป็นคนใจเย็นมาก เราโวยวายอะไร เขารับฟังตลอด คอยง้อตลอด ยอมให้เราว่าตลอด แต่ถ้าเขาทนไม่ไหว เขาระเบิดน่ากลัวกว่าเราหลายเท่าค่ะ เคยเจอมาแล้ว แต่ไม่เคยว่าเราแรงๆ หรือขึ้น -กู แม้แต่ครั้งเดียว ส่วนมากจะเป็นแนวขอเลิกมากกว่า ซึ่งนานมากกกกกกกกกกกกกก จะเกิดขึ้นทีนึง
เราชอบงี่เง่า เอาแต่ใจ แต่เขาก็ยอมทำตามที่เราขอตลอด เวลาทะเลาะกันก็ชอบว่าเขาแรงๆ ให้เขาเจ็บ แต่สุดท้ายเรากลายเป็นคนที่เจ็บซะเอง แอบมานั่งร้องไห้ เกลียดตัวเอง ทำไมต้องว่าเขาแรงขนาดนั้น ทำไมปากไวแบบนั้น เราก็ได้แต่ขอโทษ แต่เขาก็ไม่เคยโกรธ ไม่เคยตอบโต้ ยอมให้เราว่าอยู่อย่างนั้น ถึงเราจะพูดไม่ดีใส่เขาแค่ไหนก็ตาม เราทะเลาะกันครั้งใหญ่ๆ ประมาณ 3 ครั้ง เขาเคยบอกเลิกเรา แต่พอเราง้อ เขาก็จะกลับมาตลอด
จนถึงครั้งนี้ เขาได้บอกเลิกเราอีกครั้ง เพราะทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่เราดันพูดทำร้ายจิตใจเขาไปแล้ว ซึ่งครั้งนี้น่าจะหนักที่สุด เพราะเขายืนยันว่าจะไม่กลับมาแล้ว เขาบอกว่า เขาทำให้เรามีความสุขไม่ได้ เขาไม่เหมาะกับเราหรอก คบไปก็มีแต่เศร้า เขาพูดแบบนี้...
มันเป็นครั้งสุดท้ายค่ะ เรามานั่งคิดทบทวนทุกอย่างที่ผ่านมา ถึงได้รู้ตัววันนี้ ว่าที่ผ่านมา เราไม่เคยเป็นแฟนที่ดีเลย งี่เง่า เอาแต่ใจ อยากให้เขาทำแบบนู้นแบบนี้ อยากให้เขาทำตามในสิ่งที่เราต้องการ เขาก็ทำเพื่อเราได้ เราเอาแต่เรียกร้องอะไรก็ไม่รู้ จนลืมไปว่าการที่มีเขาอยู่ข้างๆ มันดีที่สุดแล้ว ถึงแม้เราจะเป็นแบบนี้ แต่เขาก็ยังอยู่กับเรา ยังยิ้มให้เรา บอกรักเรา แม้ในวันที่เราไม่น่ารัก
วันนี้เกือบครบอาทิตย์แล้ว แต่เรายังง้อเขาอยู่ เราคิดได้ทุกอย่างในวันที่สายเกินไป อยากทำดีกับเขา อยากชดเชยในส่วนที่ทำไม่ดีกับเขา อยากขอโอกาสเขา แต่เขายืนยัน ว่าจะไม่กลับมา ปรึกษาแม่ แม่บอกว่าต่างคนต่างต้องทบทวน ถ้าคนมันใช่ ยังไงมันก็กลับมารักกัน แต่ถ้าอยากง้อก็ง้อให้เต็มที่ จะได้ไม่ต้องเสียใจทีหลัง
เราคิดว่าเราง้อเต็มที่แล้วค่ะ ตอนนี้ เราตัดสินใจจะปล่อยเขาไปแล้ว ถึงเราจะรักเขามาก ยอมรับว่าเจ็บมาก รักเขามาก แต่เพราะรักมากนี่แหละค่ะ ถึงอยากให้เขาไปเจอคนที่ดีกว่า มันคงดี ที่เขาจะไม่ต้องมาทนกับเราอีก มันคงดี ถ้าให้เขาได้เจอกับสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขา คนดีๆแบบเขา ไม่สมควรต้องมาอดทนกับผู้หญิงอย่างเรา เราทำถูกแล้วจริงๆใช่มั้ย หรือเราควรอยู่เงียบๆรอไปก่อน ทั้งหมดนี้อยากระบายค่ะ บวกกับอยากแลกเปลี่ยนความคิดเห็นของทุกๆคนด้วยเช่นกัน
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
เสียคนที่รักมากที่สุดไปเพราะตัวเราเอง หากเลือกที่จะปล่อยเขาไป ทำถูกแล้วใช่ไหม?
เราคบกับแฟนได้เกือบ 2 ปี เรารักกันดีมาตลอด เขาเป็นคนดีมาก ดีมากจริงๆในหลายๆเรื่อง แต่เราขอไม่กล่าวถึงรายละเอียด เพราะมันเยอะมากค่ะ กลัวจะนอกเรื่อง เราอยู่ไกลกัน แต่ถึงจะอยู่ไกลกัน เขาก็ยอมนั่งรถไกลๆมาหาเรา หากเรามีเวลา เราก็นั่งรถไปหาเขา แค่ได้เห็นหน้าก็ชื่นใจค่ะ ถึงจะไม่นาน... เราเป็นคนที่ถ้าจะดี ก็ดีสุดๆ แต่จะร้ายก็ร้ายสุดๆเหมือนกัน ในขณะที่เขาเป็นคนใจเย็นมาก เราโวยวายอะไร เขารับฟังตลอด คอยง้อตลอด ยอมให้เราว่าตลอด แต่ถ้าเขาทนไม่ไหว เขาระเบิดน่ากลัวกว่าเราหลายเท่าค่ะ เคยเจอมาแล้ว แต่ไม่เคยว่าเราแรงๆ หรือขึ้น -กู แม้แต่ครั้งเดียว ส่วนมากจะเป็นแนวขอเลิกมากกว่า ซึ่งนานมากกกกกกกกกกกกกก จะเกิดขึ้นทีนึง
เราชอบงี่เง่า เอาแต่ใจ แต่เขาก็ยอมทำตามที่เราขอตลอด เวลาทะเลาะกันก็ชอบว่าเขาแรงๆ ให้เขาเจ็บ แต่สุดท้ายเรากลายเป็นคนที่เจ็บซะเอง แอบมานั่งร้องไห้ เกลียดตัวเอง ทำไมต้องว่าเขาแรงขนาดนั้น ทำไมปากไวแบบนั้น เราก็ได้แต่ขอโทษ แต่เขาก็ไม่เคยโกรธ ไม่เคยตอบโต้ ยอมให้เราว่าอยู่อย่างนั้น ถึงเราจะพูดไม่ดีใส่เขาแค่ไหนก็ตาม เราทะเลาะกันครั้งใหญ่ๆ ประมาณ 3 ครั้ง เขาเคยบอกเลิกเรา แต่พอเราง้อ เขาก็จะกลับมาตลอด
จนถึงครั้งนี้ เขาได้บอกเลิกเราอีกครั้ง เพราะทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่เราดันพูดทำร้ายจิตใจเขาไปแล้ว ซึ่งครั้งนี้น่าจะหนักที่สุด เพราะเขายืนยันว่าจะไม่กลับมาแล้ว เขาบอกว่า เขาทำให้เรามีความสุขไม่ได้ เขาไม่เหมาะกับเราหรอก คบไปก็มีแต่เศร้า เขาพูดแบบนี้...
มันเป็นครั้งสุดท้ายค่ะ เรามานั่งคิดทบทวนทุกอย่างที่ผ่านมา ถึงได้รู้ตัววันนี้ ว่าที่ผ่านมา เราไม่เคยเป็นแฟนที่ดีเลย งี่เง่า เอาแต่ใจ อยากให้เขาทำแบบนู้นแบบนี้ อยากให้เขาทำตามในสิ่งที่เราต้องการ เขาก็ทำเพื่อเราได้ เราเอาแต่เรียกร้องอะไรก็ไม่รู้ จนลืมไปว่าการที่มีเขาอยู่ข้างๆ มันดีที่สุดแล้ว ถึงแม้เราจะเป็นแบบนี้ แต่เขาก็ยังอยู่กับเรา ยังยิ้มให้เรา บอกรักเรา แม้ในวันที่เราไม่น่ารัก
วันนี้เกือบครบอาทิตย์แล้ว แต่เรายังง้อเขาอยู่ เราคิดได้ทุกอย่างในวันที่สายเกินไป อยากทำดีกับเขา อยากชดเชยในส่วนที่ทำไม่ดีกับเขา อยากขอโอกาสเขา แต่เขายืนยัน ว่าจะไม่กลับมา ปรึกษาแม่ แม่บอกว่าต่างคนต่างต้องทบทวน ถ้าคนมันใช่ ยังไงมันก็กลับมารักกัน แต่ถ้าอยากง้อก็ง้อให้เต็มที่ จะได้ไม่ต้องเสียใจทีหลัง
เราคิดว่าเราง้อเต็มที่แล้วค่ะ ตอนนี้ เราตัดสินใจจะปล่อยเขาไปแล้ว ถึงเราจะรักเขามาก ยอมรับว่าเจ็บมาก รักเขามาก แต่เพราะรักมากนี่แหละค่ะ ถึงอยากให้เขาไปเจอคนที่ดีกว่า มันคงดี ที่เขาจะไม่ต้องมาทนกับเราอีก มันคงดี ถ้าให้เขาได้เจอกับสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขา คนดีๆแบบเขา ไม่สมควรต้องมาอดทนกับผู้หญิงอย่างเรา เราทำถูกแล้วจริงๆใช่มั้ย หรือเราควรอยู่เงียบๆรอไปก่อน ทั้งหมดนี้อยากระบายค่ะ บวกกับอยากแลกเปลี่ยนความคิดเห็นของทุกๆคนด้วยเช่นกัน
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ