มันนานมาเป็นสิบปีแล้ว แต่อยากเล่าสู่กันฟัง
ตอน ป.6 ผมเรียนคณิตศาสตร์กับครูผู้ชายคนหนึ่ง จริง ๆ เขาเป็นคนฮา ๆ นะ แต่เวลาโมโหนี่ก็เอาเรื่องเหมือนกัน แล้วเขาชอบให้การบ้านเยอะ ๆ ขนาดช่วงไปเข้าค่าย 3 วัน เขายังให้การบ้าน ให้ส่งหลังจากเปิดเข้าค่าย แล้วก็ชอบหาสารพัดไม้ที่มันตีเจ็บ ๆ มาตีนักเรียน แต่ก็ไม่บ่อยนักหรอก
บางทีผมรู้สึกว่าเขาชอบดูถูกนักเรียนบางคน อย่างตอนนั้น ผมจะนั่งหน้าสุดข้าง ๆ เพื่อนคนหนึางที่เขาเรียนรู้ค่อนข้างช้า ไม่ใช่ปัญญาอ่อนนะ พูดคุยอะไรรู้เรื่องหมด เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง แต่เรียนรู้ช้า ผมเองก็อ่อนคณิตศาสตร์มาก ก็เลยช่วยอะไรเขาไม่ได้
มีครั้งหนึ่งที่โรงเรียนเขามีการคัดเลือกสมุดที่ดีที่สุดและแย่ที่สุดในระดับชั้น แล้วนักเรียนห้องที่เขาประจำชั้นได้เป็นสมุดที่ดีที่สุด คือลายมือสวย ทำงานสะอาด เรียบร้อย เขาก็เอามาอวดในห้องผม (แต่ก็ดีจริง คือวิชาคณิตมันต้องแสดงวิธีทำหลายบรรทัดใช่มั้ย เขาก็ทำจนมันเหลือพื้นที่ 2-3 บรรทัด เขาพลิกสมุดแล้วเขียนข้อใหม่ในแนวนอนเลย คือนับถือกับความคิดเขาจริง ๆ)
นั่นแหละ ครูเขาก็โม้ ๆ อวด ๆ ไป แล้วเขาก็พูดว่า "ส่วนสมุดที่แย่ที่สุดในระดับชั้นคือเจ้า...." เขาพูดพลางมองเพื่อนผมคนนั้นด้วยสายตาแบบดูถูก เพื่อนผมก็จ๋อยเลย
ผมเองก็เคยโดน แบบผมเคยไปออกรายการได้เงินมาแสนนึง แต่ทีนี้ในวิชาคณิตศาสตร์ผมก็ไม่เก่งไง วัดมุม วัดองศาไม่เป็น เขาก็เอาไปเล่าให้นักเรียนห้องเขาฟังว่า "มันไปได้เงินแสนมาได้ไง จัครึ่งวงกลมยังจับไม่เป็น" คือตอนแข่งเขาแข่งวัดมุมซะที่ไหนกัน
เหมือนเขาไม่รู้ว่าคนเรามีความถนัดต่างกันคิดแค่ว่าเขาสอนใครทุกคนต้องรู้ต้องเข้าใจสิ่งที่เขาสอนหมด ใครไม่เข้าใจต้องโดนว่า มีวันหนึ่ง ครูประจำชั้นผมพูดถึงสมองคนเรามีสองซีก คนใช้ซีกนี้จะถนัดคำนวณ คนใช้ซีกนี้จะถนัดภาษา ศิลปะ เขาก็บอกว่า "เหรอ"
คิดยังไงกับครูที่ดูถูกนักเรียน
ตอน ป.6 ผมเรียนคณิตศาสตร์กับครูผู้ชายคนหนึ่ง จริง ๆ เขาเป็นคนฮา ๆ นะ แต่เวลาโมโหนี่ก็เอาเรื่องเหมือนกัน แล้วเขาชอบให้การบ้านเยอะ ๆ ขนาดช่วงไปเข้าค่าย 3 วัน เขายังให้การบ้าน ให้ส่งหลังจากเปิดเข้าค่าย แล้วก็ชอบหาสารพัดไม้ที่มันตีเจ็บ ๆ มาตีนักเรียน แต่ก็ไม่บ่อยนักหรอก
บางทีผมรู้สึกว่าเขาชอบดูถูกนักเรียนบางคน อย่างตอนนั้น ผมจะนั่งหน้าสุดข้าง ๆ เพื่อนคนหนึางที่เขาเรียนรู้ค่อนข้างช้า ไม่ใช่ปัญญาอ่อนนะ พูดคุยอะไรรู้เรื่องหมด เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง แต่เรียนรู้ช้า ผมเองก็อ่อนคณิตศาสตร์มาก ก็เลยช่วยอะไรเขาไม่ได้
มีครั้งหนึ่งที่โรงเรียนเขามีการคัดเลือกสมุดที่ดีที่สุดและแย่ที่สุดในระดับชั้น แล้วนักเรียนห้องที่เขาประจำชั้นได้เป็นสมุดที่ดีที่สุด คือลายมือสวย ทำงานสะอาด เรียบร้อย เขาก็เอามาอวดในห้องผม (แต่ก็ดีจริง คือวิชาคณิตมันต้องแสดงวิธีทำหลายบรรทัดใช่มั้ย เขาก็ทำจนมันเหลือพื้นที่ 2-3 บรรทัด เขาพลิกสมุดแล้วเขียนข้อใหม่ในแนวนอนเลย คือนับถือกับความคิดเขาจริง ๆ)
นั่นแหละ ครูเขาก็โม้ ๆ อวด ๆ ไป แล้วเขาก็พูดว่า "ส่วนสมุดที่แย่ที่สุดในระดับชั้นคือเจ้า...." เขาพูดพลางมองเพื่อนผมคนนั้นด้วยสายตาแบบดูถูก เพื่อนผมก็จ๋อยเลย
ผมเองก็เคยโดน แบบผมเคยไปออกรายการได้เงินมาแสนนึง แต่ทีนี้ในวิชาคณิตศาสตร์ผมก็ไม่เก่งไง วัดมุม วัดองศาไม่เป็น เขาก็เอาไปเล่าให้นักเรียนห้องเขาฟังว่า "มันไปได้เงินแสนมาได้ไง จัครึ่งวงกลมยังจับไม่เป็น" คือตอนแข่งเขาแข่งวัดมุมซะที่ไหนกัน
เหมือนเขาไม่รู้ว่าคนเรามีความถนัดต่างกันคิดแค่ว่าเขาสอนใครทุกคนต้องรู้ต้องเข้าใจสิ่งที่เขาสอนหมด ใครไม่เข้าใจต้องโดนว่า มีวันหนึ่ง ครูประจำชั้นผมพูดถึงสมองคนเรามีสองซีก คนใช้ซีกนี้จะถนัดคำนวณ คนใช้ซีกนี้จะถนัดภาษา ศิลปะ เขาก็บอกว่า "เหรอ"