สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องอึดอัดใจเกี่ยวกับเงินๆทองๆมาปรึกษาค่ะ..คือเราย้ายมาอยู่กับสามีที่ ตปท.ค่ะ (สามีเป็นต่างชาติ)ซึ่งเราก็วางแผนกันว่าอีกปีครึ่งเราจะย้ายกลับไปอยู่ไทยกัน(สามีเกษียรตอนอายุ 40ค่ะ) ซึ่งแน่นอนว่าเราต้องเก็บเงินให้ได้มากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ ซึ่งเราเองอยู่ที่นี่เราก็ทำงานค่ะ ค่าที่อยู่ค่าน้ำค่าไฟ สามีออกทุกอย่าง เราคือซื้อกิน และที่เหลือก็ส่งให้แม่ทุกเดือน เก็บบ้างใช้บ้าง....ปัญหาคือเราเป็นคนใช้เงินเก่ง คสอ เสื้อผ้า บางเดือนก็ไม่ได้เก็บ..ส่วนสามีเราเก็บเงินเก่งมาก ใช้เงินมีเหตุผล ซื้อของที่จำเป็น..ของที่สามีซื้อให้เราก็ไม่ค่อยจะเข้าท่า เช่นเราอยากได้กระเป๋า guess ซึ่งไม่ได้แพงเวอร์วังอะไรเลย ใบนึงไม่เกินแปดพัน ช็อปแถวบ้านก็มี แต่ไม่ซื้อไปซื้อเอาในเนทแน่นอนเจอของจีนค่ะ ปลอม!!!เค้าก็ไม่คิดว่าจะปลอม ซึ่งเราเองก็ไม่ใช้ สร้อย swarovski ก็ซื้อในเนท สามเดือนลอก คือนิสัยเรา ซื้อของแพงแล้วดี แล้วจบ..แต่สามีเราคือไม่กล้าลงทุน แล้วก็ได้ของห่วยๆกลับมา เราก็เงียบ ไม่เคยพูด เพราะถือว่าอย่างอื่นเค้าก็ดี ...จนวันนี้เราอยากได้หูฟัง ราคาเต็มประมาณแปดพันบาท มือสองลดเหลือสี่พัน ยังใหม่ไม่แกะกล่อง มีพลาสติกซีนอย่างดี เราก็เห็นว่ามันประหยัด แต่คือมันก็ยังแพงสำหรับเค้า  แล้วเค้าก็บอกกับเราว่าตกลงมีเค้าที่เก็บตังค์กลับบ้านคนเดียวใช่มั้ย คือยังไงอ่ะ ในมุมเราๆเริ่มอึดอัดที่คิดว่าตังค์เราที่เราทำงานหามาได้เองนี่ก็เหนื่อยนะ(อยุ่ไทยทำงานออฟฟิศมาอยู่นี่เป็นแม่บ้านทำความสะอาด)เราจะใช้ซื้อความสุขให้ตัวเองบ้างแต่กลายเป็นต้องมานั่งเกรงใจเค้าอีก เหมือนต้องรอให้เค้าเห็นด้วยถึงจะใช้เงินเราได้ คือช่วยตอบเราทีเถอะคะว่าเราเห็นแก่ตัวเกินไปมั้ย มันอึดอัดใจจริงๆ อยากพูดกับเค้าแบบที่พิมพ์อย่างนี้นะคะ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง เค้าคงคิดว่ามันไม่สำคัญ แต่เรานี่รู้สึกว่าอิสรำาพเราเริ่มหดหายไป ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความเห็นนะค่ะ ขอวิธีคิดเราหน่อยเถอค่ะ