ถึงเดือนสี่ปีสุดขึ้นตรุษใหม่
ยังไม่ได้นุชนาฏที่ปรารถนา
ฟังเสียงปืนยิงยัดอัตนา
รอบมหานคเรศน์วัง
ถ้าความทุกข์เราดังเหมือนดัวปืน
พิภพพื้นก็จะไหวถึงใจหวัง
นวลหงส์คงจะรู้ถึงหูดัง
จะนอนฟังทุกข์ะี่ไม่มีเว้น