เวลาไปไหนมาไหน จะคุยอะไรกับเพื่อนที่มีนิสัยชอบพูดเสียงดัง ออกแนวตะโกน ตลอดเวลา นี่ลำบากมาก เรียกได้ว่าคนแถวนั้นได้ยินและรับรู้หมดว่าเราคุยอะไร ยิ่งในที่สาธารณะแล้วด้วย เวลามีอะไรเราจะไม่ให้คนๆนี้รับรู้เลย หรือจะไม่คุยกับเขาต่อหน้าคนอื่น เพราะเขาจะพูดเสียงดังมาก ย้ำว่าดังมาก บางเรื่องเราไม่เยากให้ใครรู้ สรุป ก็รู้กันหมด ที่ทำงานเรานี่เวลามันพุดอะไร ได้ยินทั้งชั้น (เป็นโถงรวม) ยิ่งห้องอาหาร เรายิ่งไม่คุยเลย เหมือนโทรโข่งอ่ะ บางคนดังมากจนคนคนอื่นมอง บางทีไม่เล่าก็ถามแล้วถาม แบบเสียงดังมาก คือเราอาย บางเรื่องมันคือเรื่องส่วนตัว ไม่ได้อยากให้สังคมรับรู้ แล้วเป็นแบบนี้มาตลอด คือไม่เข้าใจว่าจะต้องตะโกนเสียงดังๆไปเพื่ออะไร เข้าใจว่าแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ก็ไม่โอเคไหม บางทีเราพยายามจะเปลี่ยนเรื่องเพราะรู้ว่าเขาจะพูดอะไรต่อ ซึ่งเราไม่อยากให้คนอื่นรุ้ แต่ก้ไม่เป็นผล เขาจะไม่สนใจและจะพูดให้จบก่อน ซ้ำๆหลายๆรอบ จนเราอายมาก เหมือนไม่เข้าใจภาษาคน เราไม่โอเคคนนึง ปล.ที่สำคัญกลิ่นปากแรงมาก พูดน้ำลายกระเด็นตลอด