เราไม่รู้จะเริ่มต้นอธิบายความรู้สึกยังไง แต่การที่ทำให้คนที่เรารักร้องไห้นั้น เป็นสิ่งที่เรารู้สึกแย่และรู้สึกผิด จนอยากจะหายจากชีวิตของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่า "แฟน"

เมื่อวานนี้เป็นวันเกิดของแฟนเรา เราอยากให้แฟนของเรามีแต่ความสุขและรอยยิ้ม แต่เราก็ทำทุกอย่างพังในวันพิเศษ
ในวันเกิดของแฟนเรา ตอนเช้าเราสองคนพากันไปทำบุญ ต่อด้วยการพากันไปนั่งกินข้าวริมน้ำดูเหมือนจะเป็นวันที่มีความสุข
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างดูลงตัว แฟนเราอาสาเลี้ยงข้าวเรา เพราะแฟนเรายังเรียนหนังสืออยู่ นานๆทีจะมีตังค์ที่จะเลี้ยงขนมเราเลี้ยวข้าวเรา
หรือพาเราไปเที่ยว พอตกเย็น แฟนเราก็มีการนัดพวกเพื่อนๆ ที่จะไปร้านเหล้า อยากที่จะฉลองวันเกิด โดยมีการขอเงินเรา หรือยืมเงินเรา500 บาท
เพื่อที่จะเอาไปเลี้ยงพวกเพื่อนๆ เราไม่ได้แคร์เรื่องการที่แฟนเรา จะขอตังค์เรา แต่เราแคร์ที่ว่า ทำไมวันเกิดต้องไปฉลองที่ร้านเหล้า และอีกอย่างแฟนเราก็ไม่มีเงิน
ในการที่จะเลี้ยงเพื่อน ทำไมถึงไม่ปฏิเสธ เพื่อนๆไป หรือค่อยฉลองวันหลัง เราก็ได้พูดและตักเตือนแฟนของเราเพราะเราโตกว่าอายุมากกว่าแฟนเรา5ปี สอนในสิ่งที่ถูกต้อง
ว่าสิ่งที่แฟนเราทำมันไม่ควร สอนให้รู้คุณค่าของเงิน ที่แม่แฟนเราส่งให้แฟนเราใช้ทุกๆอาทิตย์ ว่าแม่ทำงานเหนื่อยน่ะ อยากให้คิดถึงจุดๆนี้
และแฟนเราชวนเราไปรานเหล้าด้วยแต่เราก็ไม่อยากไป เพราะเราต้องทำงาน ตอนเช้า แต่เหมือนว่าสิ่งที่เราหวังดีกับแฟนนั้น กับทำให้แฟนเราเสียใจ
และร้องไห้ฟูมฟาย เราก็เสียใจ ที่เรื่องแบบนี้ทำไมแฟนเราคิดไม่ได้ ทั้งๆที่แฟนเราก็อายุ21ปีแล้ว ระหว่างที่เรากับแฟนกำลัง ทะเลาะกัน เพื่อนแฟนก็
กระหน่ำโทรหาแฟนเรา รีบตามให้ไปร้านเหล้า แต่แฟนเราบอกกับเราว่าจะไม่ไป แต่เรารู้สึกได้ว่าแฟนเรา ไม่มีความสุขและอึดอัดที่จะอยู่ตรงนี้
แฟนเราบอกว่า เห็นใจเพื่อนเพราะนัดเพื่อนไว้แล้ว แต่ในทางกลับกัน ก็ไม่อยากทำให้เราเสียใจ และเลือกที่จะอยู่กับเราในวันพิเศษ ในวันพิเศษที่เต็มไปด้วยน้ำตา
ความเสียใจ และความผิดหวังของแฟนเรา และเราก็รู้สึกผิดที่เราห้ามแฟนไม่ให้แฟนไป เราแค่อยากให้แฟนเรามีเงินก่อน เพระอาทิตย์นี้แฟนเราไม่เหลือตังค์ใช้แล้ว
อยากให้แฟนเราเห็นใจแม่ ที่หาเงินเหน็ดเหนื่อย แต่ลูกเอาไปลงร้านเหล้าและเลี้ยงเพื่อน  

เรานั่งคุยและทะเลาะกับแฟนเราตั้งแต่3ทุ่มครึ่งจนถึง5ท่มกว่าๆ เราเลยบอกให้แฟนเราไปเที่ยวเถอะ
อยากเอาตังค์เท่าไหร่ก็หยิบเอาไป ดีกว่าอยู่ในห้องแล้วแฟนเราอึดอัดหรือมีความรู้สึกผิดที่ไม่ได้ออกไปหาเพื่อน
แต่แฟนเราก็ไม่ไปเลือกที่จะไปซื้อเค้กมาเป่าวันเกิดกับเรา พร้อมด้วยน้ำตาเราสำผัสได้ว่าแฟนเราไม่มีความสุข
มีแต่ความเศร้า พอสักพักเพื่อนแฟนกว่า10คนก็พากันมา เซอร์ไพส์แฟนเราถือเค้กมาถึงหน้าห้อง
แล้วร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฟนเราร้องไห้ ที่เจอพวกเพื่อนๆ แต่มีรอยยิ้มที่มีความสุขอยู่ในนั้น
รอยยิ้มที่มากกว่าเรา จนมันทำให้เราคิดว่าทุกๆอย่างผิดที่เราเอง ถ้าเราให้แฟนเราไปเลี้ยงฉลองกับเพื่อนๆ
ทุกๆอย่างคงไม่เป็นแบบนี้
แต่เราความหวังดีของเรา ทำให้คนทีเรารักเป็นทุกข์