สวัสดีค่ะ  เราเป็นคนหนึ่งที่มีความหลังที่    "เจ็บปวดมาก"     จนทำให้เรา   "ไม่กล้ามีความรัก"   แม้ลึกๆแล้วใจเราก็ต้องการ เราพยายามที่จะไม่คิดถึงเรื่องอดีต  แต่เราก็ไม่เคยลืม " เราเองก็อยากมีความรักเหมือนคนปกตินะแต่ก็ทำไม่ได้"
จนเราได้เจอกับคนๆหนึ่งที่เขาต่างกับเรามาก แรกๆเราก็ไม่รู้สึกอะไรกับเขาเพราะเราคิดว่าตัวเราในตอนนี้ไม่ควรจะมีความรักจะดีที่สุด

แต่พอเวลาผ่านมาสักพักหนึ่ง เราก็เริ่มมองเขา "มองรอยยิ้มของเขา"   มันดูมีความสุขมากเลยนะ ซึ่งต่างกับเราที่แทบจะไม่ยิ้มเลย
         เราชอบที่จะมองรอยยิ้มของเขา     จนบางทีก็คิดว่าตัวเองบ้าไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ สมอง!!  หลังจากนั้นเราก็เริ่มกลับมาเป็นคนร่าเริงขึ้นเรื่อยๆ  เรารักเขาแต่เราก็ไม่กล้าที่จะบอกเขา จนเขามีแฟนเราก็มานอนร้องไห้ เราว่าเรานี่ติ๊งต๊องมาก  แต่พอเขาเลิกเราก็ดีใจ
ฟังดูเห็นแก่ตัวใช่ไหมค่ะ แต่เรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ


แต่เราก็ไม่พูดว่ารักเขา ต่อมาเขามีแฟนอีกแต่ก็ต้องเลิกกันอีกเราก็ไม่รู้เพราะอะไร  เราเองนับวันก็ยิ่งรัก มีครั้งหนึ่งที่เราเห็นเขาไม่ยิ้มอยู่ช่วงหนึ่ง เราก็สงสัยก็เล่นทักเฟสไปถามเขาว่าทำไมไม่ยิ้มเลยช่วงนี้ สิ่งที่เขาตอบกลับมาว่าอกหัก เราก็เลยบอกให้เขาสู้ๆเข้าไว้จบแค่นั้นเราก็เลิกคุยกัน


  ถึงวันนั้นเราจะคุยกันแค่แปบเดียวแต่ก็ทำให้เรา  แต่เราก็รู้สึกมีความสุข   ดีหน่อยที่เขาไม่รู้ว่าเราแอบรักเขาอยู่  ไม่งั้นเขาก็คงจะไม่คุยกับเราแน่ๆ
    จากนั้นไม่นานเท่าไหร่  มีรับน้องที่มหาลัยเราก็เห็นเขาอยู่รุ่นน้องคนหนึ่งก็เลยแอบสงสัย  เลยถามเพื่อนว่าเขาคบกันเหรอ   คำตอบของเพื่อน " ใช่ "

  เราก็เสียใจนอนร้องไห้ตามเดิม ฮ่าๆๆๆ  ดูงี่เง่ามาก  แต่เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันความรู้สึกในตอนนั้น  เราคิดที่จะตัดใจจากเขา  จนวันหนึ่งมีรุ่นน้องผู้ชายที่อยู่ห้องเดียวกับแฟนของเขามาจีบเรา เราก็เลยคิดว่าถ้าคบกับเขาเราอาจตัดใจจากเขาได้  พอเราคบกันเราก็ยิ่งเจ็บ เราก็เลยมานั่ง ทบทวนกับตัวเองว่าเราควรทำแบบนี้เหรอ  เราก็เลยบอกกับรุ่นน้องว่าเรา มีคนที่เราแอบรักอยู่ เขาก็บอกว่าถ้าลำบากใจจะเลิกก็ได้ เราก็บอกขอโทษเขา แลดูเห็นแก่ตัวมาก  


  ตอนนั้นเรานอนร้องไห้อยู่ช่วงหนึ่ง  คิดว่าทำไมเราถึงตัดใจจากเขาไม่ได้  มันเจ็บมากยิ่งเวลาเห็นเขาอยู่ด้วยกันแล้ว เรายิ่งเจ็บ  ไม่นานเราก็กลับมาเป็นคนไม่ยิ้มเหมือนเดิม   จากที่กำลังเริ่มยิ้มได้  


  เราคิดว่าทำไมคนที่อยู่ข้างๆถึงไม่เป็นเรา นะ        แต่ว่านะพอมาลองคิดทบทวนดูดีๆแล้ว  เราเองล่ะที่ไม่บอกเขาว่ารัก  ก่อนที่เขาจะมีแฟน  เพราะความกลัวใจใน  แล้วก็เรื่องราวในอดีต  ไม่กล้าที่จะเสี่ยง  เอง   กลัวว่าจะไม่สมหวัง    ทุกอย่างเกิดจากตัวเราเองทั้งนั้น ที่มัวแต่กลัวนั้นนี่อยู่ได้  แล้วก็มานั่งเสียใจเอง    


   เวลาผ่านมา 1 ปี  แล้ว   เราก็ยังรักเขาอยู่เหมือนเดิม  แต่ว่าเราเองจะไม่ทำตัวเป็นเด็กเหมือนเดิมอีก   ทุกวันนี้เราเห็นเขากับแฟนเขา เดินมาด้วยกัน  เราก็เลือกที่จะมองรอยยิ้มของทั้งสองคน  แล้วยิ้มในใจไปด้วย  เราไม่คิดที่จะไปอยู่ข้างๆเขาแล้วล่ะ  เพราะว่าเขามีคนที่ดีอยู่ข้างๆแล้ว  เขาดูมีความสุขมาก  

แล้วก็แปลกที่เรากลับรู้สึกมีความสุขไปด้วย   แบบนี้สินะ  ที่เขาบอกว่าถ้าเลือกมองในสิ่งที่ดี  เราก็จะเห็นแต่สิ่งดีๆ     สักวันเมื่อถึงเวลาเราก็จะมีความรักที่ไม่ใช่การแอบรักบ้าง  ความรักที่ไม่ต้องร้ายใคร ความรักที่ไม่ต้องทำร้ายตัวเองด้วย  


  สวัสดีค่ะ  ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านเรื่องราวของเรา  

เรื่องราวอ่านจะงงๆ ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ  

ขอให้คุณพบเจอกับความรักที่มีแต่ความสุขนะค่ะ