เสียดายไม่มีแท็กพี่กุ้ยช่าย


          "เดี๋ยวเอ็งลองฟังดูนะ ว่ามันดีรึยัง"

          "เห่เอยพระจันทร์เพ็ญ เด่นลอยฟ้าเวหาหาว ทอ... ทอแสงสุกสกาว เป็นจ้าวแห่งโพยมบน"

          "ทรงกลดงามกระจ่าง แลสว่างทั่วเวหน เทียบกับพักตร์... เอ็งว่า เทียบกับพักตร์ยุบล หรือเทียบกับพักตร์อุบล อันไหนจะดีกว่ากันวะ"
          "อืม นายหญิงชื่ออุบล ก็ต้องเทียบกับพักตร์อุบลสิขอรับ"

          "เทียบกับพักตร์อุบล เจ้างามกว่าจันทราเอย ... ไอ้จัน เอ็งยิ้มอะไรของเอ็งวะ"

          "เห็นคุณพระท่าทางเคร่งเครียดอยู่หลายเพลา ก็นึกว่ามีราชการใดให้ต้องคิดกังวล ที่แท้ก็มานั่งแต่งลำนำให้นายหญิง"
          "เออ ... เฮ้ย ว่าแต่ ... มันดีรึยังวะ"
          "ไพเราะมากขอรับ นายหญิงต้องพึงใจเป็นแน่"

          "เฮ้อ ทหารอย่างข้า ก็ทำได้เท่านี้แหละ"


สังเกตุการใช้เสียงของคุณพระป้อง
ตอนเริ่มอ่านลำนำ เสียงนุ่มเชียว พอรู้ว่าจันมองตาไม่กระพริบ ก็แก้เขินด้วยการทำเสียงเข้ม (ตั้งแต่วรรค ทอแสงสุกสกาว)
แต่พออ่านถึง "เทียบกับพักตร์อุบล ..." เสียงก็กลับมานุ่มนวลด้วยความรักเชียว ปิดความสิเน่หาไม่มิดนะคะคุณพระ

*แถม

เพลง "อุบล" จากบทลำนำนี้ ประกอบภาพยนตร์พิษสวาท
ขับร้องโดย บุษยา รังสี
cr: winaituang