สวัสดีค่ะดีใจจังที่ได้แวะมาตั้งกระทู้อีก (ป้าทำเหมือนกับใครบังคับไม่ไให้ตั้งกระทู้ยังไงยังงั้นเลยเนาะ อิอิ) ความเป็นจริงแล้วชีวิตป้าช่วงนี้มีเวลาได้พักมากขึ้น แต่เวลาหมดไปกับการนั่งแบบโหวงเหวง (อ้าว อาการหนักเลยป้า) คือนั่งเหนื่อยๆ ซึมๆ บอกลุงว่าป้าจะต้องออกจากจุดนี้ให้ได้ ป้าว่าอาการแบบนี้คนเราสมัยนี้เป็นกันเยอะ เรียกว่าขาดความสนใจ ไม่อยากทำอะไร ใจบอกแต่ว่าชั้นเหนื่อยอ่ะ ไม่ทำดีกว่า อ้างโน่นอ้างนี่ ที่ว่ามาเนี่ยเป็นอาการของป้าทั้งนั้นเลย (แย่แล้วววววววววว ลาววววว) แต่ป้าพยายามเอาตัวออกจากอาการนี้อยู่ค่ะ ป้าทำงาน 2 วันเหมือนกับวิ่งเต็มฝีเท้าวันละสิบสองชั่วโมง รวมเวลาที่ต้องตื่นตีสี่ทำให้ล้าสุดๆ พอเครื่องวิ่งเต็มที่วันที่สอง วันที่สามและสี่หยุด ก็เบรคหัวทิ่มกันเลยพอพักเริ่มหายอาการซึมก็กลับไปทำใหม่ เป็นการทำงานที่ปรับตัวยากมากค่ะ แต่ป้ารักงานและความรับผิดชอบต่องานที่เต็มเปี่ยม เหมือนเอาตัวและหัวใจทุ่มสุดตัว ผลงานก็ดีมากประสบความสำเร็จและชีวิตส่วนตัวกลับไม่สนุก ขาดแรงที่จะสนุก ไหงงั้นล่ะค่ะคนเรา
วันนึงประมาณสองเดือนที่แล้ว หลังจากที่ต่อสู่กับอาการดังกล่าว ป้าก็เห็นกล่องที่ป้าเก็บเลนส์ที่ซ่อมคาไว้ เลยเปิดออกดู เห็นกล้องฟิล์มเก่าๆ ที่ป้าถอดเลนส์ไปแล้วและฟิล์มที่ซื้อมาตั้งแต่ปีก่อนโน้น เลยคิดว่าน่าจะเอาจริงเอาจังกับการถ่ายรูปกับกล้องฟิล์มซะที เลยค้นทั่วบ้านที่ซุกกล้องไว้ ได้มา 7-8 ตัว เอามาทำความสะอาด จากนั้นเปิดยูทูปเช็คว่ากล้องใช้ได้หรือเปล่า ก็มีตัวที่น่าจะใช้ได้ ลุงช่วยใส่ฟิล์มให้ด้วยความดีใจเพราะป้าจะได้ถ่ายรูป เริ่มที่ กล้อง 2 ตัว ตัวแรกเป็นนิค FE2 ตัวนี้ดูสภาพแล้วน่าจะใช้ได้ หลังจากอ่านคู่มือออนไลน์ของกล้อง ลองใส่ฟิล์มแล้ว อีกสัปดาห์ต่อมาก็ชวนลุงไปเดินเล่น ไม่มีความมั่นใจว่าจะใช้กล้องเป็นแต่ก็ใช้ฟิล์มหมดมัวนภายในพริบตา อาการกล้องดิจิทอลยังสิงอยู่ อิอิ บอกตัวเองว่าช้าๆ นะ แต่ก็ช้าได้นิดเดียว อิอิ ป้าเอากล้องดิจิทอลไปด้วยเลยกดมาอีกร้อยกว่ารูป สบายไป
บรรยากาศตอนเย็นป้ากะว่าจะเดินรับลมเย็นแถวแม่น้ำแบร์ ออกจากบ้านเห็นควันที่เกิดจากไฟป่า บรรยากาศขมุกขมัว แต่ตั้งใจแล้วก็ไป บอกตัวเองว่าดีเลยจะได้ภาพแปลกๆ ถ่ายไปถึงชั่วโมงฟิล์มหมด ลองวัดแสงแบบมั่ว ๆ ถ่ายเมนวล หลังจากกลับมาก็หาวิธีเอาฟิล์มออกจากกล้องและหาแลปที่ล้างฟิล์ม ป้าส่งไปล้างอีกเมืองนึงและเมื่อวันศุกร์ก็ได้รับรูปที่สแกนจากฟิล์ม ไม่กล้าเปิดตาดูเพราะคิดว่าคงเละแน่ พอเห็นเป็นรูปก็คิดว่าฟลุคมาก อิอิ
รูปชุดแรก กล้องนิค FE2 เลนส์นิค 50/2 ฟิล์ม Fuji X-Tra 400 ได้รูปมาป้าก็ย่ออย่างเดียว
(129)***ยามเย็นเดินเล่นชายทุ่ง กับกล้องฟิล์มครั้งแรกในชีวิต ช่วยดูให้หน่อยนะคะ***
วันนึงประมาณสองเดือนที่แล้ว หลังจากที่ต่อสู่กับอาการดังกล่าว ป้าก็เห็นกล่องที่ป้าเก็บเลนส์ที่ซ่อมคาไว้ เลยเปิดออกดู เห็นกล้องฟิล์มเก่าๆ ที่ป้าถอดเลนส์ไปแล้วและฟิล์มที่ซื้อมาตั้งแต่ปีก่อนโน้น เลยคิดว่าน่าจะเอาจริงเอาจังกับการถ่ายรูปกับกล้องฟิล์มซะที เลยค้นทั่วบ้านที่ซุกกล้องไว้ ได้มา 7-8 ตัว เอามาทำความสะอาด จากนั้นเปิดยูทูปเช็คว่ากล้องใช้ได้หรือเปล่า ก็มีตัวที่น่าจะใช้ได้ ลุงช่วยใส่ฟิล์มให้ด้วยความดีใจเพราะป้าจะได้ถ่ายรูป เริ่มที่ กล้อง 2 ตัว ตัวแรกเป็นนิค FE2 ตัวนี้ดูสภาพแล้วน่าจะใช้ได้ หลังจากอ่านคู่มือออนไลน์ของกล้อง ลองใส่ฟิล์มแล้ว อีกสัปดาห์ต่อมาก็ชวนลุงไปเดินเล่น ไม่มีความมั่นใจว่าจะใช้กล้องเป็นแต่ก็ใช้ฟิล์มหมดมัวนภายในพริบตา อาการกล้องดิจิทอลยังสิงอยู่ อิอิ บอกตัวเองว่าช้าๆ นะ แต่ก็ช้าได้นิดเดียว อิอิ ป้าเอากล้องดิจิทอลไปด้วยเลยกดมาอีกร้อยกว่ารูป สบายไป
บรรยากาศตอนเย็นป้ากะว่าจะเดินรับลมเย็นแถวแม่น้ำแบร์ ออกจากบ้านเห็นควันที่เกิดจากไฟป่า บรรยากาศขมุกขมัว แต่ตั้งใจแล้วก็ไป บอกตัวเองว่าดีเลยจะได้ภาพแปลกๆ ถ่ายไปถึงชั่วโมงฟิล์มหมด ลองวัดแสงแบบมั่ว ๆ ถ่ายเมนวล หลังจากกลับมาก็หาวิธีเอาฟิล์มออกจากกล้องและหาแลปที่ล้างฟิล์ม ป้าส่งไปล้างอีกเมืองนึงและเมื่อวันศุกร์ก็ได้รับรูปที่สแกนจากฟิล์ม ไม่กล้าเปิดตาดูเพราะคิดว่าคงเละแน่ พอเห็นเป็นรูปก็คิดว่าฟลุคมาก อิอิ
รูปชุดแรก กล้องนิค FE2 เลนส์นิค 50/2 ฟิล์ม Fuji X-Tra 400 ได้รูปมาป้าก็ย่ออย่างเดียว