คือเพิ่งเข้าปี1 ค่ะ แล้วมาเจอกับกิจกรรมรับน้อง มีทั้งการว้าก เข้าห้องซ่อม เสร็จจากการว้ากก็ต้องไปทำงานที่รุ่นพี่สั่งจนไม่ได้นอน ตื่นไปเรียน ชีวิตวนอยู่แบบนี้
  ทางมหาวิทยาลัยบอก ไม่ได้บังคับว่าให้เข้า แต่ะพอคนไม่เข้า รุ่นพี่ก็ไปว้ากเพื่อนที่เข้าว่า แบบเพื่อนที่ไม่เข้าอ่ะ เห็นแก่ตัว ปั่นหัว กลายเป็นคนที่ไม่เข้าโดนแอนตี้ เราโดนรับน้องแบบ กดดันสภาพจิตใจหนักมาก เพื่อนเครียดกันจนร้องไห้ บางคนที่เจอเรื่องในชีวิตแย่อยู่เเล้วมาเจอแบบนี้อีกถึงกับเป็นโรคซึมเศร้า โรคเครียด นิสัย บุคลิกตัวตนเดิมเปลี่ยนไป ปัญหาด้านสุขภาพที่แย่ลง คำถามคือ ใครรับผิดชอบคะ เรื่องพวกนี้
       รุ่นพี่คิดว่าแบบว้ากๆไป พอจบรับน้องก็รับเป็นน้อง รุ่นน้องสามัคคีกัน ได้สนิทกับรุ่นพี่ อบอุ่น แฮปปี้เอ็นดิ้ง....  คือมันไม่ใช่อะค่ะ โลกสวยไปป่าวคะ  สิ่งที่ทำแย่ๆไว้อ่ะ มันฝังลึกอยู่เก็บกดอยู่ในใจค่ะ  น้องคุณกำลังเจอกับความเครียด ร้องไห้  เหมือนถูกทำลายจากภายในไปอย่างช้าๆ ปัญหาด้านสุขภาพ เพราะพวกคุณ ผลกระทบที่ตามมาหลังจากนี้ ใครรับผิดชอบค่ะ
   สังคมควรสนใจ และมองสภาพปัญหาตรงนี้ รุ่นพี่ควรมีตรรกะ ความคิดให้สมเป็นผู้ใหญ่กว่านี้ และผู้ใหญ่ที่สนับสนุนกิจกรรมประเพณีนี้ควรรับฟังความคิดเห็น หรือเปิดใจมากกว่านี้
  ผลกระทบจากสิ่งที่คุณทำ มันอาจไม่ส่งผลเห็นชัดตอนนี้หรอกค่ะ แต่มันจะค่อยๆทำร้ายและกัดกินจากภายในไปอย่างช้าๆ แล้วทีนี้ ใครจะรับปิดชอบคะ