แชร์พื้นที่บ่นตามประสาคนถูกทิ้ง คนที่ยังรัก คนที่ยังรู้สึก คนที่เพิ่งเลิกกัน หรือใครก็ได้.....................


สวัสดีทุกคนครับนี่ผมเอง...คนถูกทิ้ง
ผมถูกแฟนทิ้งไปตอนประมานต้นเดือน มิ.ย. ถึงตอนนี้ก็นับได้ 3 เดือนแล้ว ช่วงแรกที่เธอไปรู้สึกเสียใจและทรมานมากร้องไห้กับตัวเองทุกวัน พยายามง้อพยายามขอให้เธอกลับมาแต่ไม่เป็นผล จนเธอบล็อกการติดต่อจากผมทุกทางเหลือไว้แค่โซเชี่ยลบางอย่างผมจึงคิดว่าควรที่จะพอได้แล้ว ในตอนนี้ผมไม่ได้อ้อนวอนขอให้เธอกลับมา พยายามทำใจยอมรับความจริงว่าเธอจากไปแล้วเราเดินกันคนละเส้นทางกันแล้ว ช่วงหลังๆมาก็รู้สึกว่าใจมันโอเคขึ้นไม่รู้สึกทรมานเวลาคิดถึงเธอเหมือนก่อนอีกแล้ว
แต่บางครั้งเหมือนเวลามันหมุนย้อนกลับเมื่อความรู้สึกทั้งหมดมันถาโถมกลับเข้ามาอีกครั้งมันก็ยากที่จะรับมือ แค่มองเห็นรูปที่เธอกำลังยิ้มใจมันก็กลับไปอยู่ตรงที่เดิม เธอจะรู้บ้างไหมที่รักรอยยิ้มนั้นมันทำให้ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน กลับมายิ้มให้กันแบบนั้นอีกจะได้ไหม

ความคิดถึงมันไม่ยุติธรรมเลยอันที่จริงแล้วเราไม่ควรคิดถึงคนที่ไม่ควรคิดถึงแล้วรึเปล่า ทำไมเราต้องทรมานตัวเองด้วยความคิดถึงอยู่ร่ำไปมันไม่เห็นจะมีอะไรดีเลย