เป็นเวลา4ปีแล้วที่ผมยังไม่ลืมแฟนเก่า คือตอนนั้นผมเรียน ปวช. แล้วแฟนเก่าผมเรียนมัธยม เธอเคยเป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมต้น แต่เรียนกันคนละห้อง ไม่ได้สนิทหรือเคยคุยกันเลย(แต่ผมก็เคยแอบมองบ้างนะ) อยู่มาวันหนึ่งเราสองคนทักกันในFacebookเพราะถล่มไลค์รูปให้กัน5555(ช่วยนั้นเป็นยุคหนึ่งที่เวลาเราไปไลค์รูปใครเยอะๆเค้าจะแคปมาแล้วมาบอกว่าThank Like นะคะ) แล้วก็เลยคุยกันอยู่สักพักก็เริ่มโอเครกัน ผมเลยขอคบเธอ ความสัมพันธ์ของเราก็เริ่มพัฒนาไปเรื่อยๆก็มีทะเลาะกันบ้างแต่มันก็เรื่องธรรมดาของเด็กวัยรุ่นช่วงอายุ16-18 ก็มีงี่เง่ากันบ้างแต่ก็มีฝ่ายง้อ

และแล้วช่วงเวลาชีวิตของเราก็เริ่มเปลี่ยนไปเพราะเป้นช่วงที่เราต้องเรียนต่อเพื่อตามหาความฝันของแต่ละคน เธออยากเป็นครูนาฏศิลป์เพราะเธอเป็นนางรำของโรงเรียน(เวลาเห็นเธอแต่งตัวชุดนางรำเวลามีงานทีไรเธอสวยเหมือนนางในวรรณคดีไทยเลยครับ) ผมเองก็อยากเป็นครูเช่นกันแต่อยากเป็นครูช่างยนต์เพราะเรียนมาทางด้านนี้เราเลยคุยอนาคตกันไว้ว่า"ดีเนาะเป็นครูกันทั้งคู่ เช้าเค้าไปส่งแกกับลูกที่โรงเรียนกับวิทลัยแล้วก็กลับพร้อมกัน"คือเราสองคนก็จริงจังกับชีวิตแล้วเพราะเราก็คบกันมาปีกว่าๆ

แต่แล้ววันที่ทำให้เราต้องจากกันก็มาถึง มันถึงเวลาที่ผมต้องเดินทางไปอยู่กรุงเทพและอยู่หอมันทำให้เราห่างกัน ก่อนวันที่ผมจะออกเดินทางไปกรุงเทพ2วันแม่ให้ผมไปดูดวงกับหมอดูแต่ผมไม่อยากดูเพราะไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ ก็ไม่ได้ตั้งใจไปดูอะไรพอไปถึงหมอดูให้สับไพ่(ดูดวงไพ่)แล้วหมอดูก็เรียงไพ่ไปเรื่อยๆแล้วก็ก็บอกว่าไอ้หนูวันนี้หมอคงดูให้ไอ้หนูไม่ได้หรอกเพราะดวงของไอ้หนูยังไม่เปิด ผมก็เลยโล่งใจไปเพราะไม่ได้อยากดูอยู่แล้ว เหตุผลที่ไม่อยากดูก็เพราะว่าผมกลัวหมอดูทักเรื่องแฟน แต่แล้ววันรุ่งขึ้นแม่ก็ชวนไปอีกผมก็เลยเอ้อเอาวะลองดูอยากรู้เหมือนกันว่าเราจะเป็นคู่กันจริงมั้ยแล้วก็อยากดูเรื่องการเรียนเส้นทางชีวิตด้วย ก็ไปหาหมอดูแล้วก็สับไพ่ธรรมดาตามที่เขาบอก(ครั้งนี้ไปแบบตั้งใจ)หมอดูก็พูดไปเรื่อยๆในเรื่องการเรียน สุขภาพ ว่าเป็นไงต้องระวังอะไรแล้วก็มาถึงจนได้ เรื่องเนื้อคู่เขาทักว่า "ไอ้หนูคนที่ไอ้หนูคบอยู่ยังไม่ใช่เนื้อคู่ของไอ้หนูหรอกนะ"แล้วที่ไม่อยากให้ทักเรื่องนี้คือแม่นั่งอยู่ด้วย ก็ได้แต่ตอบไปว่าครับ เขาก็ได้บอกอีกว่า"คนที่ไอ้หนูคบอยู่ เขาเป็นคนดีเป็นเด็กดีเลยแหละ แต่เมื่อเวลาผ่านไปกาลเวลาจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปเองแต่ก็จบกันด้วยดี" แล้วเขาก็บอกถึงลักษณะเนื้อคู่ของผมว่าเป็นยังไงบ้าง ผมก็เริ่มใจหายละ เพราระผมรักเขามากไม่อยากให้วันนั้นมาถึง แต่ว่ายิ่งเวลาผ่านไปเรื่อยๆมันทำให้รู้สึกไม่อยากให้เกิดวันนั้นคิดว่าทุกวันทุกเวลาว่าเราจะจบกันแบบไหน

แต่พอผมไปเรียนต่ออยู่กรุงเทพก็ไม่ได้มีปัญหาหรือทะเลาะอะไรกันเพราะเราสองคนคบกันมานานต่างก็เข้าใจกัน ผมเองก็เหนื่อยมากเพราะปี1ไหนจะเรียนไหนจะกิจกรรมมันเยอะทำให้เราไม่ค่อยได้คุยกันเยอะเหมือนเมื่อก่อน เพราะหัวถึงหมอนก็อยากนอนแล้ว การไกลกันครั้งนี้ในตอนแรกอาจจะไม่มีผลมากเท่าไหร่ แต่เมื่อเวลาผ่านไปสักพักผมเริ่มบอกกับเธอว่า"เค้าขอเอาสถานะหน้าFacebookของเราลงนะเพราะว่าเค้าเป็นตัวแทนของภาควิชาทำกิจกรรมผมเป็นคนของสารธารณะไม่อยากให้ใครเห็นเค้าผูกกับใครอยู่" ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่าผมเจอกับรุ่นพี่คนหนึ่งเป็นรุ่นพี่ภาควิชาเดียวกัน ก็คุยๆกันถามเรื่องการเรียนเรื่องต่างๆ ตอนแรกไม่ได้คิดอะไรแต่พอเริ่มคุยกันไปเรื่อยๆคุยกันทุกวันมันทำให้ผมเริ่มหวั่นไหว ผมเริ่มคิดละนี่หรอ นี่คือการเปลี่ยนแปลงหรอทำไมมันเร็วจังแล้วทำไมเราต้องเป้นคนเริ่มด้วย ผมเริ่มคุยกับพี่คนนี้แล้วบอกชอบเขาไปโดยที่ยังคบกับแฟนเก่าอยู่มันทำให้ผมกลายเป็นคนคบซ้อน

แล้ววันหนึ่งผมก็ตั้งสถานะ แล้วเธอก็เลยทักมาว่า"มันคืออะไรหรอแกคบกับพี่เขาหรอแกคบกันตอนไหนแล้วเราหละ" ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรผมจำได้ว่าผมตอบเค้าไปแบบเย็นชามาก แต่ในใจก็รู้สึกเจ็บนะเพราะก็รักเธอมากวันนั้นเราคุยกันทั้งคืนเธอร้องไห้ตลอดเวลาเธอขอให้ผมกลับมาได้ไหมผมสงสารเธอมาก แต่ผมก็รู้ว่าผมมันไม่ดีเองที่เป็นคนผิดสัญญา เราcallวีดีโอหากันจนผมต้องบอกว่าเค้าต้องไปแล้วนะ เธอร้องไห้อ้อนวอนผมว่ากลับมาได้ไหมให้อยู่กับเขา ผมเลือกที่จะบอกลาและตัดการติดต่อทั้งหมดทั้งบล็อกทุกทาง คืนนั้นผมรู้มันคือฝันร้ายของเธอ

ผมเริ่มต้นใหม่กับคนใหม่ ไปเที่ยวกับพี่เขาด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนตัวติดกันเลยแหละ แต่ก็ผ่านไปไม่ถึงเดือนผมก็กลับคิดถึงคนเก่าเพราะรู้สึกผิด แล้วก็รวบรวมความกล้าติดต่อไปแล้วก็บอกว่ายังคิดถึงอยู่นะอยากกลับไป ผมร้องไห้กับเธอเพราะผมเสียใจกับสิ่งที่ผมทำลงไป แต่เธอก็ให้อภัยผมแล้วบอกกับผมว่าเธอรอผมตลอดเธอดีใจมาก เเต่เธอก็บอกว่า"แล้วพี่เขาหละแกจะทำยังไง"ผมเลยบอกไปว่าไม่ต้องห่วงผมจะหาวิธีเลิกกับเขาเอง และวันหนึ่งเป็นวันที่มหาลัยของผมทำกิจกรรมผมได้ออกไปแสดงร้องเพลงในหอประชุม ผมได้เลือก2เพลงไปร้อง เพลงแรกเนื้อหาถึงแฟนเก่าและอีกเพลงเนื้อหาถึงคนปัจุบัน แต่พี่เขาก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ว่าระหว่างที่ผมอยู่กับพี่เขามันทำให้ผมรู้สึกผูกพันธ์ยังไงไม่รู้ พี่เขาช่วยผมทุกอย่างดีกับผมทุกอย่าง แต่ว่าผมได้บอกกับแฟนเก่าไปแล้วว่าจะกลับไปมันทำให้ผมคิดว่าเธอต้องมีความหวังแล้วรอผมอยู่แน่ๆ ถ้าผมผิดคำพูดมันเหมือนทำให้ผมหักอกเธอรอบสองเลยนะ

ผมเริ่มหาเรื่องทะเลาะกับพี่คนที่คบอยู่ตลอด แต่เขาก็เป้นคนง้อผมนะ วิธีง้อคือเขาจะเขียนจดหมายด้วยรายมือเสียบหรือฝากไว้ที่รถผมตลอดเพราะผมไม่ตอบfaceและlineเวลาผมงอลเขา และแล้ววันเลี้ยงสายรหัสก็มาถึงผมวางแผนว่าผมจะเอาวันนี้เป้นวันบอกเลิกพี่คนที่คบอยู่ หลังจากที่กินเลี้ยงสายรหัสอีกปกติผมจะบอกพี่เขาตลอดว่ากลับห้องแล้วนะแต่วันนั้นผมหายไปเลยไม่รับสายไม่ตอบไม่อ่านข้อความอะไรเลย พี่เขาเป็นห่วงผมมากเขาโทรมาจนผมต้องรับและบอกความจริงไปพี่เขาก็ร้องไห้และก็บอกว่าจะรอผมและเคารพการตัดสินใจของผม

ผมกลับไปคบกับคนเก่าอีกครั้งหนึ่งครับ ก็คุยกันตามปกติและสารภาพกับสิ่งที่ทำไปว่ารู้สึกผิด มันเหมือนจะกลับไปได้ดี แต่วันนึงพี่เขาแวะมาที่หอพักผมเขาเอาดอกไม้วางไว้ที่รถผมแล้วโพสลงไอจีเป้นรูปดอกไม้กับรถ และวันนั้นผมจะไปออกไปกินข้าวตอนเย็นผมเห็นดอกไม้วางอยู่ที่แฮนด์มอไซผมเลยก็ตกใจเพราะว่าต้นไม้กับร๔มันอยู่ห่างกันมากเลยนะ ผีหรอกรึป่าววะ!!! หลังจากกินข้าวเสร็จก็กลับมานั่งเลื่อนดูinstagramเห็นพี่เขาลองสตอรี่ก็เลยคิดว่าต้องใช่แน่ๆ ผมรู้สึกหวั่นไหวอีกรอบเพราะรู้สึกว่าเราเข้าไปทำลายความรู้สึกเขาทำไมวะ คืนนั้นผมก็คุยกับแฟนเก่าผมปกติเปิดกล้องคุยกันแต่พอคุยไปคุยมาสักพักผมก็เริ่มที่จะบอกเขาว่าผมกลับมาคบกับแกเหมือนเดิมไม่ได้แล้วหละเพราะผมมีความรู้สึกว่าผมก็เริ่มขาดพี่เขาไม่ได้ มันผูกพันธ์ไปแล้ว เลยบอกไปว่าเราเป็นเพื่อนกันได้มั้ย เธอบอกกับผมว่าทำไมมันเพราะอะไรคนที่มาก่อนมันไม่เคยอยู่ในความทรงจำหรือไม่ผูกพันธ์กับแกเลยใช่มั้ย ผมก็อธิบายต่างๆนาๆเพราะว่าตอนนั้นมันทั้งเสียใจแล้วก็ไม่รู้จะทำยังไงมันสับสนไปหมด คิดตลอดว่าเราไม่น่ากลับไปเลยไม่น่าไปให้ความหวังเขาเลย เธอร้องไห้ตลอดทั้งคืนแล้วขอให้ผมกลับไปอีกเหมือนเดิมและบอกจะรอผม คืนนั้นผมเลือกที่จะเลือกคบกับพี่แล้วทิ้งเธอไว้ เห้อผมรู้สึกว่าตอนนั้นโคตรเห็นแก่ตัวเลย เป็นผู้ชายที่แย่โคตรเลวเลย 

ป.ล. ผมอยากจะบอกในเวลา4ปีที่ผ่านมาถึงผมจะคบอยู่กับพี่เขาและเราไปกันได้ดีแค่ไหน ผมก็ยังคิดถึงเธอเสมออยากบอกทุกเรื่องให้เธอฟังอยากอธิบายอยากนั่งคุยกันยาวๆในสถานะอะไรก็ได้เธอจะโกรธจะเกลียดผมก็ไม่ว่าแค่อยากให้รู้ว่าผมรู้สึกผิดกับเธอมากแค่ไหน ไม่มีคำอะไรที่ดีไปกว่าคำว่า
"ผมขอโทษ"