เขาไม่อยากคุยกับเราจริงๆใช่มั้ยครับ หรือเราคิดมากไปเองว่าเขาไม่อยากคุยกับเรา ถ้าคำตอบที่ได้มันชัดเจนว่าเขาไม่อยากคุยกับเรา...ก็คงต้องยอมรับและเข้าใจเขาครับ

รักเขาก็คงต้องเข้าใจเขาครับ เข้าใจเขาว่าเขาไม่ได้อยากคุยกับเรา ฟังดูเจ็บปวด แต่ถ้าเราฟังแต่เสียงหัวใจเราเอง เราก็อาจจะยังคงรักเขาไม่มากพอก็ได้นะครับ เข้าใจนะครับว่าการที่เรารู้สึกดีกับใครเราก็อยากคุย คิดถึง อยากสนทนาด้วย แต่ถ้าความรู้สึกดีของเราทำให้เขาอึดอัด เขาไม่สบายใจ เราเองก็คงไม่สบายใจไปด้วยที่ทำให้เขาไม่สบายใจ

แก้วน้ำของเขาที่มีน้ำครึ่งแก้ว แก้วน้ำของเรามีเต็มแก้ว หากเราเอาน้ำที่เต็มแก้วของเรา ใส่ลงไปในแก้วของเขา น้ำอีกครึ่งของเรามันก็ล้นออก น้ำที่ล้นอาจจะหกเลอะเขาก็ได้ เขาอาจจะเปียกเพราะน้ำอีกครึ่งที่เราใส่เกินให้เขาก็ได้ เราคงไม่อยากให้น้ำต้องหกเลอะเขา เราคงไม่อยากให้คนที่เรารู้สึกดีต้องลำบากหาผ้ามาเช็ด

คุยได้ครับ แต่เราอาจจะต้องหาจุดที่พอดีสำหรับเขาที่เราสามารถทำได้โดยที่เขาไม่อึดอัด แล้วก็บอกเตือนตัวเราเองและยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นเข้าใจความจริงให้ได้ ว่าเราอย่าหวังอะไรไปมากกว่านี้ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เราเลิกหวัง เราก็มีความรู้สึกของเรา เขาก็มีความรู้สึกของเขา แล้วเรายังอยู่ตรงนั้นอยู่มันก็ยาก ยกเว้นแต่ว่าเราเข้าใจความจริงและยอมรับและพร้อมที่จะอยู่ตรงนั้นอย่างเข้าใจจริงๆได้ แต่กว่าจะถึงจุดนั้นที่เราเข้าใจและยอมรับความจริงได้ เราก็คงต้องฝ่าฟันความรู้สึกของเราไปเยอะเหมือนกันนะครับ

หรือถ้าเราคุยกับเขาแล้วเขาอึดอัด เขาไม่ได้อยากคุย เขาไม่ไหวที่จะคุยกับเราจริงๆ เขาลำบากใจ การที่เราจะหยุดที่เราพอ ไม่ได้หมายความว่าเราไม่รักเขาหรือไม่ได้รู้สึกดีกับเขาแล้ว แต่มันหมายความว่า เราอยากให้เขาสบายใจ เราไม่อยากให้เขาอึดอัด เราไม่อยากให้เขาต้องเหนื่อยใจ เราเข้าใจเขา และสิ่งอะไรที่ดีที่สุดสำหรับเขา ความต้องการใดๆที่จะทำให้เขามีความสุข เราในฐานะที่รู้สึกดีกับเขา รักเขา เขาคือคนสำคัญของเรา แม้ว่าสิ่งนั้น มันจะทำให้เรากับเขาห่างออกไปและไร้ตัวตนในสายตาเขาในที่สุด แต่เขาสบายใจเขามีความสุข เป็นผม ผมก็จะให้เขาครับ มันดูน่าเศร้านะครับ แต่ผมก็ไม่อยากทำให้เขาต้องลำบากใจ ต้องอึดอัดเพราะตัวผมทำให้เขาอึดอัด คงไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ แต่ในเมื่อมันเกิดแล้ว เราก็คงต้องเข้าใจสิ่งที่มันเกิด ผมไม่ได้โลกสวยนะครับ แต่ผมก็เคยทำแบบนี้มาเช่นกัน มันน่าเศร้า มันน่าน้อยใจที่แม้แต่รักของเราความหวังดีของเราก็ให้เขาไม่ได้ แต่อย่ากระนั้นเลย หากเราดันทุรังให้เขาไป ความรู้สึกที่ดีที่เขาเคยมีให้เรา วันนึงมันอาจจะถูกเปลี่ยนแปลงเป็นไม่มีความรู้สึกดีอะไรกับเราเลยก็ได้

ให้เท่าที่เขาต้องการ ทำเท่าที่เขารับได้ ความรัก บางครั้งมันก็ไม่ได้มีจุดจบที่เราและเขาเป็นคู่ครองกัน แต่ผมว่ามันคงจะเป็นการที่เราได้เห็นคนที่เรารักอยู่ในที่ๆเขามีความสุข และเราสามารถอิ่มเอมกับรอยยิ้มของเขาได้ ถึงแม้ว่ารอยยิ้มนั้นเขาไม่ได้ยิ้มให้เรา และเขาก็ไม่ได้เห็นเราอยู่ในสายตา แต่คนอย่างผมที่ยืนมองอยู่ห่างๆ ผมรู้ดีว่าสิ่งที่เราทำสิ่งที่เราคิดคืออะไร เราอาจจะไม่ได้มีสิทธิ์พูดไม่มีสิทธิ์บอกความรู้สึกของเรา แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้รักไม่ได้หวังดีกับเขา แต่นี่คิดสิ่งที่ีดีที่สุดที่เราให้เขาได้ ความรักที่ไม่ได้บอกก็เป็นความรักเช่นกัน

ผมผ่านจุดนั้นมา มันยากเหลือเกินที่ผมจะยอมรับ ณ ตอนนั้น เพราะมันดูขัดแย้งกันมากในความรู้สึก แต่เมื่อเราเข้าใจจริงๆและยอมรับมันจริงๆ เราจะเห็นสิ่งที่สวยงามเกิดขึ้นในใจของเราเอง

ที่ตรงนั้นที่เราเคยหวังเคยฝันว่าเราอยากอยู่เราอยากเป็น มันอาจจะไม่ใช่ที่ของเราก็ได้ แต่ที่ของเราคงอยู่ที่ไหนสักแห่ง เพียงแค่เรายังค้นหามันไม่เจอ ซึ่งถ้าที่ตรงนั้นไม่ใช่ที่ของเรา ก็เปิดให้ที่ตรงนั้นได้มีเจ้าของที่แท้จริงได้อยู่เถอะครับ แล้วร่วมยินดีกับเจ้าของที่ตรงนั้น ส่วนเราก็เดินทางไปหาที่ๆเป็นของเราต่อไป สักวันก็คงจะเป็นวันของเราครับ

สู้ๆนะครับ ทำเท่าที่เขารับได้ เป็นกำลังใจให้นะครับ