เหตุการณ์เพิ่งผ่านมาไม่ถึงอาทิตย์เลยค่ะ  ยอมรับว่ายังทำใจไม่ได้ เพราะมันเป็นความผิดของเราเอง  เราคงดูแลน้องหมาไม่ดีเท่าที่ควร
ปกติเราจะเลี้ยงน้องหมาสองตัวเป็นปั๊กผสมตัวเมียทั้งคู่ อายุ4เดือน สองตัวนี้มันเป็นพี่น้องกัน ตอนบ่ายแก่ๆวันหนึ่ง น้องหมาตัวนึงของเราดูซึมๆ ลองเอาอาหารที่ชอบป้อนให้ก็ไม่กิน แต่ก็ยังเล่นปกติ จนเราไม่เอะใจอะไร  แต่พอเช้ามืดของอีกวัน น้องอ้วกออกมาเป็นฟองใสๆแล้วก็ถ่ายเหลวปนเลือด มีกลิ่นคาว เราเลยรีบพาไปหาหมอ พอถึงคลีนิคหมอตรวจด้วยชุดตรวจและส่องกล้องจุลทรรศน์ พบว่าน้องเป็นลำไส้อักเสบพาโวร์ไวรัส และมีพยาธิปากขอด้วย คุณหมอบอกกับเราว่า สุนัขที่ป่วยเป็นโรคนี้ เจ้าของต้องทำใจเพราะโอกาสรอดมัน50/50 ตอนนั้นเราก็ช็อค แต่คิดว่าลูกเราคงไม่เป็นอะไรหรอก เราดูแลได้ คุณหมอฉีดยาฆ่าเชื้อและยาแก้อาเจียน พร้อมทั้งให้คำแนะนำกับเราเรื่องวิธีการดูแลน้องหมา  เพราะที่คลีนิคนี้ไม่ให้สัตว์ป่วยที่เป็นโรคติดต่อแอดมิด เราจึงพาน้องหมากลับบ้านค่ะ  พอกลับมาบ้านเราก็ป้อนเกลือแร่และน้ำหวาน ตามที่คุณหมอแนะนำ ทุกๆหนึ่งชั่วโมง น้องหมาก็ดูเหมือนดีขึ้น กระดิกหางได้ตอบสนองได้ดี ไม่อ้วกแล้วแต่ยังถ่ายเหลวอยู่ ถัดมาอีกวันก็ทำแบบเดิมพาไปฉีดยาตามที่หมอนัดและป้อนเกลือแร่กับน้ำหวานให้ทุกๆชั่วโมงแบบเดิม จนตีสามของวันนั้น เราป้อนน้องเสร็จก็ไปนอนจะตื่นมาป้อนอีกทีหกโมงเช้า  อยากให้น้องได้พักผ่อนเต็มที่ด้วย  หกโมงเช้าเราตื่นมา แต่พบว่าน้องจากไปแล้ว เราช็อคมากไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ คิดถึงทีไรก็ร้องไห้ ยังเป็นภาพติดตาเรามาจนถึงตอนนี้.........

        เราคิดว่า ถ้าน้องหมาของเราได้รับการทำวัคซีนแล้วตามเวลา และเราดูแลให้ดีกว่านี้อยู่ข้างๆน้องตลอด24ชั่วโมง คอยให้กำลังใจเฝ้าไม่ไปไหน น้องอาจจะรอดก็ได้ค่ะ เพราะเราเองที่ผลัดวันประกันพรุ่งเรื่องวัคซีนจนทำให้เสียน้องหมาไป  อันนี้ใครๆก็รู้เนอะว่าวัคซีนจำเป็นขนาดไหน ช่วยป้องกันน้องหมาของเราจากโรคร้ายได้ในระดับหนึ่ง เพราะถ้าเป็นโรคขึ้นมาแล้วย่อมมีโอกาสสูญเสียค่ะ จึงมาเตือนไม่อยากให้คนอื่นเป็นแบบเราแล้ว  ทรมานมากนะคะเวลาที่คิดถึงเค้า TT คิดถึงแววตา ความน่ารักความขี้อ้อน อยากกอดอยากหอม แต่ทำไม่ได้แล้ว