อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ เกี่ยวกับโรคหัดแมว ที่พรากชีวิตแมวของเราไป
บ้านของเราเดิมทีเลี้ยงแมวทั้งหมด 10 ตัว ตัวโต 5 และตัวเด็ก 5 ทุกตัวคือแมวพันธุ์นอกทั้งหมด และได้รับวัคซีนโรคหัดแมวแล้วทุกตัว ทีนี้ประมาณเดือนกุมภาพันธ์ พี่เราเรียนมหาลัยอยู่ที่กำแพงแสน เจอแมวเด็ก ถูกรถชนขาลาก เลือดออก จึงเอาไปหาหมอ และ รักษาจนหาย เมื่อกลับบ้าน ก็นำแมวตัวนั้นกลับมาด้วย แมวตัวนั้นชื่อว่า แฟรี่ ตอนนั้นอายุประมาณ 2 เดือน
บ้านของเราเลี้ยงระบบปิด แต่ก็ไม่ได้ปิดแบบ 100% ซะทีเดียว เนื่องจากกำแพงบ้านจะมีช่องแบนๆที่แมวสามารถนำมือแหย่ออกไปได้ และรอบๆบ้านก็จะมีแมวจรจัดวนเวียนป้วนเปี้ยนอยู่เรื่อยๆ เนื่องจากเราชอบออกไปให้อาหารแมวจรจัดข้างนอก
ตลอดระยะเวลาที่แฟรี่อยู่ที่บ้านเรา เราก็เลี้ยงเหมือนแมวที่บ้านแบบปกติ แต่แฟรี่จะชอบออกไปวิ่งเล่นตรงกำแพงบ้านบ่อยๆ ตอนมาใหม่ๆเคยเอาไปทำวัคซีน แต่หมอบอกว่าให้ชินกับที่ใหม่ก่อน ซักประมาณ 10 วันค่อยพามา แต่หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้พาไปทำวัคซีนอีกเพราะชะล่าใจและคิดว่ายังไงก็คงไม่ติดหรอก เพราะ แมวบ้านเราก็ไม่เป็นกันซักตัว
จนกระทั่งวันที่ 4 กรกฎาคมที่ผ่านมา แฟรี่อายุประมาณ 7 เดือน น้องมีอาการ ถ่ายเหลว อาเจียน เอาแต่นอนหลบ ไม่กินข้าว จึงพาไปหาหมอที่คลินิก หมอฉีดยาลดไข้และลดอาเจียน หากพรุ่งนี้หายก็ไม่ต้องมาอีก พอวันถัดมา แฟรี่ยังไม่หาย ยังคงมีอาการเหมือนเดิม เลยพาน้องไปหาหมออีก ตรวจดู พบว่าเป็นหัด ตอนนั้นตกใจมาก หมอบอกว่า 80-90% คือเสียชีวิต ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ภาวนาให้แฟรี่หาย และฝากไว้ที่คลินิก
การรักษาวันที่ 1 - แฟรี่ยังทรงๆ และมีอาการอาเจียน ถ่ายเหลวอยู่
วันที่ 2 - แฟรี่มีอาการถ่ายเหลว แต่ไม่มีอาเจียน หน้าตาดูสดใสขึ้นมาบ้าง
วันที่ 3 - แฟรี่ยังมีถ่ายเหลวปนเลือดอยู่บ้าง ไม่มีอาเจียน หน้าตาสดใสขึ้น และ กินอาหารที่หมอป้อนได้แต่ไม่ยอมกินเอง
วันที่ 4 - แฟรี่เริ่มถ่ายเป็นก้อน ไม่อาเจียน หน้าตาสดใส และทานอาหารที่หมอป้อนได้
ตอนนั้นคือดีใจมาก คิดว่ายังไงก็หายแน่ๆ หมอก็บอกว่าน่าจะรอด เพราะอาการทุกอย่างดูดีขึ้นๆ สบายใจและโล่งใจมาก หมอบอกว่าหากไม่มีปัญหาแทรกซอน วันที่ 11 กลับบ้านได้ ตอนนั้นคิดถึงและอยากเจอมากๆ จนกระทั่ง
วันที่ 5 - แฟรี่ทรุดลงอย่างมาก ถ่ายออกมาเป็นเลือดสดเยอะมากๆ นอนแห้งและนิ่งทั้งวัน
ตอนนั้นเราใจไม่ดีและรู้สึกเป็นห่วงมาก หมอบอกว่าน่าจะไม่รอด เสียใจมาก ได้แต่ภาวนาว่าให้น้องฮึดสู้ขึ้นมาๆ จนเวลา 00.19 หมอแจ้งว่าแฟรี่เสียแล้ว
ตอนนั้นคือเสียใจแบบที่สุด คิดถึงมาก อยากกอดอยากหมอ อยากเล่นด้วย คิดโทษตัวเองที่ชะล่าใจ ที่ปล่อยปละละเลยไม่เอาไปทำวัคซีน ผิดที่เรามันผิดที่เราคนเดียวจริงๆ
ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงน้องมาก เสียใจและขอโทษ แต่ก็ต้องเข้มแข็งเพื่อดูแลแมวอีก 10 ตัวต่อไป
พอมานั่งคิดๆดูแล้ว คิดว่าเชื้อน่าจะมาจากแมวข้างนอก เนื่องจากน้องชอบออกไปวิ่งเล่น บวกกับไม่มีวัคซีนป้องกัน ทำให้ติดเชื้อเข้ามา
ฝากถึงคนที่เลี้ยงแมวแล้วยังไม่ได้ไปทำวัคซีนนะครับ ถ้าคุณรักเค้าก็พาเค้าไปทำเถอะครับ เพื่อเราเพื่อเค้าและเพื่อชีวิตของเค้า อย่าให้ต้องเกิดการสูญเสีย เพียงแค่เพราะความชะล่าใจเลยนะครับ
ใครมีประสบการณ์ตรงกันหรือต่างกันยังไงก็คุยกันได้นะครับ อยากรู้เรื่องของทุกๆคนเหมือนกัน
แชร์ประสบการณ์ โรคหัดแมว
บ้านของเราเดิมทีเลี้ยงแมวทั้งหมด 10 ตัว ตัวโต 5 และตัวเด็ก 5 ทุกตัวคือแมวพันธุ์นอกทั้งหมด และได้รับวัคซีนโรคหัดแมวแล้วทุกตัว ทีนี้ประมาณเดือนกุมภาพันธ์ พี่เราเรียนมหาลัยอยู่ที่กำแพงแสน เจอแมวเด็ก ถูกรถชนขาลาก เลือดออก จึงเอาไปหาหมอ และ รักษาจนหาย เมื่อกลับบ้าน ก็นำแมวตัวนั้นกลับมาด้วย แมวตัวนั้นชื่อว่า แฟรี่ ตอนนั้นอายุประมาณ 2 เดือน
บ้านของเราเลี้ยงระบบปิด แต่ก็ไม่ได้ปิดแบบ 100% ซะทีเดียว เนื่องจากกำแพงบ้านจะมีช่องแบนๆที่แมวสามารถนำมือแหย่ออกไปได้ และรอบๆบ้านก็จะมีแมวจรจัดวนเวียนป้วนเปี้ยนอยู่เรื่อยๆ เนื่องจากเราชอบออกไปให้อาหารแมวจรจัดข้างนอก
ตลอดระยะเวลาที่แฟรี่อยู่ที่บ้านเรา เราก็เลี้ยงเหมือนแมวที่บ้านแบบปกติ แต่แฟรี่จะชอบออกไปวิ่งเล่นตรงกำแพงบ้านบ่อยๆ ตอนมาใหม่ๆเคยเอาไปทำวัคซีน แต่หมอบอกว่าให้ชินกับที่ใหม่ก่อน ซักประมาณ 10 วันค่อยพามา แต่หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้พาไปทำวัคซีนอีกเพราะชะล่าใจและคิดว่ายังไงก็คงไม่ติดหรอก เพราะ แมวบ้านเราก็ไม่เป็นกันซักตัว
จนกระทั่งวันที่ 4 กรกฎาคมที่ผ่านมา แฟรี่อายุประมาณ 7 เดือน น้องมีอาการ ถ่ายเหลว อาเจียน เอาแต่นอนหลบ ไม่กินข้าว จึงพาไปหาหมอที่คลินิก หมอฉีดยาลดไข้และลดอาเจียน หากพรุ่งนี้หายก็ไม่ต้องมาอีก พอวันถัดมา แฟรี่ยังไม่หาย ยังคงมีอาการเหมือนเดิม เลยพาน้องไปหาหมออีก ตรวจดู พบว่าเป็นหัด ตอนนั้นตกใจมาก หมอบอกว่า 80-90% คือเสียชีวิต ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ภาวนาให้แฟรี่หาย และฝากไว้ที่คลินิก
การรักษาวันที่ 1 - แฟรี่ยังทรงๆ และมีอาการอาเจียน ถ่ายเหลวอยู่
วันที่ 2 - แฟรี่มีอาการถ่ายเหลว แต่ไม่มีอาเจียน หน้าตาดูสดใสขึ้นมาบ้าง
วันที่ 3 - แฟรี่ยังมีถ่ายเหลวปนเลือดอยู่บ้าง ไม่มีอาเจียน หน้าตาสดใสขึ้น และ กินอาหารที่หมอป้อนได้แต่ไม่ยอมกินเอง
วันที่ 4 - แฟรี่เริ่มถ่ายเป็นก้อน ไม่อาเจียน หน้าตาสดใส และทานอาหารที่หมอป้อนได้
ตอนนั้นคือดีใจมาก คิดว่ายังไงก็หายแน่ๆ หมอก็บอกว่าน่าจะรอด เพราะอาการทุกอย่างดูดีขึ้นๆ สบายใจและโล่งใจมาก หมอบอกว่าหากไม่มีปัญหาแทรกซอน วันที่ 11 กลับบ้านได้ ตอนนั้นคิดถึงและอยากเจอมากๆ จนกระทั่ง
วันที่ 5 - แฟรี่ทรุดลงอย่างมาก ถ่ายออกมาเป็นเลือดสดเยอะมากๆ นอนแห้งและนิ่งทั้งวัน
ตอนนั้นเราใจไม่ดีและรู้สึกเป็นห่วงมาก หมอบอกว่าน่าจะไม่รอด เสียใจมาก ได้แต่ภาวนาว่าให้น้องฮึดสู้ขึ้นมาๆ จนเวลา 00.19 หมอแจ้งว่าแฟรี่เสียแล้ว
ตอนนั้นคือเสียใจแบบที่สุด คิดถึงมาก อยากกอดอยากหมอ อยากเล่นด้วย คิดโทษตัวเองที่ชะล่าใจ ที่ปล่อยปละละเลยไม่เอาไปทำวัคซีน ผิดที่เรามันผิดที่เราคนเดียวจริงๆ
ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงน้องมาก เสียใจและขอโทษ แต่ก็ต้องเข้มแข็งเพื่อดูแลแมวอีก 10 ตัวต่อไป
พอมานั่งคิดๆดูแล้ว คิดว่าเชื้อน่าจะมาจากแมวข้างนอก เนื่องจากน้องชอบออกไปวิ่งเล่น บวกกับไม่มีวัคซีนป้องกัน ทำให้ติดเชื้อเข้ามา
ฝากถึงคนที่เลี้ยงแมวแล้วยังไม่ได้ไปทำวัคซีนนะครับ ถ้าคุณรักเค้าก็พาเค้าไปทำเถอะครับ เพื่อเราเพื่อเค้าและเพื่อชีวิตของเค้า อย่าให้ต้องเกิดการสูญเสีย เพียงแค่เพราะความชะล่าใจเลยนะครับ
ใครมีประสบการณ์ตรงกันหรือต่างกันยังไงก็คุยกันได้นะครับ อยากรู้เรื่องของทุกๆคนเหมือนกัน