คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
เรื่องแย่ๆนี้ เกิดตั้งแต่สมัยเด็ก
ครั้งแรกที่ดิฉันจำได้ว่าถูกคุกคามคือ ตอนประมาณประถมปีที่สองหรือสาม ดิฉันโดนครูสอนว่ายน้ำที่เป็นทอมลวนลาม
อาจจะไม่ถึงคำว่าลวนลาม แต่ครูท่านนั้นก็ พยายามลากฉันไปกลางสระที่น้ำค่อนข้างลึกสำหรับเด็กประถม
และเพราะน้ำมันลึกฉันเลยต้องเกาะครูท่านนี้ ครูก็ จะคอยลูบแขน ขาและต้นขาตลอดเวลา และมันไม่ใช่กานสอนว่ายน้ำแน่ๆ
แต่ฉันก็เด็กเกินกว่าจะรู้จักคำว่าลวนลาม
ถัดมาอีกไม่นาน สมัยประถมปีที่ห้า ทางโรงเรียนได้มีการสอนวิชาเปียโนให้กับนักเรียนห้องพิเศษ
จึงทำให้มีนักเรียนไม่ถึง12คนต่อคลาส โดยห้องเรียนเปียโนจะอยู่ที่ชั้นห้า ซึ่งไม่มีห้องข้างเคียงเป็นห้องเรียนเลย
ครูคนนี้เป็นครูผู้ชายค่อนข้างวัยรุ่น เขามาแทนครูผู้หญิงอีกท่าน ซึ่งดิฉัน ณ ขณะนั้น ไม่เก่งเปียโนเลย แต่ต้องสอบให้ผ่าน ครูผู้ชายจึงให้ดิฉันมาซ้อม ตอนพักกลางวัน ซึ่งดิฉันก็เป็นนักเรียนคนเดียวที่มาซ้อมกับครูสองต่อสอง พอตอนเที่ยงดิฉันเข้าห้องไป
ครูก็จะปิดประตูห้องทำให้ไม่มีใครมองเข้ามาได้ ซึ่งครูก็บอกว่าเพราะมันเป็นเวลาเที่ยง แดดมันส่อง
ครูก็จะสอนฉันกำหนดลมหายใจแต่ด้วยการเอามือมากดหน้าอก หรือบอกให้ฉันนั่งหลังตรง แล้วลูบหลังไปถึงก้น
ซึ่งน่าเศร้าที่เด็กน้อยคนนี้ก็ไม่รู้อีกเช่นกัน ว่ามันเป็นการลวนลาม
จนกระทั่ง ป.6 ก่อนจะจบจากโรงเรียนนี้ ถึงรู้ว่าการกระทำเหล่านี้คือการคุกคามทางเพศ จากครูสอนศิลปะ
เรื่องทั้งหมดถึงคลี่คลาย ครูสอนเปียโนจึงถูกไล่ออก ส่วนครูสอนว่ายน้ำนั้น ไปทำงานที่อื่นหลายปีแล้ว
หลังจากนั้น ไอ้เด็กโง่คนนี้ ถึงรู้ว่าอะไรเป็นอะไร และเลิกนำตัวเองไปอยู่ในสถานการณ์สุ่มเสี่ยงและไม่ไว้ใจเพศตรงข้ามอีกเลย
แม้เขาจะมีหน้าที่ที่น่าไว้ใจเพราะเป็นครูบาอาจารย์ หรือคนที่มีตำแหน่งน่าเชื่อถือ
หลังจากนั้นดิฉันก็ย้ายไปต่างประเทศช่วงมัธยมต้น ทำให้ไม่พบเจอเรื่องแย่ๆพวกนี้อีก
และได้เห็นความแตกต่างในการปฏิบัติตัวของคนที่นี่ว่าแตกต่างจากประเทศไทยอย่างไร
มันทำให้ฉันไม่ค่อยกังวลเรื่องการถูกลวนลามอีก
ช่วงมัธยมปลาย ดิฉันกลับมาประเทศไทยอีกครั้ง แต่คราวนี้ ดิฉันเข้าเรียนในโรงเรียนหญิงล้วน
และในการใช้ชีวิตนั้น ดิฉันก็ไปแค่บ้าน กับโรงเรียน และวันเสาร์อาทิตย์ ดิฉันก็แทบไม่ได้ออกไปไหนเลยเพราะเป็นคนโลกส่วนตัวสูง
มักใช้เวลากับสัตว์เลี้ยงแทน จึงไม่มีโอกาสให้ใครมาทำแย่ใส่
แต่แล้วพอดิฉันเติบโตขึ้นอีกก้าว และเริ่มศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัย
ฉันก็พบว่า คนส่วนใหญ่ควบคุมการแสดงออกของร่างกายตนเองได้ต่ำมาก
เพราะดิฉันโตขึ้นและป้องกันตัวเองเป็นแล้ว เลยไม่มีสถานการณ์ที่ถูกลวนลามเหมือนตอนประถม
แต่กลับเจอสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้แทน สายตาแทะโลมจากผู้ชายหลายคน ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกแย่และกดดันมาก
ดิฉันเจอตั้งแต่การมองของคนที่ตามถนนมองมาในรถตอนที่รถจอดติดไฟแดง
หรือเจ้าหน้าที่ตำรวจมองดิฉันตอนที่ดิฉันไปแจ้งความเรื่องถูกแท็กซี่แทะโลมทางวาจา
และการมองรูปแบบนี้ เราไม่สามารถเอาผิดได้ การตอบโต้ก็เป็นไปได้ยาก
ครั้งแรกที่ดิฉันจำได้ว่าถูกคุกคามคือ ตอนประมาณประถมปีที่สองหรือสาม ดิฉันโดนครูสอนว่ายน้ำที่เป็นทอมลวนลาม
อาจจะไม่ถึงคำว่าลวนลาม แต่ครูท่านนั้นก็ พยายามลากฉันไปกลางสระที่น้ำค่อนข้างลึกสำหรับเด็กประถม
และเพราะน้ำมันลึกฉันเลยต้องเกาะครูท่านนี้ ครูก็ จะคอยลูบแขน ขาและต้นขาตลอดเวลา และมันไม่ใช่กานสอนว่ายน้ำแน่ๆ
แต่ฉันก็เด็กเกินกว่าจะรู้จักคำว่าลวนลาม
ถัดมาอีกไม่นาน สมัยประถมปีที่ห้า ทางโรงเรียนได้มีการสอนวิชาเปียโนให้กับนักเรียนห้องพิเศษ
จึงทำให้มีนักเรียนไม่ถึง12คนต่อคลาส โดยห้องเรียนเปียโนจะอยู่ที่ชั้นห้า ซึ่งไม่มีห้องข้างเคียงเป็นห้องเรียนเลย
ครูคนนี้เป็นครูผู้ชายค่อนข้างวัยรุ่น เขามาแทนครูผู้หญิงอีกท่าน ซึ่งดิฉัน ณ ขณะนั้น ไม่เก่งเปียโนเลย แต่ต้องสอบให้ผ่าน ครูผู้ชายจึงให้ดิฉันมาซ้อม ตอนพักกลางวัน ซึ่งดิฉันก็เป็นนักเรียนคนเดียวที่มาซ้อมกับครูสองต่อสอง พอตอนเที่ยงดิฉันเข้าห้องไป
ครูก็จะปิดประตูห้องทำให้ไม่มีใครมองเข้ามาได้ ซึ่งครูก็บอกว่าเพราะมันเป็นเวลาเที่ยง แดดมันส่อง
ครูก็จะสอนฉันกำหนดลมหายใจแต่ด้วยการเอามือมากดหน้าอก หรือบอกให้ฉันนั่งหลังตรง แล้วลูบหลังไปถึงก้น
ซึ่งน่าเศร้าที่เด็กน้อยคนนี้ก็ไม่รู้อีกเช่นกัน ว่ามันเป็นการลวนลาม
จนกระทั่ง ป.6 ก่อนจะจบจากโรงเรียนนี้ ถึงรู้ว่าการกระทำเหล่านี้คือการคุกคามทางเพศ จากครูสอนศิลปะ
เรื่องทั้งหมดถึงคลี่คลาย ครูสอนเปียโนจึงถูกไล่ออก ส่วนครูสอนว่ายน้ำนั้น ไปทำงานที่อื่นหลายปีแล้ว
หลังจากนั้น ไอ้เด็กโง่คนนี้ ถึงรู้ว่าอะไรเป็นอะไร และเลิกนำตัวเองไปอยู่ในสถานการณ์สุ่มเสี่ยงและไม่ไว้ใจเพศตรงข้ามอีกเลย
แม้เขาจะมีหน้าที่ที่น่าไว้ใจเพราะเป็นครูบาอาจารย์ หรือคนที่มีตำแหน่งน่าเชื่อถือ
หลังจากนั้นดิฉันก็ย้ายไปต่างประเทศช่วงมัธยมต้น ทำให้ไม่พบเจอเรื่องแย่ๆพวกนี้อีก
และได้เห็นความแตกต่างในการปฏิบัติตัวของคนที่นี่ว่าแตกต่างจากประเทศไทยอย่างไร
มันทำให้ฉันไม่ค่อยกังวลเรื่องการถูกลวนลามอีก
ช่วงมัธยมปลาย ดิฉันกลับมาประเทศไทยอีกครั้ง แต่คราวนี้ ดิฉันเข้าเรียนในโรงเรียนหญิงล้วน
และในการใช้ชีวิตนั้น ดิฉันก็ไปแค่บ้าน กับโรงเรียน และวันเสาร์อาทิตย์ ดิฉันก็แทบไม่ได้ออกไปไหนเลยเพราะเป็นคนโลกส่วนตัวสูง
มักใช้เวลากับสัตว์เลี้ยงแทน จึงไม่มีโอกาสให้ใครมาทำแย่ใส่
แต่แล้วพอดิฉันเติบโตขึ้นอีกก้าว และเริ่มศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัย
ฉันก็พบว่า คนส่วนใหญ่ควบคุมการแสดงออกของร่างกายตนเองได้ต่ำมาก
เพราะดิฉันโตขึ้นและป้องกันตัวเองเป็นแล้ว เลยไม่มีสถานการณ์ที่ถูกลวนลามเหมือนตอนประถม
แต่กลับเจอสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้แทน สายตาแทะโลมจากผู้ชายหลายคน ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกแย่และกดดันมาก
ดิฉันเจอตั้งแต่การมองของคนที่ตามถนนมองมาในรถตอนที่รถจอดติดไฟแดง
หรือเจ้าหน้าที่ตำรวจมองดิฉันตอนที่ดิฉันไปแจ้งความเรื่องถูกแท็กซี่แทะโลมทางวาจา
และการมองรูปแบบนี้ เราไม่สามารถเอาผิดได้ การตอบโต้ก็เป็นไปได้ยาก
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 22
ไปหาฮิญาบมาใส่ แก้ปัญหาได้ชะงัด
ฮิญาบ = 'ผ้าคลุมศีรษะ'
ข้อความเก่า "ไปหาญิฮาดมาใส่ แก้ปัญหาได้ชะงัด" ขออภัยพิมพ์ผิด ความหมายผิด
ฮิญาบ = 'ผ้าคลุมศีรษะ'
ข้อความเก่า "ไปหาญิฮาดมาใส่ แก้ปัญหาได้ชะงัด" ขออภัยพิมพ์ผิด ความหมายผิด
สมาชิกหมายเลข 5928972 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1293457 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2350451 สยอง, God Of Bear สยอง, สมาชิกหมายเลข 822061 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1643243 สยอง, ผมชื่อไวท์ ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 1303730 สยอง, มีเพียงหัวใจในกระเป๋าเดินทาง สยอง, Synonym11 ถูกใจรวมถึงอีก 4 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 25
ถ้าคุณเกลียดอะไร ใจคุณจะเฝ้าจดจ่อและค้นหาแต่สิ่งนั้นๆ แล้วพอคุณเจอ คุณก็จะบอกตัวเองว่า "นั่นไง เจออีกแล้ว" เคยสั่งเกตุไหมครับ ว่าทำไมคนอื่นถึงอยู่ได้ ก็แค่เข้าใจในสิ่งที่มันเป็น วางตัว ปรับตัวและกระทำการใดๆให้เหมาะสมกับเหตุการณ์นั้นๆ เราไปห้ามคนอื่นมันยากครับ
แสดงความคิดเห็น
คุณผู้ชายคะ ช่วยกรุณาเลิกลวนลามผู้หญิงทางสายตาได้ไหมคะ ?
อ้างในการกระทำหลายๆอย่างของผู้คนก็ตาม) แต่ก็ยังมีการสอนเรื่องพวกนี้ตลอดเวลา
สมัยประถม มัธยม ก็มักมีการจัดประกวดมารยาท ผู้หญิงก็ถูกสอนให้ทำตัวเป็นกุลสตรี
ผู้ชายก็ได้รับการพร่ำสอนในการทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ การให้เกียรติผู้อื่น
แม้กระทั่งวิชาสังคมพื้นฐานก็สอนเรื่องสิทธิและหน้าที่
ดิฉันซึ่งเป็นหนึ่งในผู้คุกคามจากผู้ชายหลายคนทางสายตาเสมอ และอาจจะทางอื่นด้วยเช่นกันแต่ดิฉันก็เชื่อว่าในสังคม
ก็ยังมีผู้ชายที่ให้เกียรติผู้หญิงและมีจิตใจดี คอยช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เช่นกัน ซึ่งดิฉันก็พบเจอทั้งสองประเภท
แต่ส่วนใหญ่ดิฉันก็มักจะพบแต่กลุ่มผู้ที่ไม่ได้รับการขัดเกลาทางมารยาททางสังคมและจิตใจบ่อยครั้งกว่า
หลายคนอาจจะถูกจ้องมอง หรือโดนแอบมองด้วยสายตาหื่นกามจากเพศตรงข้าม ทั้งรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม
ต่อให้คุณจะแต่งตัวเรียบร้อย หรือประพฤติตัวเหมาะสมแค่ไหน ก็มีโอกาสถูกมองได้กันทั้งนั้น หรือ คุณอาจจะพบเห็นผู้อื่นถูกมองด้วยสายตาแบบนี้
แต่หลายครั้ง หลายคนก็ปล่อยผ่านเรื่องพวกนี้ไป อาจจะด้วยเหตุผลว่า คุณไม่อยากมีปัญหา มันไม่ใช่เรื่องของคุณ
คุณผ่านเรื่องแย่ๆมาทั้งวันจนเหนื่อยเกินกว่าจะรับมือกับเรื่องนี้อีกเพราะหากถ้าเทียบกับเรื่องอื่นมันอาจไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
หรือคุณอาจจะแค่ไม่ใส่ใจเพราะคุณก็ไม่ได้รู้จักคนที่ถูกมอง
คุณอาจจะบอกว่ามันอยู่ร่วมกัน ก็เลี่ยงไม่ได้หรอกที่จะถูกมอง ใช่ค่ะ มันเลี่ยงการถูกมองไม่ได้
แต่มันเลี่ยงการจ้องผู้อื่นด้วยสายตาน่าขยะแขยงเหล่านั้นได้ หากดูดีๆแล้วคุณก็รู้ได้แหละ ว่าสายตาที่มองคนทั่วไปเดินผ่าน
สายตาชมนกชมไม้ สายตามองคนที่ชอบ คนรัก คนรู้จัก สายตาชื่นชม กับ สายตาหื่นกามอย่างออกนอกหน้าและไร้มารยาทคืออะไร
จะโทษว่าเขาแต่งตัวไม่เหมาะสม หรือทำตัวไม่ดีเอง ซึ่งต่อให้เขาจะเป็นยังไง รูปร่างหน้าตาแบบไหน ก็ไม่ควรจะไปจ้องมองเขาแบบนั้น
คุณผู้ชายอาจจะบอกว่า คุณก็โดนผู้หญิง หรือเคยเห็นผู้หญิงแทะโลมผู้ชายทั้งทางสายตาและวาจา
ดิฉันรับประกันได้เลยว่ามีผู้หญิงที่ทำแบบนี้น้อยกว่าผู้ชายทั้งหลายแน่ๆ แค่สรีระทางร่างกาย
ถ้าผู้หญิงทำแบบนั้นจนฝ่ายชายรู้สึกถูกคุกคาม
หากมีเรื่องกัน ผู้หญิงก็ไม่มีทางชนะผู้ชายหรอกค่ะ
ตรงกันข้าม ดิฉัน ผู้ซึ่งถูกคุกคามตั้งแต่ยังเด็ก ดิฉันพบเจอการลวนลามมาหลายรูปแบบ ทั้งร่างกายและสายตา หรือวาจา
ซึ่งเหตุการณ์เหล่านี้ฉันพยายามคิดว่าที่เกิดกับฉันบ่อย เพราะดวงดิฉันไม่ดี เลยเจอคนประเภทนี้บ่อยเท่านั้น
ฉันมั่นใจว่าดิฉันเป็นคนที่แต่งตัวไม่หวือหวาหรือโชว์สัดส่วนของตนเอง การแต่งกายของฉันก็ปกติเหมือนคนอื่นๆเขา ส่วนด้านพฤติกรรม ดิฉันก็มั่นใจว่าดิฉันก็ค่อนข้างเรียบร้อยและไม่ค่อยสุงสิงกับใคร อีกเหตุผลที่พอจะเป็นไปได้ว่าทำไมเรื่องพวกนี้เกิดกับฉันบ่อยเพราะดิฉันมีหน้าตาที่ค่อนข้างโดดเด่นกว่าใครเขา