กว่าสิบปีกับอาชีพ "เซลล์ขายรถ"

ต้องยอมรับว่า เมื่อก่อนอาชีพเซลล์ขายรถเป็นอาชีพที่มีรายรับที่อยู่ติดอันดับสำหรับเรื่องรายได้ดีกันเลยทีเดียว
ไม่ต้องสนใจว่าเงินเดีอนประจำจะมากน้อยแค่ไหน แต่อาชีพเซลล์ขายรถก็หวังค่าคอมมิชชั่นกันไป
แต่มาถึงในยุคที่อะไรๆ ก็ อยู่ในโลกโซเชี่ยล เช็คกันกระจายสะบั้นหั่นแหลก ขายขาดทุนกินเนื้อตัวเองก็ต้องขายเพื่อได้ตัวเลข
เงินเดือนประจำอันน้อยนิด กับคอมมิชชั่น ที่ ณ ปัจจุบันขายยากเย็นแสนเข็ญ ปัจจัยหลาย ๆ ด้าน
รวมทั้ง แต่ละยี่ห้อรถยนต์ก็แข่งขันกันอย่างดุเดือด ทั้งลด ทั้งแลก ทั้งแจก ทั้งแถม จนทำให้คนที่จะต้องการมีรถป้ายแดงจะไม่ต้องใช้เงินดาวน์กันเลยทีเดียว แต่กระนั้นก็ตามร้อยละแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของผู้ที่ไม่อยากใช้เงินออกรถ จะติดขึ้นบัญชีในการขอยื่นจัดไฟแนนท์ซะเกือบแทบจะทั้งหมด
แบงค์ก็ อนุมัติยากเย็นซะเหลือเกินในยุคที่ แบงค์จะปล่อยกู้ที่ 15 ถึง 20% โชว์รูมก็ ผุดขึ้นกันเป็นดอกเห็ด
เมื่อสถาณะการณ์และปัจจัยทั้งหลายทำให้รายได้หดหาย
เมื่อผลกระทบจากสภาวะเศรษฐกิจตกต่ำลงอย่างต่อเนื่อง วัฏจักรและพฤติกรรมผู้บริโภคเปลี่ยนไปจากการขายตัดราคาสบั้นหั่นแหลก
จนเซลล์ไม่มีจะ แหลกกก!!!!

ความรู้ความสามารถที่เราใช้เพียงแค่ คิดคำนวนค่างวดรถและการเจรจาต่อรอง
คิดว่า ควรจะหางานอะไรทำต่อไปดีเมื่อยุคที่อะไรๆ ก็แย่กันไปหมด
มองหางานประจำทำก็ ไม่รู้จะเริ่มจากงานอะไรบางทีก็ มืดแปดด้าน

ละนึกย้อนคำที่พ่อแม่เคยบอก เป็นเซลล์ละตอนแก่จะเอาไรกิน เออเนอะ !!!
ทุกวันนี้กินแกลบ