“เยาวราชของกินเยอะมากกกกกก...” เพื่อนคนนึงได้กล่าวไว้

เราเป็นเด็กเขตปริมณฑล เคยได้แต่นั่งรถผ่านเยาวราช ไม่เคยได้ลงไปลองเดินแถวนั้นเลย ด้วยความที่มันหาที่จอดรถค่อนข้างยาก และไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนก่อนดี ขอแม่มาค้างนอกบ้านซักคืน อยากรู้จังทำไมใครๆก็ชอบไปหาของกินแถวเยาวราช วันนั้นเลยชวนเพื่อนอีกคนไปบุกเยาวราชด้วยกัน

เราจองที่พักแถวๆหัวลำโพง เพราะมีรถไฟฟ้าใต้ดินMRTแถวนั้นพอดี สะดวกต่อการเดินทางกลับบ้าน หลังจากเช็คอินเรียบร้อย ณ ตอนนั้นก็ราวๆ4โมงเย็นแล้ว เราเดินออกจากที่พักมาหาร้านคาเฟ่น่ารักๆที่เคยเห็นในinstragramของเพื่อนคนนึงชื่อ Nahim café ซึ่งร้านตั้งอยู่ในซอยนานา แทรกตัวอยู่กับอาคารทรงเก่าในย่านเยาวราช เรานั่งละเมียดละไมไปกับช็อคโกแลตร้อนซักพักนึงก่อนจะเดินออกจากร้านไปยังถนนเยาวราช

เดินมาเรื่อยๆ ผ่านอาคารต่างๆที่มีกลิ่นไอของชุมชนชาวจีนและชาวไทยเชื้อสายจีน จนออกมาถึงถนนเยาวราช สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเรานอกจากป้ายร้านค้าต่างๆที่ยื่นออกมาจากอาคาร ตัวอักษรภาษาจีนมากมายพาให้เราตื่นเต้นที่จะออกเดินไปบนถนนเส้นนี้

นี่ก็จะ6โมงเย็นแล้ว ร้านรวงต่างๆมากมาย ค่อยๆเปิดไฟสร้างสีสันให้ถนนสายนี้ดูคึกคักขึ้นมาทันทีทันใด แต่ความสนุกของเราเพิ่งเริ่มต้น กองทัพต้องเดินด้วยท้อง เราไม่ได้มีร้านไหนที่อยากไปเป็นพิเศษ เราเริ่มเลือกร้านที่ใกล้ตัว เกี๊ยวกุ้งชิ้นโตกับน้ำซุปร้อนๆซักชามก็ไม่เลวเนอะว่ามั้ย?

หลังจากเติมพลังด้วยเกี๊ยวกุ้งแล้ว เราก็เดินตรงขึ้นไปเรื่อยๆ เพราะเราแบ่งที่ว่างในกระเพาะไว้เผื่อของอร่อยเจ้าอื่นๆเสมอ ร้านอาหารมากมายจริงๆตามคำกล่าวของเพื่อนผู้เกริ่นนำให้เรามาลองเดินเยาวราช นอกจากร้านของกินที่มีตลอดสายของถนน ผู้คนมากมายยืนต่อคิวซื้อของกิน บางร้านไม่มีโต๊ะให้นั่ง แต่คิวก็ยังยาวอยู่ดี ความอร่อยมันทำให้เรามีความอดทนมากขึ้นจริงๆนะ

เราเป็นคนนึงที่ชอบดูเวลาที่พ่อค้าแม่ค้าเค้ากำลังทำอาหาร เรารู้สึกถึงความตั้งใจ ความรวดเร็วที่ต้องทำแข่งกับเวลา ในขณะที่2มือกำลังง่วนอยู่กับการทำ สิ่งหนึ่งที่เราเจอแทบทุกร้านคือความยิ้มแย้มแจ่มใสที่พ่อค้าแม่ค้ามีให้คนที่ยืนต่อคิวรออย่างเราๆ “กี่กล่องหนู?” “แบบเย็นหรือแบบร้อนดี?” “รอแป๊บนึงนะลูก” มันรู้สึกดีเลยจริงๆ ยืนนานกว่านี้หนูก็โอเค คิวที่ค่อยๆสั้นลง ก็เหมือนกับความอร่อยที่เข้าใกล้มากขึ้นเท่านั้น

จากเกี๊ยวตัวโตๆ ตามมาด้วยเปาะเปี๊ยะสด ของย่างต่างๆ เต้าทึง เกาลัค ปาท่องโก๋ ตบท้ายด้วยน้ำส้มเช้งคั้นสด เราเดินพุงกางกลับที่พักอย่างสบายใจ กลับมานั่งคำนวณค่าเสียหายของการบุกเยาวราช (เราตั้งงบกันไว้500บาท) 2คนใช้ไป 655 บาท มาจาก….
ช็อคโกแลตร้อน 125 บาท
ลิ้นจี่โซดา 90 บาท
เปาะเปี๊ยะสด 30 บาท
บะหมี่แห้ง+เกี๋ยว 40 บาท
เกี๊ยวน้ำ 40 บาท
เห็ดย่าง 50 บาท
เต้าทึง 2 ถ้วย 80 บาท
เกาลัค 140 บาท
น้ำส้มเช้ง 60 บาท

เกินมา 155 บาท - -“ แต่อิ่มจริงๆ ถ้าตัดค่าช็อคโกแลตร้อนกับลิ้นจี่โซดาออก ก็จะเหลือ 440 บาทสำหรับ 2 คน พกไป 500 บาทนี่สบายๆเลย นี่อยากจะกลับไปบอกเพื่อนตัวดีที่มาเกริ่นนำไว้จริงๆ ว่าเราชักจะติดใจกับของกินในเยาวราช สงสัยเราต้องมาอีกซะแล้วล่ะ

--------------------------------------------------------

***** ภาพทั้งหมดเราทำเป็นขาวดำเพราะเรารู้สึกว่าเยาวราชมีความคลาสสิคในแบบของตัวเยาวราชเองอยู่แล้ว และเราก็อยากลองเปลี่ยนแนวทางการนำเสนอภาพดูบ้าง เราใช้กล้องของFuji ในการถ่าย แล้วก็เลนส์ของร้าน Geekster หวังว่าทุกคนน่าจะสนุกไปกับเราด้วยนะคะ *****

--------------------------------------------------------

สุดท้ายนี้ฝากติดตามเพจของพวกเรา ที่ https://www.facebook.com/iamfullstop/ ด้วยนะคะ

มาแชร์ประสบการณ์ดีๆที่น่าใส่จุดfull stopไปด้วยกัน
#iamfullstop