--------------------- สปอยเน้อ  ใครไม่ชอบสปอยจงดูมาก่อน  ปอลอ ขอบคุณที่เตือนให้ตั้งสปอยนะคะ  และขอโทษด้วยที่มาตั้งช้าค่า -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

วันนี้ภาพยนต์เรื่อง Sully เข้าฉายเป็นวันแรกในประเทศไทย เหมือนล้อเลียนเป็นหนังตลกร้ายกับข่าวดราม่าแอร์โฮสเตสสายการบินเเอร์เอเชียก้มกราบ (เอาคีย์เวิร์ดแอร์ก้มกราบไปเสิร์ชในกูเกิ้ลจะพบผลลัพธ์เพียบเลยละ)

Sully   สร้างจากเหตุการณ์จริงช่วงบ่ายสามวันที่  15 มกราคม  2009  เมื่อเครื่องบินหมายเลข 1549  สายการบิน US Airways  ได้บินขึ้นจากนิวยอร์ก  มีลูกเรือทั้งสิ้น 5 คน และผู้โดยสารอีก 150 คน  เครื่องบินได้เจอกับ Bird Strike (เหตุการณ์นกหรือค้างคาวชนเครื่องบิน) ทำให้เครื่องยนต์ทั้งสองตัวได้รับความเสียหายจนหยุดการทำงานไม่นานหลังบินขึ้น  กัปตันมีทางเลือกจากกรมควบคุมสองทาง  คือ  กลับมาลงจอดรันเวย์ที่บินขึ้น  หรือรันเวย์ข้างหน้าอีกเจ็ดไมล์  ซึ่งในเวลาไม่กี่วินาทีเเห่งความเป็นความตาย  บนเครื่องบินที่ยังไม่ได้ระดับความสูงดีนักบนฟ้าเหนือมหานครนิวยอร์ก  กัปตันใช้สมองมนุษย์ธรรมดาบวกประสบการณ์การบินกว่าสี่สิบปีตั้งแต่สมัยขับเครื่องบินพ่นยาฆ่าแมลง  ขับเครื่องบินทิ้งระเบิด  ตัดสินใจแลนดิ้งลงบนทางเรียบที่ยาวและกว้างที่ใกล้ที่สุด  นั่นคือแม่น้ำฮัดสัน

208 วินาทีที่ใช้ตัดสินใจ  ทุกคนบนโลกรู้ผลลัพธ์ของมันดีว่า  ทุกคนบนเครื่องรอดตาย  ทุกคนในโลกเรียกมันว่า  Miracle on Hadson  และกัปตันซัลลี่กลายเป็นวีรบุรุษ

กัปตันซัลลี่ทำถูกจริงหรือ?
หนังไม่ได้เล่าเรื่องราว 208 วินาทีบนเครื่อง  ไม่ได้บอกเล่าความสัมพันธ์ภูมิหลังดราม่าของผู้โดยสารหรือลูกเรือ  แต่หนังได้ขยายความเหตุการตณ์หลังจากนั้น  อืม  คุณรอดจากเหตุการณ์นั้นได้นะกัปตัน  แต่คุณคิดหรือว่าจะได้รับการยกย่องและแห่เข้าห้องวีไอพีพร้อมนอนกอดเหริยญกล้าหาญ  ไม่เลย  มันคือการสอบสวน  คำถาม  และการจับผิด

คุณทำในสิ่งที่คนกลุ่มหนึ่งเรียกมันว่าปาฏิหาริย์  มีคนมากมายวิ่งเข้าสวมกอดคุณ  แต่ในขณะเดียวกันบริษัทประกัน  เจ้าของสายการบินตั้งคณะขึ้นมาสืบสวนว่า  จริงหรือที่จะเอาเครื่องกลับไปลงสวยๆ ที่รันเวย์ปกติไม่ได้  ทั้งหมดนั่นทำเพื่อสร้างภาพให้ตัวเองหรือเปล่า  การจำลองเหตุการณ์ด้วยคอมพิวเตอร์และด้วยนักบินจริงๆ  ยิ่งตอกย้ำว่า  การวนเครื่องกลับเป็นเรื่องที่เป็นไปได้  แต่ทำไมกัปตันไม่ทำ   หนังทำให้เราหวั่นไหวไปตลอดทั้งเรื่องว่าบางที  วีรบุรุษคนนั้นอาจกลายเป็นแค่คนโง่ที่พาลูกเรือไปพบกับเหตุการณ์เสี่ยงที่สุดในทุกทางเลือกก็ได้

ทำไมการลงจอดบนน้ำถึงเสี่ยงละ?
ทิ่มหัวจมลงไปไง  นี่เป็นประโยคเเรกที่ผุดขึ้นมาในหัวก่อนที่หนังจะฉายภาพเหตุการณ์นั้นให้ดู  ตัวลุลลาเองก็ไม่รู้หรอกว่าการลงจอดแบบนั้นโดยไม่ปักดิ่งลงไปใต้น้ำเป็นความสามารถที่สุดยอดขนาดไหน  แต่มันไม่จบแค่นั้น  ความเป็นความตายไม่ใช่แค่ช่วงหลังจากนักบินพาเครื่องมาลอยอยู่บนผิวน้ำได้  แต่มันคือหลังจากนั้น

แอร์โฮสเตสรู้โดยที่กัปตันไม่ต้องบอกว่าเครื่องกำลังเจอกับ Bird Strike  เป็นผู้ที่คอยเตือนสติผู้โดยสารอยู่ตลอดเวลา  ควรลงประตูไหน  ห้ามลงทางท้ายเครื่อง  อย่าตื่นตระหนกกับน้ำที่เข้ามา  มีผู้โดยสารที่เป็นเด็กทารกและคนสูงอายุที่แทบจะเดินเองไม่ได้  นั่นคือหน้าที่ของแอร์ที่ต้องเข้าไปช่วยเหลือ  

ออกจากเครื่องให้เร็วที่สุด
อย่าลงไปในน้ำ  ให้อยู่บนปีกเครื่องและแพฉุกเฉินไว้  ทำไม  เพราะนั่นคือกลางเดือนมกราคม  ผิวน้ำแทบจะกลายเป็นน้ำแข็งอยู่แล้ว  รอดจากเครื่องบินตกแต่กลับแข็งตายแทนฟังดูน่าเศร้า

คน 155 คน กลางแม่น้ำฮัดสันที่กว้างกว่าแม่น้ำเจ้าพระยาไม่รู้กี่เท่า  แล้วอย่างไร?
นั่นคือจุดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดเวลาเกือบสองชั่วโมงในโรงภาพยนต์  เมื่อเรือเฟอรี่ลำหนึ่งผ่านมาพบเหตุการณ์แล้วตรงเข้าช่วยเหลือทันที  ระหว่างเปลี่ยนทิศเรือตรงมาหาเครื่องบินก็ได้โทรแจ้งศูนย์บังคับการ  ไม่นานตำรวจน้ำก็มา  และไม่นานผู้เชี่ยวชาญก็มากับเฮลิคอปเตอร์พร้อมชุดประดาน้ำ  ทุกทีมรู้ว่าต้องทำอะไร  แอร์โฮสเตสและกัปตันพร้อมผู้ช่วยรู้ว่าพวกเขาต้องรอจนผู้โดยสารคนสุดท้ายออกมาแล้ว  กลับเข้าไปตรวจสอบภายในเครื่องอีกครั้งจึงจะออกมาได้  ทีมช่วยเหลือรู้ขอบเขตงานของตน  ผู้โดยสารเองก็รู้ดีว่าจะต้องดึงทางออกฉุกเฉินออก  ไม่เหยียบกัน  ถึงแม้พลัดหลงกับญาติคุณก็ควรจะวางใจในตัวพนักงานไม่ใช่วิ่งสวนกระแสกลับไปตามหากันจนเกิดความวุ่นวาย

ทุกคนทำหน้าที่ของตนเอง
กัปตัน  Chesley B. Sully  Sullanberger  ได้กล่าวไว้ว่า  สิ่งที่ทำให้ทั้ง 155  ชีวิตรอดมาได้  ไม่ใช่ตัวเขาหรอก  มันคือทีมต่างหาก
ตัดฉากมาที่ไทยแลนด์แดนยิ้มนะคะ  ลุลลาสไลด์พันทิป  เอ๊ะ  แอร์ก้มกราบ  อ๋อ  มีเหตุการณ์แอร์โฮสเตสของสายการบินแอร์เอเชียเข้าไปสอบถามข้อมูลผู้โดยสารซึ่งเป็นออทิสติกที่โดยสารมากับคุณแม่ของเธอ (โดยไม่ได้แจ้งกับทางสายการบินล่วงหน้าว่ามีผู้โดยสารมีภาวะออทิซึ่ม)  แล้วผ็โดยสารที่เป็นแม่นั้นออกมากล่าวหาว่าพนักงานได้ละเมิดสิทธิ  ทำให้อับอาย  เอาเรื่องกันจนแอร์ถูกบังคับให้กราบเท้าผู้โดยสารที่มีภาวะออทิซึ่มคนนั้นสามครั้งไม่แบมือ (กลายเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ตายไปแล้วเฉย)

ก็นึกสงสัยว่า  หากเกิดอุบัติเหตุที่ต้องลำเลียงผู้โดยสารออกจากเครื่อง  แล้วแอร์ไม่ทราบว่ามีเด็กออทิสติกอยู่ตรงนี้  ไม่ได้เข้ามาช่วยเหลือ  แม่ของเขาจะพาลูกออกมาได้ไหม  จะโวยวายว่าหลบไปให้ลูกฉันออกก่อน  แกมีภาวะผิดปกติหรือเปล่า  สุดท้ายจะออกมาวี้ดใส่สายการบินว่าดูแลผู้โดยสารไม่เต็มที่ไหมนะ

ถ้า  ถ้า  ถ้า  ทุกอย่างก็เป็น ถ้า  ทั้งนั้นจนกว่ามันจะเกิด  ทุกอย่างเป็นไปไม่ได้จนกระทั่งมีครั้งแรก

เชื่อว่าพนักงานคนนั้นทำตามหน้าที่ของตนอย่างเต็มที่แล้ว  เพราะลูกเรือจำเป็นต้องทราบว่ามีใครในเครื่องบ้าง  มีใครบ้างต้องการความช่วยเหลือเป็นกรณีพิเศษทั้งในเหตุการณ์ปกติและไม่ปกติ  มันไม่ใช่การดูถูก  แต่เป็นการช่วยเสริมเพื่อให้ผู้โดยสารปลอดภัยที่สุดหากมีอะไรขึ้นมา

เขาเลิกทาสกันไปหลายรัชกาลแล้ว  อาชีพแอร์โฮสเตสไม่ใช่คนเสิร์ฟอาหาร  ในความเป็นจริงพวกเขาถูกฝึกมาในฐานะ ทีมช่วยชีวิต ต่างหาก  ซีรี่ย์ที่ถ่ายทอดศักดิ์ศรีของอาชีพนี้ได้ก็คงเป็นซีรี่ย์สัญชาติญี่ปุ่นเรื่อง  Attention Please สาวซ่าส์มาเป็นแอร์

ไม่มีอาชีพไหนไม่มีเกียรติ   ถ้าไม่มีเกียรติคงไม่จำเป็นต้องมีอาชีพนั้น ทุกกลไกในสังคมควรได้รับคำขอบคุณ  เห็นความสำคัญในงานของตัวเอง  ทำมันให้เต็มที่ก็จะสัมผัสได้ถึงศักดิ์ศรีเอง  เศรษฐียิ่งใหญ่เป็นนักธุรกิจเท้าไม่แตะดินมาจากไหนก็ใช้ชีวิตสะดวกสบายไม่ได้ถ้าไม่มีแม่บ้าน


Sully  ไม่ได้เทิดทูนนักบินหรอก
ทุกหน่วยช่วยชีวิตที่เข้ามาในเวลาไม่กี่นาทีนั่นเท่ขาดใจ  กลบรัศมีนักบินไปหมด

Sully บอกเราว่า ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นจากทีมงานที่ดี

-----------------------------------------

พอดีเข้าไปดูหนังซัลลี่  ออกมาอ่านกระทู้พันทิปแล้วรู้สึกตลกร้ายจังเลย