อันนี้เป็นกระทู้ระบายล้วนๆ
ถ้าใครเคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้ หรือมีความรู้สึกแบบนี้มาแชร์กันได้นะคะ

ตอนนี้เรามาทำงานอยู่ไกลบ้านหลายปีแล้ว ที่บ้านก็มีแต่พ่อแม่ที่เพิ่งเกษียร แถวบ้านไม่ได้อยู่ใกล้ญาติคนอื่นๆเลย
ที่ผ่านมาท่านก็แข็งแรงดีตลอดแต่เราก็รู้สึกแหละว่าท่านแก่ลงมาก เราห่วงเรื่องสุขภาพ เรื่องการขับรถ แล้วก็อีกหลายๆเรื่อง
แต่พ่อแม่ก็บอกตลอดว่าไม่ต้องห่วงดูแลตัวเองได้

เราคิดอยู่หลายรอบว่าอยากกลับบ้านไปทำเกษตร จังหวัดที่เราอยู่เป็นจังหวัดที่เงียบๆส่วนใหญ่ก็ทำเกษตรกัน
มันเป็นจังหวัดเงียบๆชิวๆที่น่าอยู่เพราะค่าครองชีพต่ำ แต่นั่นแหละ ขนาดเอาผักไปขายตลาดนัดถูกๆยังโดนต่อราคาเลย
เพราะทุกคนมีที่ทุกคนปลูกผักได้ที่บ้าน เกษตรกรส่วนใหญ่ที่ปลูกก็ต้องผ่านคนกลาง เพราะในจังหวัดไม่มีโรงแรมหรือร้านอาหารใหญ่ๆ
คิดๆไปก็เสียดายที่ที่เราอยู่ตอนนี้มันอยู่ใกล้โรงแรมร้านอาหารหลายที่มากๆ ลำพังราคาผักที่ตลาดนัดก็ดีกว่าที่บ้านมากๆ
ถ้าต้องทำเกษตรเราคิดว่าอยู่ที่นี่น่าจะเก็บเงินได้ดีกว่า หรือถ้าจะทำกิจการอื่นๆที่นี่ก็ซื้อง่ายขายคล่องกว่า

ใจนึงก็อยากรีบเก็บเงินไว้เผื่อค่าดูแลรักษาพ่อแม่ตอนแก่ เพราะตอนนี้ท่านก็เริ่มเจ็บป่วยเล็กๆน้อยๆแล้วเช่นเรื่องตาเรื่องข้อ
อีกใจก็อยากกลับบ้านไปดูแลท่านมากกว่า แต่ถ้ากลับบ้านก็ไม่รู้จะเก็บเงินได้เมื่อไหร่
อย่าถามถึงเงินเก็บตอนนี้เลย ไม่มีค่ะเพราะลงไปกับธุรกิจตอนนี้แล้ว เพิ่งเริ่มต้นก็มีแต่หนี้ยังไม่ถึงช่วงมีกำไรเลย

*มีใครอยู่จังหวัดเล็กๆเงียบๆบ้างคะ ทำอะไรดี