เพิ่งจะเรียงหุ่นของเล่นเสร็จ ก็มานึกๆนะว่า ทำๆไม แล้วก็ร้อง อ้อ..เพราะชีวิตวัยเด็กเกียนขาดหายไปเป็นสิบๆปี ช่วงอายุ13ลำบากมากเลยนะ เคยทนไม่ไหวต้องหนีออกจากบ้าน เพราะเบื่อชีวิตที่ต้องดิ้นรนได้แต่มองเพื่อนๆไปไหนมาไหน อัยเราต้องมาทำงานโดยที่ใจอยากจะไปไหนมาไหนกับเพื่อนรุ่นราวคลาวเดียวกัน..

แต่ก็ไปไม่ได้เพราะถึงไปได้ ก็ไม่มีเงินอยู่ดีละ สมัยนั้นจนมากจริงๆนะ เล่าไปก็อยากจะร้องไห น้อยใจในโชคชะตาทำไมไม่เกิดมาเป็นลูกนายกฯหรือญาติพี่น้องเศรษฐีวะ

แต่ชีวิตคนเรา มันเลือกเกิดไม่ได้ จึงต้องทนอยู่แบบนั้น มาเป็นสิบๆปี ..

ปัจจุบัน ก็ยังทำงานหนักอยู่ เพราะต้องคุมคนงานเอง จ่ายเงินเดือนเอง วิ่งส่งเอง สาระพัดจนแขนดำหมดละ เจอใครถามทำไมแขนดำ ก็บอกช่วงนี้ ตีกอฟออกรอบบ่อย อิอิ.

แต่ก็ไม่อายทำกินนะ เพราะอาชีพนี้ จึงทำให้เรามีทรัพย์สินพอที่จะเลี้ยงดูครอบครัวได้สบายอีกหลายปี.

แค่อยากจะบอกเพื่อนๆที่กำลังท้อว่า คุณยังดีกว่าเกียนในตอนอายุ13มากเลยนะ สมัยนั้นเกียนยังต้องไปเสียค่าเน็ตชั่วโมงละ30บาทอยู่เลย บ้านไม่มีคอมให้เล่นหรอกนะ

อยากรวย อยากมั่งมี ทำงานซิครับ
อยากออกเที่ยวไปในและนอกประเทศ มีเงินจับจ่ายไช้สอย
ก็ทำงานซิครับ

อยากจน วันๆได้มองดูเค้ารวย ก็นอนฝันไปเถอะครับ
อยากมีรถ อยากมีบ้าน แต่ไม่อยากเหนื่อย ก็ไปหวังลมๆแล้งๆกับโชควาสนาต่อไปโดยไร้จุดหมายซิครับ.

อนาคตและหนทางที่จะพาคุณประสบความสำเร็จ มีแน่ๆ แต่ขึ้นอยู่กับคุณว่า คุณจะเดินไปข้างหน้าหรือหยุดอยู่กับที่ครับ.

พยายามพัฒนา พยายามกระตุ้นตัวเองให้ตื่นตัวและลงมือทำครับ ...

ปอลอ. อาทิตย์นี้ จะพยายามสู้กับความขี้เกลียดของตัวเอง ด้วยการกลับไปทำ ชีสเค้ก อีกครั้งนึง หลังจากเลิกทำมา8เดือนกว่าครับ