เพิ่งเลิกกับแฟน เพราะรู้สึกว่ามันไม่ใช่
แล้วก็เจอคนที่ใช่กว่า . . .แต่เขายังไม่ชัดเจนกับเรา
ก็เลยคิดอยู่ว่าความรู้สึกหน่วงที่เป็นอยู่นี่คืออะไร ???
กับแฟนเก่า 'ยังคิดถึงเพราะความผูกพันเพราะรัก' หรือ 'แค่สงสารเขาที่เขายังเพ้อร้องไห้ถึงเรา'
กับคนใหม่ 'รู้สึกชอบเพราะเขาตรงสเป็กถูกใจ' หรือ 'แค่หลงไปเด๋วก้เฉยๆ'
รู้สึกงงและเคลียดมาก มีคนมาว่าแต่เราว่าทิ้งแฟนเก่าทำไม เขาดีนะ เขารักเรานะ คือละ? มาพูดมาด่าเพื่อ ทั้งๆที่คนอื่นก็ไม่ได้มารู้สึกหรือใช้ชีวิตอยู่ร่วมอะไรกับเราจะไปรู้ได้ไงว่าแฟนเราดีหรือไม่มี กลับมองภายนอกว่าเราไม่โพส ไม่แสดงความเสียใจ แต่อยากจะบอกว่าจริงๆแล้ว เราเสียใจมากนะ แต่ให้ทำไงได้ ยิ่งอยู่ก็ยิ่งฝืน ยิ่งพยายามก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ ไม่ใช่แฟนเก่าเราไม่มีนะ แต่เราสองคนไม่เข้ากันเลยสักหน่อย ยิ่งอยู่ด้วยกันความคิดยิ่งสวนทาง คือจะให้เราทำไรละ ทุกคนก็ได้แต่พูด เราเป็นรับ จะให้รู้สึกยังไง แรกๆก็พยายามไม่ฟัง แต่พอได้ยินบ่อยๆมันก็เจ็บนะเว้ย คือกูรู้สึกไม่จำเป็นต้องร้องไห้บอกใครว่ากูเสียใจ พอได้ยินบ่อยๆความคิดมันก็เริ่มสับสน อ้าวนี้กูผิดใช่ไหมที่ทิ้งคนมาเพราะไม่ใช่ ไม่ใช่ว่ามีคนที่ใช่เข้ามานะ แต่เพราะรู้สึกตั้งนานแล้วว่ามันไม่ใช่ เลยต้องจำยอมหลอวะว่า มีคนอื่นแล้วเลิกแล้วนอกใจ ? พูดไปก็เหมือนแก้ตัว แต่จะมีกี่คนที่รับฟังว่าความจริงเป็นยังไง
กับคนใหม่ก็ไม่มีความแน่นอนเลยซักนิด เรารู้สึกอะไรกับเขาหรือเขารู้สึกยังไงกับเรา ไม่รู้อะไรเลย ความคิด
ตีกันไปมาตลอด แยกไม่ออกว่า กูควรจะรู้สึกผิดหรือไร หรือจะรู้สึกโอเค ทั้งที่ก็ไม่ชัดเจน
หน่วงจริงๆอ่ะ ใครไม่มาอยู่ในจุดนี้ไม่เข้าใจหลอก แค่อยากระบายเฉยๆเคลียดหลายวันละ
ไม่ชัดเจนซักอย่าง...
แล้วก็เจอคนที่ใช่กว่า . . .แต่เขายังไม่ชัดเจนกับเรา
ก็เลยคิดอยู่ว่าความรู้สึกหน่วงที่เป็นอยู่นี่คืออะไร ???
กับคนใหม่ 'รู้สึกชอบเพราะเขาตรงสเป็กถูกใจ' หรือ 'แค่หลงไปเด๋วก้เฉยๆ'
รู้สึกงงและเคลียดมาก มีคนมาว่าแต่เราว่าทิ้งแฟนเก่าทำไม เขาดีนะ เขารักเรานะ คือละ? มาพูดมาด่าเพื่อ ทั้งๆที่คนอื่นก็ไม่ได้มารู้สึกหรือใช้ชีวิตอยู่ร่วมอะไรกับเราจะไปรู้ได้ไงว่าแฟนเราดีหรือไม่มี กลับมองภายนอกว่าเราไม่โพส ไม่แสดงความเสียใจ แต่อยากจะบอกว่าจริงๆแล้ว เราเสียใจมากนะ แต่ให้ทำไงได้ ยิ่งอยู่ก็ยิ่งฝืน ยิ่งพยายามก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ ไม่ใช่แฟนเก่าเราไม่มีนะ แต่เราสองคนไม่เข้ากันเลยสักหน่อย ยิ่งอยู่ด้วยกันความคิดยิ่งสวนทาง คือจะให้เราทำไรละ ทุกคนก็ได้แต่พูด เราเป็นรับ จะให้รู้สึกยังไง แรกๆก็พยายามไม่ฟัง แต่พอได้ยินบ่อยๆมันก็เจ็บนะเว้ย คือกูรู้สึกไม่จำเป็นต้องร้องไห้บอกใครว่ากูเสียใจ พอได้ยินบ่อยๆความคิดมันก็เริ่มสับสน อ้าวนี้กูผิดใช่ไหมที่ทิ้งคนมาเพราะไม่ใช่ ไม่ใช่ว่ามีคนที่ใช่เข้ามานะ แต่เพราะรู้สึกตั้งนานแล้วว่ามันไม่ใช่ เลยต้องจำยอมหลอวะว่า มีคนอื่นแล้วเลิกแล้วนอกใจ ? พูดไปก็เหมือนแก้ตัว แต่จะมีกี่คนที่รับฟังว่าความจริงเป็นยังไง
กับคนใหม่ก็ไม่มีความแน่นอนเลยซักนิด เรารู้สึกอะไรกับเขาหรือเขารู้สึกยังไงกับเรา ไม่รู้อะไรเลย ความคิดตีกันไปมาตลอด แยกไม่ออกว่า กูควรจะรู้สึกผิดหรือไร หรือจะรู้สึกโอเค ทั้งที่ก็ไม่ชัดเจน หน่วงจริงๆอ่ะ ใครไม่มาอยู่ในจุดนี้ไม่เข้าใจหลอก แค่อยากระบายเฉยๆเคลียดหลายวันละ