การกลับมาของ GDH การกลับมาของหนังไทย (สปอยบ้าง)
Fanday แฟนกันแค่วันเดียว (8.3111)
2D Major Ratchayothin โรง 13 จอใหญ่ดูนางเองชัด สะใจ
Runtime: 136 min
จัด Rate : ทำร้ายคนโสด LV99
Genre : หนังรัก ความจำสั้นพยายามคล้ายเกาหลี แต่ถ่ายที่ญี่ปุ่น
--------------------------------------------------------------------------
ผมไม่ค่อยได้มีโอกาศพูดถึงหนังไทยมากนัก อาจเพราะหนังไทยช่วงนี้ อาจเพราะหนังไทย เข้าฉายน้อย ตัวเลือกมีน้อย คุณภาพน้อย ต่างจาก 2-3 ปีก่อน เข้าฉายชนกันที 2-3เรื่อง ก็ยังพอดูได้บ้าง ดีบ้าง  ปะปน  หนังไทยเรื่องล่าสุดที่ผมเคยพูดถึง น่าจะเป็น ฟรีแลนซ์ ก่อนที่ GTH จะแตก การกลับมา ของ GDH ครั้งนี้ ก็ใช้เวลานานพอสมควร กว่าจะปล่อยหนังเรื่องแรกออกมา คาดว่าน่าจะต้องปล่อยหมัดเด็ดที่สุดเท่าที่จะทำได้ ซึ่ง โต้ง บรรจง อดีตผู้กำกับพันล้านอย่าง พี่มาก และ กวนมึนโฮ คือ ผลงานชินแรก ของค่าย
ไม่ยาว จริงๆสัญญา บอลจะเตะแล้ว
.
เข้าตัวหนังเลย ตัวหนังพูดถึง พระเอกที่รับบทโดย เต๋อ ไม่มีห่าอะไรเลย ทั้งหน้าตา บุคลิก และไรตัวตนในสายตาคนอื่น แต่ดันไปแอบชอบ สาวสวย ที่เป็นแฟนกับเจ้าของบริษัท และทั้งบริษัทได้มีโอกาศไปเที่ยวญี่ปุ่นกัน นางเอกรับบทโดย ใครแล้ว ไม่รู้จักความจำเสื่อมชั่วคราว เลยตีเนียนเป็นแฟนด้วย ถ้าดูตามเนื้อผ้า หน้าหนัง ไม่มีอะไรเลย แทบจะไม่มีอะไรให้น่าค้นหา ทุกอย่างบอกหมดในตัวอย่างแล้ว พล๊อตเรื่องความจำเสื่อม ก็ออกจะมันออกจะคล้ายๆ 50 First date หนังขึ้นหิ้งความจำเสื่อม ด้วยซ้ำ
.
สับเลย (สปอย ข้ามได้ข้าม) เอาเข้าจริงๆตัวหนังมีความคล้ายกับกวนมึนโฮพอ สมควร มันมีฟิว คล้าย ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ บางบท เช่น “ ผมอยู่กับคุณแล้วโคตรมีความสุขเลย แบบนี้เรียกว่ารักรึเปล่า” ผมว่าเอามาใช้ในหนังเรื่องนี้ยังได้ ตัวหนังมีความพยายาม ใส่ดนตรี หรือบทสนทนา ที่ดูพยายามให้คล้ายหนังเกาหลี ดูตั้งใจทำให้ซึ้งเกินไป จนคนรู้สึกไม่อิน มีจุดที่เราไม่เชื่อได้บ้างบางส่วน หรือผมเข้าไม่ถึงก็ไม่รู้นะ ตัวหนังมีความเป็นนิยายสูง ดราม่าปานกลาง จุดพีคของหนังเกือบจะทำได้สมบูรณ์แบบ เหมือนเส้นกราฟที่กำลังไต่ระดับทำได้ดีขึ้นเรื่องๆ แต่มันกลับตกฮวบ เพราะบทพูดไม่กี่คำ “เอเวอร์เรส แล้วกอดกัน กูไม่อินพูดเลย” เท่านั้น จุดเด่นในเรื่องของการใส่ดนตรีประกอบของหนังเรื่องนี้ ยังทำได้ไม่ถึงมาตรฐาน GTH เรื่องก่อนๆ คือมันไม่พาตัวหนังไปถึงจุดที่ควรไปถึงได้ หนังรักที่ดีย่อมมีเพลงประกอบที่ติดหู ติดใจ เสมอ
.
ตัวหนังสะท้อนความรักของคนในสังคมปัจจุบันพอสมควร คนเรามักทำเรื่องโง่ๆ ในเรื่องความรักเสมอ นั้นแหละ คือประเด็นของ 2 ตัวเองของเรื่องกำลังเผชิญ
.
จุดเด่น
-    ผมยกให้เรื่องของภาพ ในหนัง สวยมาก ไม่เคยดูหนังไทยถ่ายต่างประเทศ แล้วดูจริงจัง โปรดังชั่นดีขนาดนี้ ภาพสวย คมชัดมาก ผมชมโรง 13 รัชโยธินโรงใหญ่สุดนะ ฉายเต็มจอเลย ปกติหนังไทย จะบีบจอลงมา
-    การแสดงของเต๋อและนางเอก ถือว่าทำได้ดีโดยเฉพาะเต๋อ คือ เราจะดูออกเลยว่านี้แหละ เด่นชัย ไม่ใช่ เต๋อ ตัวนางเอกผมไม่เคยติดตามผลงานเค้ามาก่อน มีความคล้ายหนูนา (หรือกูคิดไปเอง) มีพลังในการทำลายล้างสูงมาก CP สูงมาก ขนาดกล้องโฟกัสใกล้ๆ ยังสวยเลย นี้พูดถึงความสวยนางอย่างเดียว การแสดงถือมีบางฉาก ไม่อินอยู่บ้าง พอหยวนๆ 555+
-    ตัวหนังมีแทรงตลกอยู่บ้าง แล้วมาถูกจังหวะเสมอตามสไตล์ของ GTH หรือผมถูกจริตกับหนังค่ายนี้ก็เป็นได้ ผมถือว่าผ่าน
-       ผมชอบให้หนังจบแบบนี้นะ ตอนแรกอาจจะรู้สึกขัดใจกับสิ่งที่พระเอกทำบ้างก็ตาม
-    สุดท้ายบทหนังถือว่าดีมาก กับการเล่นกับพล๊อตเรื่องเดิมๆ แต่ทำให้เราติดตามจนจบเรื่องได้ กับตัวหนัง 2 ชม. นิดๆ หนังพอมีคำพูดสวยๆ มีอะไรให้เราจำได้บ้าง
-
ท้ายสุด
หากใครคิดถึงหนังที่เล่าเรื่องราวผ่านบท การแสดงบทบาทของตัวละคร เล่นกับความรู้สึกของคนดูได้ดี และ หากใครคิดถึง GTH เรื่องนี้ ผมว่าคุณไม่ผิดหวัง อย่างน้อยก็ทำให้หายคิดถึงได้บ้าง