เราเพิ่งจะโดนให้ยุติการตั้งครรภ์เพราะเรากับแฟนเป็นธาลัสซีเมียชนิดเดียวกัน ผ่านความเจ็บปวดมาแล้วทุกอย่าง ไม่ว่าจะตั้งแต่รู้ว่าเป็นคู่เสี่ยง เพราะก็เคยศึกษาเรื่องนี้มาบ้าง จนมาถึงต้องมาเจาะน้ำคร่ำเพื่อตรวจว่าเด็กเป็นโรคร้ายแรงไหม ผ่านการรอคอยผลตรวจที่โดนเลื่อนแล้วเลื่อนอีก จนมาถึงวันที่ต้องไปฟังผลจริงๆ แค่ประโยคแรกที่หมอบอกมันก็แทบทำให้หมดแรง ไม่น่าเชื่อว่าลูกเราจะเป็น 1 ใน 25 % ที่เป็นโรคร้ายแรง หลังจากฟังผลหมอบอกว่าเรายังมีโอกาสท้องได้อีกแต่ต้องรีบมาฝากท้องทันทีที่รู้มาตัวเองท้อง ตอนนั้นเราบอกกับหมอว่าคงไม่มีแล้ว เราไม่อยากมานั่งเครียด มาทรมานอีกแล้ว ตอนนั้นน้ำตาตกในอยากร้องแต่ไม่มีน้ำตา จากนั้นก็มาทำเรื่องที่โรงพยาบาลอีกที่นึง หมอก็นัดวันที่จะเอาเด็กออก พอกลับมาถึงบ้านน้ำตาแตก พูดกับเค้าพร้อมกับลูบท้องบอกว่าขอโทษที่ต้องทำร้ายเค้า บอกกับแฟน แฟนก็เครียดด้วยความที่เค้าอยากมีลูกเพราะปล่อยมาเกือบปี ยังจะความรู้สึกแรกที่รู้ว่าท้องได้เป็นอย่างดี พอถึงวันที่หมอนัด หมอก็อธิบายเกี่ยวกับโรคนี้ และโอกาสที่จะเสี่ยงถ้าปล่อยไว้ เมื่อถึงเวลาที่น้องออกมามันเป็นอะไรที่เจ็บปวดมาก เจ็บทางร่างกายไม่เท่าไหร่ แต่ความเสียใจมันมีมากกว่าและที่เสียใจมากขึ้นไปอีกคือเห็นเค้า และรู้ว่าเค้าเป็นผู้ชายที่เราและแฟนอยากได้
เราคุยกับแฟนว่าถ้าเป็นแบบนี้อยู่กัน 2 คนดีกว่า และไม่น่าเชื่อว่ามันจะเป็นปัญหาระดับครอบครัว แฟนเราอยากจะลองอีกครั้ง แต่เราไม่อยากเจ็บและไม่อยากทำร้ายเค้าอีกแล้ว เรากลัวว่าถ้าเป็นแบบเดิมอีกเราจะรับไม่ไหว แค่ทุกวันนี้อยู่คนเดียวยังทำไม่ได้ ใจก็อยากจะลองมีดู แต่อีกใจก็กลัว เพราะหมอบอกว่าโอกาสมันก็คือ 1 : 4 ทุกครั้งที่เราท้อง
อยากรู้ว่าใครเคยมีประสบการณ์อย่างเราบ้าง และ เราควรที่จะเสี่ยงอีกครั้งไหม เพราะใครๆก็บอกว่าอยากให้ลองเสี่ยงอีกสักครั้ง