ไม่ใช่ทุกคนที่เค้าจะคิดแบบนี้สิครับ
สำหรับเค้าที่เบื่อเราก็มักจะหาอะไรมาเปรียบ
เพื่อลดทอนคุณค่า เพื่อให้เรารู้สึกด้อยค่าลง
สรรหาจะหยิบคำเปรียบเทียมมาซะจริงนะเอ่อ
เช่น หนังสือเล่มเก่าจะกลับไปอ่านกี่ครั้งมันก็เหมือนเดิม
แหม่ช่างดูถูกกันซะจริงทั้งๆที่ตัวท่านยังเปิดอ่านไม่หมดทุกบททุกหน้า ก็กล้ามาตัดสิน
เหอะ!
ส่วนตัวแล้วคิดว่าคนเหล่านี้เค้าชอบที่จะวนเวียนอยู่ในห้วงรักๆเลิกๆ ใจบอดนะผมคิดแบบนี้ เทียบกับความเป็นจริง หนังสือที่อ่านจบเล่มไปแล้ว เมื่อกลับมาอ่านอีกมันเหมือนเดิมในแง่ไหนล่ะ?
แน่นอนว่าเนื้อหามันคงเดิม ซึ่งก็เล่มเดิมเนื้อหาจะเปลี่ยนไปได้ยังไง

ฉนั้นประเด็นจึงตกอยู่ที่ผู้อ่านว่าได้อะไรจากการอ่านซ้ำ คนที่มีสมองปรกติถ้าอ่านซ้ำย่อมมีความเข้าใจในเนื้อหามากขึ้น ยิ่งอ่านยิ่งเก็บรายละเอียดได้มากขึ้น

แต่คนเหล่านั้นไม่อยากอ่านหนังสือเล่มเดิม
ครั้นจะยอมรับว่าตัวเองขี้เบื่อก็กะไรอยู่
เลยโทษหนังสือมันซะเลยว่าอ่านไปก็เหมือนเดิม เปลี่ยนเล่มดีกว่า

แล้วก็เลือกที่จะทิ้งหนังสือเล่มนั้นไปโดยที่เข้าใจเนื้อหาได้แค่งูๆปลาๆ ก็ผยองว่าตนหยั่งรู้ คนเหล่านี้มีใจที่ยากจะหยั่งถึงครับ

เปรียบได้ว่าเป็นคนมองไม่เห็นค่าคนอื่น ทิ้งขว้างดั่งหนังสือที่ไม่คิดจะอ่านซ้ำ

นี่คือมุมนึงที่เค้าเปรียบคนที่เค้าเบื่อแล้ว พร้อมสร้างแนวคิดว่าเค้าคือผู้เลือก เราเป็นเพียงหนึ่งในทางเลือกของเค้า

สำหรับผมเอง มองว่าคนรักคือคนรัก ถ้าได้เลือกแล้วก็ไม่อยากเล่นๆเผื่อทิ้ง ก่อนที่จะเลือกมันก็ต้องมีดูตวามเข้ากันได้ก่อน ผ่านเรื่องจุกจิกพวกนั้นได้ถึงเปลี่ยนเป็นการศึกษาดูใจ ปรับเข้าหากันเพราะมันคงเข้ากันได้ไม่พอดีเป๊ะตั้งแต่แรก ต้องผ่านอุปสรรค์,ทุกข์,สุข หลากหลาย ก็แค่บททดสอบความรักว่ามั่นคงหนักแน่นพอมี่จะฝ่าไปได้มั้ย

ถ้าหากยังมีทางไปต่อได้ ก็จะไปด้วยกันโดยจะให้ฝืนลากอีกคนก็คงไม่ไหว มั้นต้องพร้อมเดินไปด้วยกัน เหนื่อยก็พัก ทางมันไกลอยู่แล้วเมื่อมองจากจุดเริ่มต้น

ถ้าจะมีการถอดใจก็คงเป็นเพราะความคาดหวัง
หวังว่ามันคงจะต้องเดินไปเท่านั้นเท่านี้ หรือไม่ก็ปล่อยมือกันกลางทาง ถ้าคิดว่าไม่อยากเสียเวลาแล้วจริงๆ ทำไมไม่มองให้ลึกซึ้งหน่อยล่ะ

ถ้าต้องการคู่ชีวิตจริงๆ ก็น่าจะมีความมานะอดทนหน่อย ลิขิตฟ้ายังมิอาจสู้มานะตน

แต่กับสิ่งที่ท่านทำนั้นเหมือนกับท่านแค่อยากลองเที่ยวตามใจไปเรื่อยๆ เผื่อว่าจะฟลุ๊คเจอทางสั้นๆสบายๆ แน่นอนทางแบบนั้นมีอยู่จริง
แต่ท่านกล้าเอาเวลาที่หดน้อยถอยลงไปทุกทีของท่านไปหวังกับสิ่งที่ท่านยังมองไม่เห็นเลยหรอ

หวังว่าท่านคงจะมีโชคในด้านนี้นะครับ
ขอให้เส้นทางนั้นแสวงหาจนมาพบท่านนะ
ฮ่ะๆๆ

ขอยืนยันว่าผมไม่ใช่หนังสือเล่มเก่าของท่าน
แต่เป็นเพียงผู้ชายคนนึงที่บันทึกเรื่องราวของเราลงในสมุดบันทึกความทรงจำของตัวผมเอง

เมื่อเวลาผ่านไปเมื่อนึกถึงท่านผมจะเปิดย้อนมาอ่าน เมื่ออ่านจนพอใจผมก็จะกลับไปเขียนมันต่อด้วยแรงบรรดาลใจในอดีต ดั่งหน้าอื่นๆก่อนหน้าที่ผลักดันให้ได้มาเจอและบันทึกเรื่องราวที่มีท่านเป็นส่วนนึงในนั้น.

ปล.ขอพื้นที่เจ้าของกระทู้เพื่อใช้ระบายความรู้สึกส่วนตัวบ้างนะครับ เพราะคนที่ผมจะสื่อเค้าไม่อยากรับรู้มุมต่างจากมุมมองเค้า เห็นว่าเรื่องต้นของ จขกท. มีความคล้ายคลึงกันและก็สื่อออกมาได้ดีมาก ผมเลยอยากมาแบ่งปันมุมมองของคนที่หลงระเริงอีกมุมนึงที่เค้าเปรียบคนที่เค้าเบื่อไว้แบบนี้ เพิ่มอีกซักตัวอย่าง อาจจะยาวไปหน่อย แต่เป็นเพียงความเห็นกับประสบการณ์ส่วนตัวของผมนะ
หวังว่าคนที่เจอเรื่องราวคล้ายๆก้นคงพอเข้าใจ

นิทราสวัสดิ์ครับ.


*แก้ไขคำผิด