ทำไมขาดแม่เหมือนขาดชีวิต...?

ทำไมไม่มีแม่แล้วรู้สึกหว้าเหว่ รู้สึกตัวคนเดียวทั้งที่รอบตัวก็มีผู้คนมากมาย...
ทำไมไม่มีแม่แล้วไร้ตัวตน ไม่มีความสำคัญกับใครเลย ไม่มีคนสนใจ ไม่มีคนคอยให้คำปรึกษา ไม่มีคนรับฟังฉันเลย...
ทำไมไม่มีแม่แล้วลูกคิดถึงแม่มากขนาดนี้..
ทำไมไม่มีแม่แล้วรู้สึกไร้ความหวัง ไร้จุดหมาย ไม่รู้ว่าทุกวันนี้กำลังทำไปเพื่อใคร...
ทำไมไม่มีแม่แล้วโลกมันดูกว้างมากเหลือเกิน.. ชีวิตดูไร้จุดหมายปลายทาง...
ทำไมไม่มีแม่แล้วชีวิตไร้ที่พึ่ง ไม่รู้หันหน้าไปพึ่งใคร
ทำไมไม่มีแม่แล้วมันทรมานมากขนาดนี้.. จากคนที่คุยกันทุกวัน กลายมาเป็นคนที่จะไม่ได้คุยไม่ได้เห็นหน้ากันตลอดไป...
ทำไมไม่มีแม่แล้วต้องนอนร้องไห้คนเดียวทุกคืน..
ทำไมไม่มีแม่แล้วไร้ซึ่งคนถามว่าเหนื่อยมั้ย ไหวมั้ย ...
ทำไมไม่มีแม่แล้วไม่ชอบเห็นลูกกับแม่คนอื่นอยู่ด้วยกัน ไม่ชอบเห็นแม่ลูกกอดกัน ไม่ชอบเห็นแม่ตบหัวลูกเบาๆด้วยความรัก...
ทำไมไม่มีแม่แล้วต้องมานั่งเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้แต่ละวันให้เสื้อผ้าแม่ฟัง...
คิดถึงแม่นะ... TT
ลูกคนนี้ทำได้แค่กราบดิน.. คุยกับเสื้อผ้าเก่าๆของแม่แล้วใช่มั้ย..
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
มีพบก็ต้องมีจาก ให้ท่านอยู่ใน หัวใจ อยู่ในความทรงจำ
อยู่เป็นความหมายในหัวใจ คิดว่าท่านไปสบาย หมดทุกข์
หมั่นทำบุญไปให้ ระลึกถึงพระคุณ เเล้ว ทำชีวิตให้ดี

ระลึกถึงความดี ต่อเเต่นี้ ทำความดีไว้เยอะๆ ให้ความดี เป็นจุดยืน มี ความกรุณาเมตรตา ต่อ สิ่งมีชีวิต

ทั้งหมดทั้งมวล ต้องใช้เวลา วันนี้คิดถึงมาก หน่อยเสียใจมากที่สุด วันพรุ่งนี้ก็ยังคิดถึงทั้งใจ เเต่ธรรมชาติจะลบความเสียใจ
เป็นความคิดถึง เป็นความทรงจำดีๆเป็นอะไร ที่ต้องใช้เวลา ช่วงที่เสียใจหนักๆ ทำดี ทำความดีเยอะๆ

คิดดีๆ ทำเเต่สิ่งดีๆ ให้ท่านมีชีวิต อยู่ในหัวใจของเรา โลกใบนี้กว้าง เเต่เราก็ต้องอยู่ เพื่อจดจำคนที่เรารัก

ขอเป็นหนึ่งกำลังใจให้ คุณ ผ่านเวลานี้ เพื่อ วัน พรุ่งนี้ เพื่อ อนาคต เพื่อ สิ่งดีๆ ให้ท่านอยู่ในใจของเรา นะ ทำดีให้มากๆ


เราคนอยู่ต้อง เข้มเเข็ง มองโลกให้บวกๆๆ สู้ นะ ต้องผ่านมันไป
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่