ไม่น่าเชื่อเลยซักนิดว่าตัวเองจะได้อยู่คนเดียวแบบนานๆๆๆ จากที่ไม่คิดว่าจะเหงา แต่กลับเหงาแบบมากๆๆไม่คิดเลยว่าจะเหงาได้มากมายขนาดนี้ แต่บางทีถ้าเราไม่คิดถึงความเหงาก็เหมือนว่าเราจะลืม(ความเหงา)ไปในช่วงขณะหนึ่ง แต่จู่ๆมันก็วิ่งกลับมาอีกครั้ง เหงามากกกกกก...

  บางครั้งก็อยากทำอะไรที่ไม่เคยทำ(เพื่อลืมความเหงา)//แต่ในบางครั้งกลับไม่อยากทำอะไรเลย...
  บางทีก็ทำในสิ่งที่ชอบทำเป็นประจำ เช่น ดูหนัง ดูละคร อ่านหนังสือ ออกไปเที่ยวกับเพื่อน แต่สุดท้ายก็กลับมาเหงาเหมือนเดิม
  แต่ก็ยังดีน่ะที่ทุกๆวันไม่ได้มีแค่คำว่า"เหงา''เพราะยังได้เรียนรู้จากความเหงานี้แหล่ะ ทำให้รู้สัจจะธรรมของโลกอีกมากมาย 55+ (ออกแนวธรรมะนิดหนึ่ง..)
  
พอละจบกระทู้ดีกว่า เดี๋ยวจะเหงาเพิ่ม (ถ้าหยุดนึกถึง เราก็ไม่เหงา) <<หรือป่าวน้ะ>> ไม่ค่อยแน่ใจเลย.....
นี้คือกระทู้แรก อาจเขียนไม่ค่อยดีเท่าไหร่น่ะ^^ ขออภัยมือใหม่หัดเขียน ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านจนถึงบรรทัดนี้ได้ สุดยอดจริงๆๆ

ช่วยกันตอบคำถามด้วยน๊าาาาาา !!!! มาแชร์ความรู้สึกเมื่ออยู่ตัวคนเดียววววววกันหน่อยน๊าาาาาา.......
มีใครรู้สึกเหงาเมื่อต้องอยู่ด้วยตัวคนเดียวเหมือนกันบ้าง?? แล้วแก้ไขความเหงานั้นอย่างไรหรอออออออออ!!!