สมัยที่ผมเรียน ม.ปลายอยู่ เมื่อปีที่แล้วนี่เอง วันนั้นผมกับเพื่อนๆ นั่งคุยเรื่องปัญหาการศึกษาไทยในห้องเรียนตอนคาบว่างอยู่ ซึ่งมีผม แล้วก็เพื่อนอีก 3 คน ขอแทนชื่อว่า  A B และ C แล้วกันครับ ในขณะที่กำลังคุยประเด็นเรื่องการศึกษาอยู่ ถ้าจำไม่ผิด ผมเป็นคนเปิดประเด็นเรื่องคนโง่ขึ้นมา โดยบทสนทนามีดังนี้ครับ (มีการใช้ภาษาไม่สุภาพ ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ)

ผม:นี่ๆ อยากถามไรพวกเอ็งหน่อย พอรู้มั้ยว่านิยามของคนโง่คืออะไร
A:กูไม่รู้ว่ะ คงจะเป็นคนไม่ฉลาดมั้ง
B:ไม่รู้เหมือนกันว่ะ
C:ก็คงน่าจะพวกที่ไม่ยอมรับความคิดเห็นคนอื่นมั้ง

ผม:ไม่รู้ว่ะ แต่เห็นผู้ใหญ่ไทยหลายคนชอบให้คำนิยามว่า คนเก่งวิทย์คณิต คือคนฉลาด คนที่ไม่เก่งวิชาพวกนี้คือคนโง่ พวกคิดว่าไง
C:กูว่าคงไม่เกี่ยวหรอก ของแบบี้มันวัดไม่ได้

จากนั้นบทสนทนาก็ดำเนินมาเรื่อยๆ จนไอ้ A มันพูดมาว่า
A:ถ้าอย่างนั้นกูเก่งเลขกับวิทย์กูคือคนฉลาด แต่เอ็งเก่งภาษาแต่ไม่เก่งเลขกับวิทย์แบบกู เอ็งคือคนโง่สินะ

พอ C ได้ยินปุ๊ป มันพูดแบบแนวๆอารมณ์เสียว่า

C:เพราะคนในประเทศส่วนใหญ่คิดแบบเอ็งไง ประเทศถึงไม่เจริญสักที!!!!!

จากนั้นบมสนทนาก็ดำเนินมาเรื่อยๆ จน C มันพูดขึ้นมาว่า

C:เออ พวกเอ็งไม่ต้องเถียงกันละ นิยามของคนโง่ก็คือคนไร้การศึกษานี่แหละ!!!!!

พวกผมที่เหลือสตั้นกันหมด จากนั้นบทสนทนาก็จบลงแค่นี้ แต่มันก็ยังคาใจผมอยู่ว่า นิยามของคนโง่ กับ คนไร้การศึกษา จริงๆแล้วมันคืออะไรกันแน่ครับ?