line ทำให้เราได้พบเพื่อนเก่า ที่จากกันมานานหลายปี เธอชื่อเพ็ญ และสิ่งที่ได้รับรู้จากเพ็ญ คือ ตอนเรียน ม.ศ.2 เพ็ญได้เสียกับเพื่อนรุ่นเดียวกันซึ่งก็เป็นเพื่อนเราด้วย นั่นทำให้เพ็ญท้องและคลอดออกมาเป็นเด็กผู้ชาย ซึ่งเราไม่รู้ว่าคลอดตอนไหนแต่รับรู้ว่าท้อง เพราะผู้ใหญ่เรากับเพ็ญมีปัญหากัน โดยยายของเพ็ญคิดว่าพี่สาวเราเป็นคนปล่อยข่าวเรื่องเพ็ญท้อง (พี่เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอท้อง มารู้ตอนเกิดเรื่องทะเลาะกัน) เราจึงไม่ได้ติดต่อกันตั้งแต่นั้นมา .
..หลังจากคลอดเด็กแล้วเพ็ญสารภาพว่า คนแรกเด็กตายจากการทำแท้ง แต่คนที่ 2 ยังอยู่เราถามว่าอยู่ไหน เธอบอกว่าหลังจากคลอดเธอเอาไปฝากกระเหรี่ยงบนดอยเลี้ยง และไม่เคยไปดูแลเลย เราพยายามคุยกับทั้งเพื่อนผู้ชายและเพ็ญให้กลับไปรับลูกมาเลี้ยง แต่เขาทั้งคู่ไม่ยอม (ปัจจุบันต่างมีครอบครัวใหม่) เพ็ญบอกเราว่าก็พ่อมันใจดำ หลังจากเธอท้องครั้งที่ 2 เขาก็หนีไปอยู่ที่อื่น เธออุ้มท้องตามหาจนท้อ หลังเอาลูกไปไว้บนดอยแล้ว เธอกลับเรียนต่อต่างอำเภอจนจบมัธยม แล้วออกมาหางานทำ จนกระทั่งได้แต่งงานใหม่... เราคุยกับเพื่อนผู้ชายเขาไม่ยอมรับว่าเป็นลูกเขา เราพยายามคุยหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล เรานึกถึงเด็กที่ไปอยู่บนดอยจะได้กินนมหรืออะไรบ้างไหม และดอยทางภาคเหนือหน้าหนาวก็หนาวจับใจ เด็กขาดความอบอุ่นทางใจแล้วยังจะขาดความอบอุ่นทางกายอีก...คนที่รับเด็กไปเขาจะเอาอะไรเลี้ยง บนดอยจะมีอะไรให้เขากิน ได้เรียนหนังสือหรือไม่ ที่สำคัญเขาจะรักเหมือนลูกเขาไหม ...เราอดเวทนาไม่ได้ (ครอบครัวใหม่ของทั้ง 2 คน เด็กๆ ได้รับการศึกษาอย่างดี) ด้านเพ็ญเธอกลัวสามีใหม่รู้มาก เธอบอกว่าเธอพบกับลูกครั้งหนึ่งเขาเป็นหนุ่มแล้ว แต่เด็กไม่เคยรับรู้ว่าพ่อแม่ตนเองเป็นใคร...เราจะทำอย่างไรดีที่จะให้เขาได้พบเจอพ่อแม่เขาบ้าง (เราอยู่กรุงเทพฯ เพื่อนอยู่ภาคเหนือ) เพราะทั้งคู่ปฏิเสธ ไม่ได้เห็นความสำคัญของเลือดบาปก้อนนั้นเลย...
บาปบริสุทธิ์
..หลังจากคลอดเด็กแล้วเพ็ญสารภาพว่า คนแรกเด็กตายจากการทำแท้ง แต่คนที่ 2 ยังอยู่เราถามว่าอยู่ไหน เธอบอกว่าหลังจากคลอดเธอเอาไปฝากกระเหรี่ยงบนดอยเลี้ยง และไม่เคยไปดูแลเลย เราพยายามคุยกับทั้งเพื่อนผู้ชายและเพ็ญให้กลับไปรับลูกมาเลี้ยง แต่เขาทั้งคู่ไม่ยอม (ปัจจุบันต่างมีครอบครัวใหม่) เพ็ญบอกเราว่าก็พ่อมันใจดำ หลังจากเธอท้องครั้งที่ 2 เขาก็หนีไปอยู่ที่อื่น เธออุ้มท้องตามหาจนท้อ หลังเอาลูกไปไว้บนดอยแล้ว เธอกลับเรียนต่อต่างอำเภอจนจบมัธยม แล้วออกมาหางานทำ จนกระทั่งได้แต่งงานใหม่... เราคุยกับเพื่อนผู้ชายเขาไม่ยอมรับว่าเป็นลูกเขา เราพยายามคุยหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล เรานึกถึงเด็กที่ไปอยู่บนดอยจะได้กินนมหรืออะไรบ้างไหม และดอยทางภาคเหนือหน้าหนาวก็หนาวจับใจ เด็กขาดความอบอุ่นทางใจแล้วยังจะขาดความอบอุ่นทางกายอีก...คนที่รับเด็กไปเขาจะเอาอะไรเลี้ยง บนดอยจะมีอะไรให้เขากิน ได้เรียนหนังสือหรือไม่ ที่สำคัญเขาจะรักเหมือนลูกเขาไหม ...เราอดเวทนาไม่ได้ (ครอบครัวใหม่ของทั้ง 2 คน เด็กๆ ได้รับการศึกษาอย่างดี) ด้านเพ็ญเธอกลัวสามีใหม่รู้มาก เธอบอกว่าเธอพบกับลูกครั้งหนึ่งเขาเป็นหนุ่มแล้ว แต่เด็กไม่เคยรับรู้ว่าพ่อแม่ตนเองเป็นใคร...เราจะทำอย่างไรดีที่จะให้เขาได้พบเจอพ่อแม่เขาบ้าง (เราอยู่กรุงเทพฯ เพื่อนอยู่ภาคเหนือ) เพราะทั้งคู่ปฏิเสธ ไม่ได้เห็นความสำคัญของเลือดบาปก้อนนั้นเลย...