เมื่ออภิรักษ์และชานนท์ได้มาเห็นแม่กัลยาพรอดรักและพูดคุยกับชู้รัก อภิรักษ์ได้ยินสิ่งที่แม่พูดกับชู้รักถึงกับเดินหนีออกมา และแม่กัลยาเดินตามมา อภิรักษ์บอกแม่ว่า ไม่เคยโกรธเกลียดแม่ แต่สิ่งที่เห็นทำให้รู้ว่า ไม่มีวันที่แม่จะกลับมาอยู่กับพ่ออีก แล้วชานนท์ก็เรียกแม่กัลยาว่าแม่เป็นครั้งแรก ชานนท์กราบแม่และขออโหสิกรรม ทั้งสามคนกอดกันและอโหสิกรรมให้กันและกัน ซาบซึ้งกับฉากนี้มากๆ ค่ะ เป็นการคลายปมที่มีอยู่ในใจทั้งหมดของชานนท์กับแม่ และอภิรักษ์ได้อยู่กับความเป็นจริง