ผมอาจจะเป็นตัวอย่างหนึ่งของชาวพุทธจำนวนมาก ที่(เคย)ไม่เชื่อหรือไม่สนใจเรื่องนรก สวรรค์ ภพภูมิ กฏแห่งกรรม การเวียนว่ายตายเกิด
ซึ่งกรณีของผมน่าจะเป็นการไม่สนใจมากกว่า แต่เท่าที่นึกได้ ผมคิดว่าผมก็ยังเชื่อว่ามีการเวียนว่ายตายเกิด ตายแล้วก็เกิดใหม่ เพียงแต่รายละเอียดไม่เคยคิดจะสนใจ (คำว่า พรหม เปรต อสูรกาย สัตว์นรก โอปปาติกะ ฯลฯ ไม่เคยรู้จักเลย รู้เท่าที่ได้ยินเหมือนคนทั่วไปคือนรกกับสวรรค์
แต่อย่างที่บอกครับว่าไม่ได้สนใจ อาจจะเป็นความโชคดีหรือเปล่าที่ผมเกิดมาเป็นคนที่ขี้สงสาร ทำให้ไม่เคยทำบาปหนักๆ เลย (แต่บาปทั่วไป เล็กๆ น้อยๆ น่าจะทำเป็นปกติ) รู้ตัวว่ามีเมตตา กรุณา แม้กระทั่งมุทิตามาตั้งแต่เด็ก
สิ่งนี้น่าจะตอบคำถามคนที่มักจะถามว่า คนที่ไม่มีศาสนาเป็นคนดีได้หรือไม่นะครับ เพราะผมเองก็ไม่ได้สนใจศาสนาเลย ผมช่วยเหลือคนโดยไม่เคยปฏิเสธหากทำได้และไม่คาดหวังว่าจะได้สิ่งใดตอบแทน แต่ไม่เคยคิดจะทำบุญ โดยเฉพาะทำบุญกับวัด (จะทำก็ต่อเมื่อทางบ้านขอให้ทำ) เพราะไม่ต้องการบุญใดๆ
แม้กระทั่งทุกวันนี้ ทุกครั้งที่ผมทำบุญ จะคิดถึงคุณพ่อที่ล่วงลับไปแล้วเท่านั้น ยังคงไม่คิดทำอะไรเพื่อตัวเองอยู่ดี
ตลอดเวลา 40 กว่าปีที่ผ่านมา (ก่อนจะรู้จักธรรมะ) สิ่งที่ผมขาดไปคือ "อุเบกขา" ครับ ไม่สามารถทำใจได้กับความทุกข์ต่างๆ ไม่ว่าจะเกิดขึ้นกับใครก็ตาม (เชื่อว่า)ตัวเองไม่เท่าไหร่ แต่หากเป็นคนที่เรารักคงทำใจไม่ได้
เมื่อได้มาศึกษาพระพุทธศาสนาเป็นเรื่องเป็นราว ในที่สุด ผมมั่นใจว่า พรหมวิหาร 4 ผมได้ถูกเติมเต็มแล้วครับ ผมเชื่อว่าผมมี อุเบกขา ระดับหนึ่ง
ซึ่งเกิดขึ้นจากการเจริญสตินั่นเอง
เล่าสู่กันฟังนะครับ เผื่อจะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อย
พรหมวิหาร 4 ถูกเติมเต็มเมื่อเข้าใจพระพุทธศาสนา
ซึ่งกรณีของผมน่าจะเป็นการไม่สนใจมากกว่า แต่เท่าที่นึกได้ ผมคิดว่าผมก็ยังเชื่อว่ามีการเวียนว่ายตายเกิด ตายแล้วก็เกิดใหม่ เพียงแต่รายละเอียดไม่เคยคิดจะสนใจ (คำว่า พรหม เปรต อสูรกาย สัตว์นรก โอปปาติกะ ฯลฯ ไม่เคยรู้จักเลย รู้เท่าที่ได้ยินเหมือนคนทั่วไปคือนรกกับสวรรค์
แต่อย่างที่บอกครับว่าไม่ได้สนใจ อาจจะเป็นความโชคดีหรือเปล่าที่ผมเกิดมาเป็นคนที่ขี้สงสาร ทำให้ไม่เคยทำบาปหนักๆ เลย (แต่บาปทั่วไป เล็กๆ น้อยๆ น่าจะทำเป็นปกติ) รู้ตัวว่ามีเมตตา กรุณา แม้กระทั่งมุทิตามาตั้งแต่เด็ก
สิ่งนี้น่าจะตอบคำถามคนที่มักจะถามว่า คนที่ไม่มีศาสนาเป็นคนดีได้หรือไม่นะครับ เพราะผมเองก็ไม่ได้สนใจศาสนาเลย ผมช่วยเหลือคนโดยไม่เคยปฏิเสธหากทำได้และไม่คาดหวังว่าจะได้สิ่งใดตอบแทน แต่ไม่เคยคิดจะทำบุญ โดยเฉพาะทำบุญกับวัด (จะทำก็ต่อเมื่อทางบ้านขอให้ทำ) เพราะไม่ต้องการบุญใดๆ
แม้กระทั่งทุกวันนี้ ทุกครั้งที่ผมทำบุญ จะคิดถึงคุณพ่อที่ล่วงลับไปแล้วเท่านั้น ยังคงไม่คิดทำอะไรเพื่อตัวเองอยู่ดี
ตลอดเวลา 40 กว่าปีที่ผ่านมา (ก่อนจะรู้จักธรรมะ) สิ่งที่ผมขาดไปคือ "อุเบกขา" ครับ ไม่สามารถทำใจได้กับความทุกข์ต่างๆ ไม่ว่าจะเกิดขึ้นกับใครก็ตาม (เชื่อว่า)ตัวเองไม่เท่าไหร่ แต่หากเป็นคนที่เรารักคงทำใจไม่ได้
เมื่อได้มาศึกษาพระพุทธศาสนาเป็นเรื่องเป็นราว ในที่สุด ผมมั่นใจว่า พรหมวิหาร 4 ผมได้ถูกเติมเต็มแล้วครับ ผมเชื่อว่าผมมี อุเบกขา ระดับหนึ่ง
ซึ่งเกิดขึ้นจากการเจริญสตินั่นเอง
เล่าสู่กันฟังนะครับ เผื่อจะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อย