เข้าเรื่องเลยเนอะคือแฟนไม่ค่อยใส่ใจค่ะ ไม่รู้ทำไม แต่เขาเคยบอกว่าเขาโตขึ้น ความคิดของเขาก็โตขึ้นด้วย เราเข้าใจในจุดนี้ค่ะ  เขาบอกว่าไม่ค่อยมีเวลานะ แต่เราก็เข้าใจค่ะ เราเข้าใจเขาทุกอย่าง แต่คือบางครั้งเราก็ตั้งคำถาม แต่ได้แต่ถามตัวเองค่ะ พูดออกไปไม่ได้ ถึงพูดออกไป เรารู้คำตอบว่าจะเป็นยังไง กลายเป็นว่าเรางี่เง่า แล้วเราต้องขอโทษเขาทุกครั้ง เราก็คุยกันทุกวัน ซึ่งเราเป็นฝ่ายที่ถามไปก่อนตลอดว่าเหนื่อยไหม กินอะไรรึยัง เขาก็ตอบค่ะ แต่บทสนทนาก็จบแค่นั้น เราอยากให้เขาแสดงความใส่ใจเราบ้าง ถามเราซักนิดก็ยังดี บางทีที่เราเหนื่อย เราต้องการกำลังใจจากเขาที่สุด เขาน่าจะถามเราบ้างว่าเราเป็นยังไง วันนี้ทำอะไร กินอะไรยัง เหนื่อยไหม แต่ก็ไม่ค่ะ มันแสดงถึงการไม่ใส่ใจใช่รึเปล่าคะ หรือแค่เราคิดไปเองคะ?? เราน้อยใจแต่เราต้องเก็บไว้ ไม่อยากพูดให้ต้องทะเลาะกัน เราแคร์เขา เรารักเขามาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่รักเรา แต่เขาแค่ไม่ค่อยใส่ใจความรู้สึกเรา  บางทีเขาก็ใช้คำพูดแรงๆที่มันทำร้ายความรู้สึก แต่เราก็ต้องทำเป็นไม่มีอะไร แล้วปล่อยมันผ่านไป คนที่รักกัน มันไม่ใช่แค่คำว่ารัก มันต้องดูแลเอาใจใส่ความรู้สึกซึ่งกันและกันรึเปล่าคะ ไม่ใช่แค่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่ต้องรู้สึกอยู่ฝ่ายเดียว...