ตอนนี้ผมเลิกกับแฟนได้เดือนกว่าๆแล้วครับ  เธอเป็นคนบอกเลิกผม เพราะตอนนั้นผมไม่มีเวลาให้เธอเลย
วันๆพอเรียนเส็จก็อยู่กับเพื่อน  ไม่ค่อยมาหาเธอ  เธอร้องไห้เพราะผมบ่อยมากครับ  วันนั้นเธอคงทนไม่ไหว
เลยบอกเลิกผม  วันนั้นผมเสียใจมากครับ แต่มันทำให้ผมรู้ว่า ผมไม่เคยเป็นแฟนที่ดีเลย  ไม่เคยมีเวลาให้เธอ
ไม่เคยพาไปกินของดีๆ  ไม่เคยมีอะไรเซอร์ไพรในวันสำคัญ ทั้งที่เธอมีให้ผมตลอด  ไม่เคยแม้แต่จับมือเธอเดินข้ามถนน (แฟนผมกลัวรถครับ เธอข้ามถนนไม่ค่อยเก่ง) แฟนผมตามใจผมทุกอย่างครับ  เธอทำความเข้าใจในตัวผมทุกอย่าง  เธอรู้ทึกอย่างว่าผมชอบอะไรไม่ชอบอะไร
เธอรู้หมดว่าผม แพ้อะไรบ้าง  ผมกลับห้องดึกเธอก็ยังรอ คอยเป็นห่วงผมเสมอ  เธอชอบน้อยใจว่าผมอยู่กับเพื่อน ไม่มีเวลาให้เธอ
เดือนนึงผมจะมาหาเธอครั้งนึงทั้งที่เราก็อยู่ใกล้กัน  ผมเคยนอกใจเธอแต่เธอก็ให้อภัยผม จนวันที่เธอบอกเลิกผม
ผมกับคิดว่าเธอควรเจอคนที่ดีกว่าผม  ผมทนไม่ได้ที่เห็นคนที่ผมรักร้องไห้บ่อยๆ  ผมไม่ได้มีคนอื่น  แต่ผมคิดว่าผมยังไม่ดีพอที่จะมีแฟน
หลังจากเลิกกันได้2วันเธอมาขอผมคืนดี  ผมไม่กลับไป  ผมตัดสินใจ ตัดเธอออกจากชีวิต  บล็อคเฟส บล็อคเบอ  บล็อคไลน์
ที่ผมทำแบบนี้เพราะผมรักเธอ  ผมทำถูกใช่ไหมครับ