ช่วงนี้มีปัญหาเข้ามาในชีวิตเราเยอะมากแล้วมาพร้อมๆกันด้วย ถ้าเป็นสมัยก่อนคงร้องไห้เสียสติไปแล้ว
แต่ตอนนี้มันรู้สึกว่างเปล่า แบบช่างมันเถอะ ไม่อยากทำอะไรแล้ว ไม่อยากช่วยใครแล้ว ไม่อยากแก้ไขอะไรแล้ว
ปล่อยๆมันไป ใครจะเป็นอะไรก็ช่าง อะไรจะเกิดขึ้นก็ช่างมัน อยากอยู่นิ่งๆนั่งฟังเพลงในห้องไม่ก็สถานที่ที่มันสงบๆเหลือเกิน
จะว่าไงดี ส่วนตัวตอนนี้คิดว่าไม่อยากจะมีชีวิตอยู่บนโลกแล้วค่ะ มันเบื่อมันอยากได้ความเงียบสงบไม่มีเรื่องวุ่นวาย
คือเราเสียเหตุผลที่อยากจะใช้ชีวิตไปนานแล้ว แล้วโอกาสแก้ไขมันก็ไม่มีวันมีเป็นครั้งที่ 2 แต่ที่ยังไม่กระโดดออกไปจากคอนโด
ให้มันจบๆไปซักทีไม่ใช่เพราะกลัว แต่ยังมีเหตุผลที่เราจะตายอยู่คือถ้าจะตายก็ขอตายคาโต๊ะทำงานไปพร้อมความฝันดีกว่า
จะสำเร็จไม่สำเร็จก็อีกเรื่องนึง แต่พอปัญหาเข้ามารุมเร้ามากๆมันก็เหมือนกับหมดแรง ทำไมต้องมาทำอะไรเพื่อคนอื่นด้วย
เราได้อะไรกลับมา ทำไมคนรอบข้างต้องโยนปัญหามาให้แต่เราอย่างเดียว เพราะแบบนี้แหละเราถึงไม่อยากเป็นมนุษย์
พูดตรงๆสิ่งที่เราเกลียดที่สุดคือมนุษย์ด้วยกันนี่แหละ เอาแต่ใส่หน้ากากโยนปัญหา หนีปัญหา ทุกวันนี้เลยไม่อยากจะรู้จัก
หรือสนิทกับใครอีก เพราะไว้ใจยากเหลือเกิน คนที่ดูเหมือนจะเป็นคนดี พอเวลาผ่านไปก็กลายเป็นผิดคาด
เราเลยพยายามจะทำตัวเองให้ดีที่สุด เก่งที่สุด อยู่เหนือคนอื่น เรียนให้ดี ทำงานให้มีเงินเหลือใช้เยอะๆ
จะได้ไม่ต้องพึ่งพาคนอื่น ไม่ต้องยุ่งกับคนอื่น อยากใช้ชีวิตคนเดียว แต่ก็ไม่รู้ทำไมคนบางคนถึงตัดไม่ลงซักที
ครอบครัวเราเอาแต่สร้างปัญหามาให้ แม่เราเอาแต่บ้าเพื่อน บ้าหวย ตอนนี้ก็เป็นหนี้อีกแล้ว โดนเพื่อนหลอกขายรถห่วยๆมาให้
แถมไปค้ำประกันอะไรให้ใครอีกไม่รู้แล้วก็โดนชิ่ง คือเพื่อนนี่ไม่จำเป็นสำหรับชีวิตเราเลย จะไปคบมันทำไม
คนพวกนั้นมันให้อะไรกับแม่ คลายเหงาไม่เหงา? ก็แค่จินตนาการไร้สาระน่ะ ชีวิตเกิดมาเพื่อหาความสุขให้ชีวิตหรอ
มันไม่มีเหตุผลเลย ความสุขอะไรกันเป็นแบบนั้น ทำให้คนอื่นต้องมาลำบากเพราะตัวไปด้วย แต่ถึงแบบนั้นเราก็ตัดไม่ลง
เลิกยุ่งกับครอบครัวตัวเอง เลิกสนใจไม่ลง อยากจะช่วยหาเงินมาให้แม่ใช้สบายๆแต่ก็เหมือนจะไม่พอสำหรับเขา ยังไม่รวมปัญหาอื่นๆอีก
เราแปลกใจกับคนบางประเภทมาก ที่เวลาเห็นคนอื่นดีกว่าไม่ได้ ต้องหาวิธีกดเขาให้ต่ำลงไปกว่าตัวเอง เพื่อหน้าตาเพื่อชื่อเสียง?
ของปัญญาอ่อนพรรคนั้นมีไว้ให้แค่คนไร้สาระทั้งนั้น อยากมีหน้าตาอยากมีชื่อเสียงแต่ทำด้วยตัวเองไม่ได้ แทนที่จะพิจารณาตัวเอง
ว่าทำไมทำไม่ได้ ตัวเองยังไม่ดีพอรึเปล่า กลับไปโทษคนอื่นที่ดีกว่าตัวเองแล้วก็กดเขาลงไปแทน หาวิธีชั้นต่ำทั้งหลายกดเขาให้ได้
เพื่อของไร้สาระแบบนั้น บางคนก็ต้องการความเคารพจากคนอื่น แต่ไม่เคยทำตัวให้น่าเคารพเลย เอาไปทำไมหรอความน่าเคารพน่ะ
ตายไปก็ไม่มีคนเคารพหรอก ถ้าไม่ทำตัวให้น่าเคารพตอนมีชีวิตอยู่ แต่บังคับคนอื่นให้เคารพตัวแทน รุ่นพี่บางคนที่ม.เราเป็นแบบนั้นล่ะ
ไร้สมอง ไร้ความคิด พูดเหมือนผ่านชีวิตมาเยอะ เคยทำงานเองรึเปล่า? เคยทำกับข้าวกินเองมั้ย? เคยอยู่ด้วยตัวเองคนเดียวไม่พึ่งพาใครมั้ย?
พูดเหมือนรู้เรื่องโลกภายนอกเยอะทั้งๆที่ตัวเองเป็นแค่ มดในรู ไม่เคยออกไปไหนไกลๆไปลำบากคนเดียวนอกประเทศ นอกพื้นที่ที่ไม่รู้จักใคร
พอทำอะไรไม่ได้ดั่งใจก็ใช้กำลังเข้ารังแกคนอ่อนแอกว่า คนพวกนี้ไม่ต่างอะไรจากสัตว์ที่ทำอะไรตามสัญชาตญาณ ชั้นต่ำที่สุดของที่สุดแล้วล่ะ
แล้วเวลาทำให้คนอื่นทุกข์ใจนี่มันเท่นักหรอ เวลาได้แหกกฏนี่มันเท่นักหรอ ใครสอนอะไรสวะๆแบบนี้ให้คนพวกนี้กัน พวกไร้ค่า
คนจำพวกที่เราพูดถึงไปนี้ไร้ค่า ไม่มีคุณค่าพอให้ชายตามองด้วยซ้ำ เพราะชีวิตเขาไม่มีเป้าหมาย ใช้ชีวิตไปวันๆ ทำร้าย ทำลายอย่างอื่นไปวันๆ
สนุกไปวันๆ คิดแค่ว่าอยากรวยอยากสบาย แน่ล่ะ ใครไม่อยากรวยอยากสบาย แต่อยู่ที่ว่าเพื่ออะไรมากกว่า คนพวกนี้ทำเพื่อแค่สนองตัญหาตัวเองเท่านั้นไม่สนใจความรู้สึกคนอื่น เพราะงี้ไงล่ะ เราถึงเกลียดมนุษย์ ไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวด้วยทุกประเภททุกคน เพราะถ้ารู้จักพวกเขา เวลาเห็นพวกเขามีปัญหามันก็อยากจะช่วย เวลาเห็นพวกเขาทุกข์เราก็อย่างจะช่วยแบ่งเบา เวลาเห็นเพื่อน เห็นครอบครัวลำบากก็อยู่เฉยๆไม่ได้ เราคงจะโลภเกินไปที่อยากเห็นทุกคนมีความสุขกันหมด ทำเพื่อคนอื่นมากเกินไปไม่ได้อะไรมาเลย เมื่อวานเพื่อนสนิทเราโดนรุ่นพี่กระทืบด้วยเหตุผลโง่เง่าว่ามองหน้ากวนตีนเขา คือมันเท่หรืออะไรทำคนไม่มีทางสู้ เราไม่รู้จะพูดยังไงดี อยากให้ภาพของคนที่ประสบอุบัติเหตุในหัวของเราทั้งหลาย คนรักที่เจ็บป่วย คนในครอบครัวที่เสียชีวิต อยากให้เหตุการณ์เหล่านี้ไปเกิดกับคนไร้ค่าพวกนี้จริงๆ เรียนมาไม่ได้ช่วยทำให้คิดอะไรได้เลย
ไหนจะเรื่องเรียน เรื่องงาน เรื่องครอบครัว เรื่องเพื่อน เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เราเข้าใจเลยทำไม มีพวกตำนานบ้าบออย่างฆ่าตัวตายแล้ว
ต้องทำอีก 500 ชาติ วนไปวนมา ไม่ก็มีนรกรออยู่ ฆ่าตัวตายจะตกนรกหมกไหม้ ปีนต้นงิ้ว ตำนานพวกนี้แต่งโดยคนเห็นแก่ตัวทั้งหลายไว้ป้องกันไม่ให้ตัวเองขาดผลประโยชน์จากคนที่อยากตายไปหาความสงบไงล่ะ มีเพื่อป้องกันไม่ให้คนหนีปัญหาไงล่ะ เพราะจริงๆแล้วตายไปก็ไม่มีอะไรหรอก ทุกอย่างสงบนิ่ง สมองไม่ทำงานอีก ก็ไม่เห็นภาพอะไรอีกเพราะตาไม่ส่งภาพไปให้สมอง วิญญาณหรอ? มีจริงก็มาหาเราทีสิ
ยายเราไม่เคยมาหาเราเลยหลังจากเสียไป ทั้งๆที่เคยสัญญากันไว้ว่าจะมาบอกแท้ๆถ้าตายไปจะเห็นอะไร
น่าตลกดีก็ตรงที่เรามองว่า คนไร้ค่าที่เราพูดถึงไป เรามองคนเหล่านั้นคล้ายๆคนตายเลย เหมือนคนไม่มีชีวิต เป็นเหมือนก้อนเนื้อขยับได้
พูดไปถึงขนาดนี้ก็เริ่มจะคิดได้แล้วล่ะค่ะ เราจะไปให้สูง จบตรีจะต่อ Cambridge ให้ได้ เอาเกียรตินิยม เอาเกรด 4 มันทุกปีนี่ล่ะ
หลังจากจบเรื่องครั้งนี้จะไม่สนอะไรอีกแล้ว เราจะทุ่มทุกอย่างให้กับตัวเอง จะไม่ยุ่งกับใคร จะไปให้ไกลให้ไม่มีใครเอื้อมมายุ่งได้อีก
แล้วฝันเราก็จะเป็นจริง เหตุผลที่เราจะตายก็จะสมบูรณ์ ชีวิตหลังจากนี้จะไม่ให้ใครเข้ามาเกี่ยวข้องอีก จะขอเรียน ทำงาน
เพื่อตัวเองแล้วก็แมวของเราก็พอแล้ว แมวนี่ยังไว้ใจได้มากกว่าคนอีกนะคะ มันไม่เคยหักหลังเรา มันแสดงความรู้สึกจริงๆกับเราเสมอ
ไม่ชอบก็ข่วน ชอบก็เข้ามาคลอเคลีย
ถ้ารู้สึกท้อถอยกับชีวิต ไม่อยากทำอะไร อยากวิ่งหนีไปไกลๆควรทำยังไงดีคะ?
แต่ตอนนี้มันรู้สึกว่างเปล่า แบบช่างมันเถอะ ไม่อยากทำอะไรแล้ว ไม่อยากช่วยใครแล้ว ไม่อยากแก้ไขอะไรแล้ว
ปล่อยๆมันไป ใครจะเป็นอะไรก็ช่าง อะไรจะเกิดขึ้นก็ช่างมัน อยากอยู่นิ่งๆนั่งฟังเพลงในห้องไม่ก็สถานที่ที่มันสงบๆเหลือเกิน
จะว่าไงดี ส่วนตัวตอนนี้คิดว่าไม่อยากจะมีชีวิตอยู่บนโลกแล้วค่ะ มันเบื่อมันอยากได้ความเงียบสงบไม่มีเรื่องวุ่นวาย
คือเราเสียเหตุผลที่อยากจะใช้ชีวิตไปนานแล้ว แล้วโอกาสแก้ไขมันก็ไม่มีวันมีเป็นครั้งที่ 2 แต่ที่ยังไม่กระโดดออกไปจากคอนโด
ให้มันจบๆไปซักทีไม่ใช่เพราะกลัว แต่ยังมีเหตุผลที่เราจะตายอยู่คือถ้าจะตายก็ขอตายคาโต๊ะทำงานไปพร้อมความฝันดีกว่า
จะสำเร็จไม่สำเร็จก็อีกเรื่องนึง แต่พอปัญหาเข้ามารุมเร้ามากๆมันก็เหมือนกับหมดแรง ทำไมต้องมาทำอะไรเพื่อคนอื่นด้วย
เราได้อะไรกลับมา ทำไมคนรอบข้างต้องโยนปัญหามาให้แต่เราอย่างเดียว เพราะแบบนี้แหละเราถึงไม่อยากเป็นมนุษย์
พูดตรงๆสิ่งที่เราเกลียดที่สุดคือมนุษย์ด้วยกันนี่แหละ เอาแต่ใส่หน้ากากโยนปัญหา หนีปัญหา ทุกวันนี้เลยไม่อยากจะรู้จัก
หรือสนิทกับใครอีก เพราะไว้ใจยากเหลือเกิน คนที่ดูเหมือนจะเป็นคนดี พอเวลาผ่านไปก็กลายเป็นผิดคาด
เราเลยพยายามจะทำตัวเองให้ดีที่สุด เก่งที่สุด อยู่เหนือคนอื่น เรียนให้ดี ทำงานให้มีเงินเหลือใช้เยอะๆ
จะได้ไม่ต้องพึ่งพาคนอื่น ไม่ต้องยุ่งกับคนอื่น อยากใช้ชีวิตคนเดียว แต่ก็ไม่รู้ทำไมคนบางคนถึงตัดไม่ลงซักที
ครอบครัวเราเอาแต่สร้างปัญหามาให้ แม่เราเอาแต่บ้าเพื่อน บ้าหวย ตอนนี้ก็เป็นหนี้อีกแล้ว โดนเพื่อนหลอกขายรถห่วยๆมาให้
แถมไปค้ำประกันอะไรให้ใครอีกไม่รู้แล้วก็โดนชิ่ง คือเพื่อนนี่ไม่จำเป็นสำหรับชีวิตเราเลย จะไปคบมันทำไม
คนพวกนั้นมันให้อะไรกับแม่ คลายเหงาไม่เหงา? ก็แค่จินตนาการไร้สาระน่ะ ชีวิตเกิดมาเพื่อหาความสุขให้ชีวิตหรอ
มันไม่มีเหตุผลเลย ความสุขอะไรกันเป็นแบบนั้น ทำให้คนอื่นต้องมาลำบากเพราะตัวไปด้วย แต่ถึงแบบนั้นเราก็ตัดไม่ลง
เลิกยุ่งกับครอบครัวตัวเอง เลิกสนใจไม่ลง อยากจะช่วยหาเงินมาให้แม่ใช้สบายๆแต่ก็เหมือนจะไม่พอสำหรับเขา ยังไม่รวมปัญหาอื่นๆอีก
เราแปลกใจกับคนบางประเภทมาก ที่เวลาเห็นคนอื่นดีกว่าไม่ได้ ต้องหาวิธีกดเขาให้ต่ำลงไปกว่าตัวเอง เพื่อหน้าตาเพื่อชื่อเสียง?
ของปัญญาอ่อนพรรคนั้นมีไว้ให้แค่คนไร้สาระทั้งนั้น อยากมีหน้าตาอยากมีชื่อเสียงแต่ทำด้วยตัวเองไม่ได้ แทนที่จะพิจารณาตัวเอง
ว่าทำไมทำไม่ได้ ตัวเองยังไม่ดีพอรึเปล่า กลับไปโทษคนอื่นที่ดีกว่าตัวเองแล้วก็กดเขาลงไปแทน หาวิธีชั้นต่ำทั้งหลายกดเขาให้ได้
เพื่อของไร้สาระแบบนั้น บางคนก็ต้องการความเคารพจากคนอื่น แต่ไม่เคยทำตัวให้น่าเคารพเลย เอาไปทำไมหรอความน่าเคารพน่ะ
ตายไปก็ไม่มีคนเคารพหรอก ถ้าไม่ทำตัวให้น่าเคารพตอนมีชีวิตอยู่ แต่บังคับคนอื่นให้เคารพตัวแทน รุ่นพี่บางคนที่ม.เราเป็นแบบนั้นล่ะ
ไร้สมอง ไร้ความคิด พูดเหมือนผ่านชีวิตมาเยอะ เคยทำงานเองรึเปล่า? เคยทำกับข้าวกินเองมั้ย? เคยอยู่ด้วยตัวเองคนเดียวไม่พึ่งพาใครมั้ย?
พูดเหมือนรู้เรื่องโลกภายนอกเยอะทั้งๆที่ตัวเองเป็นแค่ มดในรู ไม่เคยออกไปไหนไกลๆไปลำบากคนเดียวนอกประเทศ นอกพื้นที่ที่ไม่รู้จักใคร
พอทำอะไรไม่ได้ดั่งใจก็ใช้กำลังเข้ารังแกคนอ่อนแอกว่า คนพวกนี้ไม่ต่างอะไรจากสัตว์ที่ทำอะไรตามสัญชาตญาณ ชั้นต่ำที่สุดของที่สุดแล้วล่ะ
แล้วเวลาทำให้คนอื่นทุกข์ใจนี่มันเท่นักหรอ เวลาได้แหกกฏนี่มันเท่นักหรอ ใครสอนอะไรสวะๆแบบนี้ให้คนพวกนี้กัน พวกไร้ค่า
คนจำพวกที่เราพูดถึงไปนี้ไร้ค่า ไม่มีคุณค่าพอให้ชายตามองด้วยซ้ำ เพราะชีวิตเขาไม่มีเป้าหมาย ใช้ชีวิตไปวันๆ ทำร้าย ทำลายอย่างอื่นไปวันๆ
สนุกไปวันๆ คิดแค่ว่าอยากรวยอยากสบาย แน่ล่ะ ใครไม่อยากรวยอยากสบาย แต่อยู่ที่ว่าเพื่ออะไรมากกว่า คนพวกนี้ทำเพื่อแค่สนองตัญหาตัวเองเท่านั้นไม่สนใจความรู้สึกคนอื่น เพราะงี้ไงล่ะ เราถึงเกลียดมนุษย์ ไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวด้วยทุกประเภททุกคน เพราะถ้ารู้จักพวกเขา เวลาเห็นพวกเขามีปัญหามันก็อยากจะช่วย เวลาเห็นพวกเขาทุกข์เราก็อย่างจะช่วยแบ่งเบา เวลาเห็นเพื่อน เห็นครอบครัวลำบากก็อยู่เฉยๆไม่ได้ เราคงจะโลภเกินไปที่อยากเห็นทุกคนมีความสุขกันหมด ทำเพื่อคนอื่นมากเกินไปไม่ได้อะไรมาเลย เมื่อวานเพื่อนสนิทเราโดนรุ่นพี่กระทืบด้วยเหตุผลโง่เง่าว่ามองหน้ากวนตีนเขา คือมันเท่หรืออะไรทำคนไม่มีทางสู้ เราไม่รู้จะพูดยังไงดี อยากให้ภาพของคนที่ประสบอุบัติเหตุในหัวของเราทั้งหลาย คนรักที่เจ็บป่วย คนในครอบครัวที่เสียชีวิต อยากให้เหตุการณ์เหล่านี้ไปเกิดกับคนไร้ค่าพวกนี้จริงๆ เรียนมาไม่ได้ช่วยทำให้คิดอะไรได้เลย
ไหนจะเรื่องเรียน เรื่องงาน เรื่องครอบครัว เรื่องเพื่อน เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เราเข้าใจเลยทำไม มีพวกตำนานบ้าบออย่างฆ่าตัวตายแล้ว
ต้องทำอีก 500 ชาติ วนไปวนมา ไม่ก็มีนรกรออยู่ ฆ่าตัวตายจะตกนรกหมกไหม้ ปีนต้นงิ้ว ตำนานพวกนี้แต่งโดยคนเห็นแก่ตัวทั้งหลายไว้ป้องกันไม่ให้ตัวเองขาดผลประโยชน์จากคนที่อยากตายไปหาความสงบไงล่ะ มีเพื่อป้องกันไม่ให้คนหนีปัญหาไงล่ะ เพราะจริงๆแล้วตายไปก็ไม่มีอะไรหรอก ทุกอย่างสงบนิ่ง สมองไม่ทำงานอีก ก็ไม่เห็นภาพอะไรอีกเพราะตาไม่ส่งภาพไปให้สมอง วิญญาณหรอ? มีจริงก็มาหาเราทีสิ
ยายเราไม่เคยมาหาเราเลยหลังจากเสียไป ทั้งๆที่เคยสัญญากันไว้ว่าจะมาบอกแท้ๆถ้าตายไปจะเห็นอะไร
น่าตลกดีก็ตรงที่เรามองว่า คนไร้ค่าที่เราพูดถึงไป เรามองคนเหล่านั้นคล้ายๆคนตายเลย เหมือนคนไม่มีชีวิต เป็นเหมือนก้อนเนื้อขยับได้
พูดไปถึงขนาดนี้ก็เริ่มจะคิดได้แล้วล่ะค่ะ เราจะไปให้สูง จบตรีจะต่อ Cambridge ให้ได้ เอาเกียรตินิยม เอาเกรด 4 มันทุกปีนี่ล่ะ
หลังจากจบเรื่องครั้งนี้จะไม่สนอะไรอีกแล้ว เราจะทุ่มทุกอย่างให้กับตัวเอง จะไม่ยุ่งกับใคร จะไปให้ไกลให้ไม่มีใครเอื้อมมายุ่งได้อีก
แล้วฝันเราก็จะเป็นจริง เหตุผลที่เราจะตายก็จะสมบูรณ์ ชีวิตหลังจากนี้จะไม่ให้ใครเข้ามาเกี่ยวข้องอีก จะขอเรียน ทำงาน
เพื่อตัวเองแล้วก็แมวของเราก็พอแล้ว แมวนี่ยังไว้ใจได้มากกว่าคนอีกนะคะ มันไม่เคยหักหลังเรา มันแสดงความรู้สึกจริงๆกับเราเสมอ
ไม่ชอบก็ข่วน ชอบก็เข้ามาคลอเคลีย