คุยกับแม่ทุกวัน แม่ถามตลอดว่าเป็นไง สบายดีมั้ย คืออยู่ปี2แล้วแต่ก็ยังไม่โอเคกับเพื่อนที่มหาลัยสักที อยู่ไปทนเรียนไปให้จบ ไม่มีใครเลยที่คอยอยู่ข้างๆ มีแค่เพื่อนที่คุยกันไปวันๆแต่ไม่สนิทใจ ไปไหนมาไหนกับเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกันแต่ก็ไม่เคยรู้สึกสนุกไม่เคยมีความสุขเลยสักครั้ง อยากย้ายออกมาอยู่หอคนเดียวแต่ที่บ้านก็ไม่ค่อยมีตังค์ คุยกับแม่ทุกครั้งน้ำตาจะไหล แม่คอยอยู่เคียงข้างมาตลอด แม่ลำบากทั้งๆที่เราได้เรียนสบาย ร้องไห้ทุกวันเวลานึกถึงแม่ อยากอยู่ใกล้ๆ อยากกอดแม่ คิดถึงแม่ทุกวันทั้งที่เราก็กลับบ้านทุกอาทิตย์ คิดเสมอว่าจะอดทนเรียนไปแล้วสักวันนึงจะทำให้แม่สบายที่สุด อยากตอบแทนหลายๆอย่างที่แม่คอยทำให้ คิดนะถ้าชีวิตนี้ไม่มีแม่เราจะอยู่ได้ยังไงว่ะ โตแล้วก็ยังขาดแม่ไม่ได้เลย รักแม่ที่สุดในชีวิต