วันนี้เราจะไปซื้อเคสมือถือใหม่ เราบอกชื่อรุ่นกับพนักงาน เค้าก็เดินไปหยิบโซนของปลอมมาให้
เราถามว่ามีแค่นี้หรอ เค้าบอกว่ามีแค่นี้
เราตั้งใจมาซื้อของแท้ เลยถามเค้าว่า แล้วของแท้ล่ะ? เค้าบอกว่าของแท้อยู่ข้างบน แต่มันแพงนะ

เราอึ้งๆแล้วนึกในใจว่า เคสอันเก่าที่ใส่มือถืออยู่ก็ของแท้ เรามองหน้าพนักงานไม่กี่วิ ในใจอยากจะตอกกลับแต่เรารู้สึกว่าเค้าพูดด้วยความจริงใจแบบซื่อๆจากจิตใจ และเค้าก็ท้องอยู่ ถ้าเราเอาเรื่องเกิดเค้าตกงาน เราสงสารลูกเค้า เราเลยไม่โต้ตอบอะไร เดินไปดูเคสของแท้เองเงียบๆ

แต่ในใจเราสงสัยมากเลยว่าอะไรที่ทำให้พนักงานเค้ารู้สึกว่าเราไม่มีเงิน ดูถูกเราโดยธรรมชาติแบบนี้

ว่าด้วยเรื่องการแต่งตัว เราแต่งตัวไม่ได้มอซอเลย
เสื้อ กางเกง รองเท้าซื้อจากห้างหมด
ว่าด้วยเรื่องหน้าตา เราหน้าตาธรรมดาแต่มีผิวขาวเนียนสว่างมาก
ว่าด้วยเรื่องบุคลิกเราก็เดินหลังตรง มั่นใจตามปกติ
หรือเพราะว่าเราเรียกพนักงานว่าพี่ ด้วยความาสุภาพ
"แบบพี่คะ....มีมั้ยคะ" พนักงานเลยมองว่าเรานอบน้อมกับเค้า หงอๆกับเค้า คงไม่มีเงินหรอก คนรวยต้องเชิดใส่??
หรือเพราะเราหน้าเด็ก หน้าติ๋มๆ ดูหน่อมแน้ม ตัวเล็กๆ(160) พนักงานเลยมองว่ายังเด็กยังไม่มีปัญญาซื้อหรอก

เราคิดไม่ออกเลย ว่าทำไมเวลาเราไปซื้อของคนเดียวที่ห้างถึงชอบโดนพนักงานห้างดูถูกแบบนี้อยู่เรื่อย คือก่อนหน้านั้นเราเคยซื้อเสื้อร้านนึง เราพูดเพราะกับพนักงาน เรียกพี่คะ
แต่พนักงานปั้นปึ่งใส่เรา ถามก็ตอบห้วนๆ ทำหน้ารำคาญใส่ พอเราตัดสินใจซื้อเท่านั้นล่ะ พนักงานกิริยาเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย ดูสมกับทำงานบริการขึ้นมาทันที


เราว่าปัญหามันอาจอยู่ที่เราเนี่ยแหละ
ช่วยเราคิดหน่อยนะคะ อยากรู้จุดอ่อนตัวเอง
เราไม่ชอบโดนแบบนี้เลย มันทำให้เรารู้สึกแย่มากเลย