เดินทางร่วมกันมากับ "ลูกไม้ไกลต้น" มาจนโค้งสุดท้าย ได้รับรู้ชีวิตและปมปัญหาของ รสา ชานนท์ ได้เห็นพัฒนาการของตัวละครแต่ละตัวที่ได้ข้อคิดดีๆ จากความเกี่ยวพันของตัวละครในหลายเรื่อง แต่วันนี้ได้ข้อคิดของการเป็น "ลูกที่ดี" ที่ทำให้หันมามองตัวเองว่า เราได้ทำหน้าที่ลูกที่ดีแค่ไหน บางครั้งคนเป็นลูก เคยชินกับการเป็นผู้รับ และเรียกร้องหน้าที่ต่าง ๆ ที่คิดว่าพ่อแม่ต้องทำให้เรา เช่น ให้กำเนิด, ส่งเสียเลี้ยงดู, ให้ความรัก โดยบางทีก็หลงลืมที่จะมองย้อนกลับไปว่า เราได้ทำหน้าที่ "ลูกที่ดี" แค่ไหน

เคยสมมติว่าถ้าตัวเองเป็น ชานนท์, อภิรักษ์, รสา, ศศิ, วรรณ เราจะมองพ่อแม่ในแบบไหน

-ถ้าต้องโดนแม่ทอดทิ้งตามไปกับชู้แบบชานนท์ อภิรักษ์
-ถ้ารู้ว่าตัวเองเป็นลูกเมียคนรับใช้ที่โดนหลอกให้มีความสัมพันธ์ด้วย อย่าง รสา
-ถ้ารู้ว่าพ่อที่ตัวเองเคารพรัก มีเกียรติชื่อเสียงในสังคมมาตลอดชีวิต แต่มีอดีตที่ผิดพลาดจนมีพี่น้องที่เราไม่เคยรู้มาก่อนอย่าง ศศิ และวรรณ

เคยเข้าข้างชานนท์ ที่ใจร้ายกับแม่ และไม่ให้อภัยแม่ เพราะอินไปด้วยกับความเจ็บปวดของตัวละคร, เคยมองว่าอภิรักษ์อ่อนต่อโลกโดนหลอก เมื่อไหร่จะรู้ความจริง, เคยแค้นใจแทนรสาที่แม่ต้องโดนย่ำยีจนทำให้ตัวเองเกิดขึ้นมา, เคยเจ็บปวดแทนศศิกับวรรณ และรู้สึกผิดหวังในตัวพ่อ

แต่เมื่อชมมาถึงวันนี้ ได้เห็นการตัดสินใจที่เด็ดเดี่ยวของรสาที่ยอมสละไตให้พ่อที่ไม่เคยยอมรับ และต้องการตอบแทนบุญคุณของพ่อแม่ไม่ว่าพ่อแม่จะเป็นอย่างไรก็ตาม ทำให้ชานนท์ยอมเปิดใจและย้อนกลับมาดูตัวเอง และเปิดใจให้กับแม่ เพราะได้เห็นความดีของรสา นอกจากนี้ ศศิ ก็เป็นตัวอย่างของลูกที่ดี ที่เปิดใจยอมรับอดีตของพ่อได้ และสงสัยว่ารสาเป็นลูกของพ่อเฉลิมอีกคน ทุกคำพูดและการกระทำของตัวละครแต่ละตัวทำให้เราหันมามองตัวเอง ว่าอย่ามัวยึดกับอดีตและเรียกร้องหน้าที่พ่อแม่ว่าต้องทำอะไรให้ลูกบ้าง และหันมามองว่าจะช่วยเหลือทดแทนบุญคุณท่านได้แค่ไหนจะดีกว่า ยิ่งครอบครัวที่มีพ่อแม่ครบครัน ยิ่งต้องคิดถึงเรื่องของการเป็นลูกที่ดีมากขึ้นไปอีก เพราะได้เห็นถึงความเหนื่อยล้า ความรัก และความทุ่มเทที่พ่อแม่ต่างให้มาตลอดเวลา ถึงเวลาที่เราจะตอบแทนท่านได้อย่างไรบ้าง ไม่ใช่เพียงแค่เงิน อาจเป็นความรัก เอาใจใส่ การพูดคุย ดูแลท่านทั้งร่างกายและหัวใจ

วันนี้คุณเป็น "ลูกที่ดี"แล้วหรือยัง

ในส่วนของ วรรณ ที่ไม่ยอมรับความจริง ไฟของความโกธรครอบงำ ซึ่งจุดจบจะเป็นอย่างไรก็คงต้องชมกันต่อไป