อ้างอิงจากกระทู้ของผม [พระสูตร] เดรัจฉานวิชา คืออะไรบ้าง? ส่วนหนึ่งของเดรัจฉานวิชา กล่าวว่า "โลกายตศาสตร์" (ลำดับที่ 110 - http://ppantip.com/topic/35472003/comment18) คือ เดรัจฉานวิชา จึงเกิดความสงสัยครับ ว่าศาสตร์ใด จึงได้ชื่อว่า เป็น โลกายตศาสตร์

คำๆ นี้ บางหลักฐานอ้างว่า คือ คัมภีร์โลกียะ โลกีย์ศาสตร์ คัมภีร์โลกายตะ โลกายตนะ เรื่องทางโลก หรือศาสตร์ต่างๆที่ไม่ใช่โลกุตระ ไม่เป็นไปเพื่อการดับทุกข์ ไม่เป็นไปเพื่อนิพพาน

จึงพยายามสืบค้นในกระทู้เก่าๆ ของพันทิป http://search.ppantip.com/ss?q=โลกาย และพบกระทู้นี้ 〰 ปฏิรูป มจร. go inter (นาวาเอก ทองย้อย แสงสินชัย) และ วาจาของประจักษ์พยาน (คุณณัฐนันท์ สุดประเสริฐ) 〰

ในความคิดเห็นที่ 1 คุณ สมาชิกหมายเลข 1111318 ได้อ้างถึงข้อความของ นางณัฐนันท์ สุดประเสริฐ ที่กล่าวไว้ว่า
ประเด็นต่อมา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาฯ ไม่มีการเรียนการสอนที่พระศาสดาทรงตรัสห้ามด้วยเหตุว่าเป็น “คัมภีร์โลกายตะ” เนื่องจาก คำว่า "โลกายตะ" นี้ ไม่มีอธิบายไว้ในชั้นพระพุทธวจนะ จึงต้องอาศัยคัมภีร์ประกอบการอธิบาย
คัมภีร์โลกายตะนั้น ในคัมภีร์อภิธานนัปปทีปิกา (พจนานุกรมอธิบายคำศัพท์ที่มาในพระไตรปิฎก), คัมภีร์อภิธานวรรณนาและคัมภีร์อภิธานัปปทีปิกาสูจิ ซึ่งเป็นคัมภีร์ในพระพุทธศาสนาอธิบายศัพท์บาลี ได้แสดงข้อความเกี่ยวกับคัมภีร์โลกายตะ ไว้ดังนี้ วิตณฺฑสตฺถํ วิญฺเญยฺยํ ยํ ตํ โลกายตํ อิติ แปลความว่า คัมภีร์วิตัณฑะใด มีอยู่, คัมภีร์วิตัณฑะนั้น พึงทราบว่า เป็นคัมภีร์โลกายตะ ฯ คัมภีร์โลกายตศาสตร์ ชื่อว่า วิตัณฑะ ได้แก่ คัมภีร์ที่ว่าด้วยเรื่องที่ตรงข้ามกันและกัน หรือเรื่องที่ขัดแย้งกับสวรรค์และนิพพานโดยพิสดาร

ต่อมาลองค้นหาข้อมูลอื่นๆ จาก Google โดยเฉพาะลงในเว็บ 84000.org https://www.google.co.th/search?q=โลกายตศาสตร์+site%3A84000.org
ก็พบความหมายบางข้อ เช่น โลกายตศาสตร์ ในที่นี้หมายถึงวิตัณฑวาทศาสตร์ คือ ศิลปะแห่งการเอาชนะผู้อื่นในเชิงวาทศิลป์ โดยการอ้างทฤษฎี และประเพณีทางสังคมมาหักล้างสัจธรรม มุ่งแสดงให้เห็นว่าตนฉลาดกว่า มิได้มุ่งสัจธรรมแต่อย่างใด (ที.สี.อ. ๒๕๖/๒๒๒) http://84000.org/tipitaka/pitaka2/m_siri.php?B=22&siri=192

นอกจากนี้ ยังพบพระสูตรชื่อ "โลกายติกสูตร" จาก พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับหลวง) สุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย นิทานวรรค (๑๖/๗๕/๑๗๕) พูดถึงเรื่องของ พราหมณ์ผู้รอบรู้คัมภีร์โลกายตะ ไปเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ เพื่อถามว่า "สิ่งทั้งปวงมีอยู่หรือหนอ ฯ"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
๘. โลกายติกสูตร
[๑๗๕] พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี
เขตพระนครสาวัตถี ... ครั้งนั้นแล พราหมณ์ผู้รอบรู้คัมภีร์โลกายตะเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่
ประทับ ฯลฯ
[๑๗๖] ครั้นนั่งเรียบร้อยแล้ว พราหมณ์ผู้รอบรู้คัมภีร์โลกายตะได้ทูลถามพระผู้มีพระ
ภาคว่า พระโคดมผู้เจริญ สิ่งทั้งปวงมีอยู่หรือหนอ ฯ
ภ. ดูกรพราหมณ์ ข้อที่ว่า สิ่งทั้งปวงมีอยู่นี้ เป็นทิฐิว่าด้วยความสืบต่อแห่งโลกที่หนึ่ง ฯ
โล. ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ก็สิ่งทั้งปวงไม่มีอยู่หรือ ฯ
ภ. ดูกรพราหมณ์ ข้อที่ว่า สิ่งทั้งปวงไม่มีอยู่นี้ เป็นทิฐิว่าด้วยความสืบต่อแห่งโลก
ที่สอง ฯ
โล. ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ สิ่งทั้งปวงมีสภาพเป็นอย่างเดียวกันหรือ ฯ
ภ. ดูกรพราหมณ์ ข้อที่ว่า สิ่งทั้งปวงมีสภาพเป็นอย่างเดียวกันนี้ เป็นทิฐิว่าด้วยความ
สืบต่อแห่งโลกที่สาม ฯ
โล. พระโคดมผู้เจริญ ก็สิ่งทั้งปวงมีสภาพต่างกันหรือ ฯ
ภ. ดูกรพราหมณ์ ข้อที่ว่า สิ่งทั้งปวงมีสภาพต่างกันนี้เป็นทิฐิว่าด้วยความสืบต่อแห่ง
โลกที่สี่ ดูกรพราหมณ์ ตถาคตแสดงธรรมโดยสายกลาง ไม่เข้าใกล้ส่วนสุดทั้งสองนั้นดังนี้ว่า
เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมีสังขาร เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ ฯลฯ ความเกิดขึ้น
แห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้ ก็เพราะอวิชชาดับด้วยสำรอกโดยไม่เหลือ
สังขารจึงดับ เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ ฯลฯ ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วย
ประการอย่างนี้ ฯ
[๑๗๗] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว โลกายติกพราหมณ์ได้กราบทูลพระผู้มี
พระภาคว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ พระธรรมเทศนาแจ่มแจ้งยิ่งนัก ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ
พระธรรมเทศนาแจ่มแจ้งยิ่งนัก ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ เปรียบเหมือนบุคคลหงายของที่คว่ำ
เปิดของที่ปิด บอกทางให้แก่คนหลงทาง หรือตามประทีปไว้ในที่มืด ด้วยหวังว่า คนมีจักษุจัก
เห็นรูปดังนี้ ฉันใดพระองค์ทรงประกาศธรรมโดยอเนกปริยาย ฉันนั้นเหมือนกัน ข้าแต่พระองค์
ผู้เจริญ ข้าพระองค์นี้ขอถึงท่านพระโคดมกับทั้งพระธรรมและภิกษุสงฆ์ว่าเป็นสรณะขอท่าน
พระโคดมผู้เจริญ จงทรงจำข้าพระองค์ว่าเป็นอุบาสกผู้ถึงสรณะตลอดชีวิตตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฯ
จบสูตรที่ ๘

แต่พระสูตรนี้ ก็มิได้สาธยายโดยพิสดารว่า อะไรคือคัมภีร์โลกายตะ

นอกจากนี้ก็ยังมีพระสูตรที่พระฉัพพัคคีย์เรียนคัมภีร์โลกายตะ จาก พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับหลวง) วินัยปิฎก จุลวรรค ภาค ๒ (๗/๔๕/๑๘๑) จากนั้นพระพุทธเจ้าจึงบัญญัติสิกขาบทว่า ภิกษุไม่พึงเรียน/สอน คัมภีร์โลกายตะ รูปใดเรียน/สอน ต้องอาบัติทุกกฏ ฯ

อนึ่ง สืบย้อนกลับไปยังส่วนของเดรัจฉานวิชา (ติรัจฉานวิชา, ดิรัจฉานวิชา) พบว่า มีปรากฎในพระสูตรชื่อ "พรหมชาลสูตร" จาก พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับหลวง) สุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค (๙/๘/๑๙-๒๕) กล่าวว่า "พระสมณโคดม เว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชา" จะเห็นได้ว่า พระพุทธองค์ก็ทรงเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิด ด้วยเดรัจฉานวิชาเช่นกัน

คำแนะนำ:
- พูดคุยและแสดงความคิดเห็นเฉพาะในประเด็น โลกายตศาสตร์ เท่านั้นนะครับ
- พึงระมัดระวังการแสดงความคิดเห็นให้เป็นไปตาม กฎ กติกา และมารยาท ของเว็บพันทิป
- คำแนะนำเกี่ยวกับการโพสต์แสดงความคิดเห็นที่เข้าข่ายเป็นการหมิ่นประมาท