ในยุคสมัยใหม่ในช่วงก่อตั้งสหรัฐอเมริกา เจมส์ เมดิสัน ได้เสนอไว้ใน Federalist Paper ฉบับที่ 10 ว่ารัฐที่ออกแบบมาดีสามารถที่จะควบคุมความรุนแรงที่มาจากความขัดแย้งทางการเมืองได้[1]
เมดิสันกล่าวว่ามีสองวิธีในการจัดการกับความขัดแย้งของฝ่ายต่างๆ วิธีแรกคือแก้ที่ต้นเหตุ อีกวิธีหนึ่งคือควบคุมผลของความขัดแย้ง มีสองวิธีที่จะแก้ไขต้นเหตุของความขัดแย้ง วิธีแรกคือทำลายเสรีภาพ เพราะเสรีภาพนั้นเป็นอากาศสำหรับไฟความขัดแย้ง อีกวิธีหนึ่งคือทำให้ทุกคนคิดเหมือนกันซึ่งเป็นไปไม่ได้[2]
ดังนั้นเราจึงไม่ควรแก้ไขความขัดแย้งที่ต้นเหตุ เพราะวิธีแก้นั้นแย่ยิ่งกว่าปัญหา เราจึงควรแก้ปัญหาความขัดแย้งด้วยการควบคุมผลของความขัดแย้ง อย่างไรก็ตามแม้ในระบบตัวแทนที่ใช้เสียงส่วนมาก เสียงส่วนมากนั้นก็ไม่ได้แสวงหาความยุติธรรมหรือผลประโยชน์สาธารณะ ฝ่ายที่มีอำนาจมากที่สุดจะแสวงหาผลประโยชน์แก่พวกตัวเองโดยที่ฝ่ายที่อำนาจน้อยกว่าจะเสียประโยชน์ เราควรส่งเสริมอุตสาหกรรมภายในประเทศหรือไม่? เราควรเก็บภาษีของเจ้าที่ดินหรือไม่? ฝ่ายที่มีอำนาจมากกว่าจะชนะการถกเถียงเหล่านี้ เราจะออกแบบสถาบันทางการเมืองเพื่อรับมือปัญหานี้ได้อย่างไร
คำตอบของเมดิสันคือต้องไม่ให้เสียงส่วนมากมีผลประโยชน์ร่วมกัน กล่าวคือเราต้องทำให้เสียงส่วนมากถูกแบ่งแยกออกเพื่อให้เสียงส่วนมากที่มีอำนาจไม่สามารถที่จะวางแผนการกดขี่ได้[3] เมื่อเราย้อนกลับมาถามตัวเองว่าทำไมนักการเมืองถึงไม่สามัคคีกัน คำตอบคือระบบถูกออกแบบมาเพื่อป้องกันไม่ให้นักการเมืองสามัคคีกัน
แล้วการออกแบบสถาบันทางการเมืองที่ผ่านมาใช้ได้จริงหรือไม่ คำตอบคือใช้ได้จริงถึงแม้จะไม่สมบูรณ์แบบ แน่นอนว่านักการเมือง ผู้มีอำนาจ และกลุ่มผลประโยชน์ต่างก็เห็นแก่ตัว แต่สถาบันการเมืองไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อให้คนเป็นคนดี สถาบันทางการเมืองไม่ได้ทำงานเช่นนั้น วิธีการทำงานของสถาบันทางการเมืองนั้น เช่น ทำอย่างไรให้ฝ่ายที่ขัดแย้งกันสู้กันด้วยคำพูดและการล็อบบี้ในรัฐสภาแทนที่จะสู้กันด้วยความรุนแรงในสนามรบหรือบนท้องถนน สถาบันการเมืองที่ทำงานได้ดีจะเปลี่ยนความมุ่งมาดปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของฝ่ายต่างๆที่ขัดแย้งกันให้กลายเป็นข้อตกลงนโยบายต่างๆที่ขับเคลื่อนสังคมให้เดินหน้าต่อไปได้ถึงแม้ว่ากระบวนการจะดูไม่สวยงามก็ตาม
[1] “The Avalon Project : The Federalist Papers No. 10.” The Avalon Project : The Federalist Papers No. 10. Accessed June 16, 2016.
http://avalon.law.yale.edu/18th_century/fed10.asp.
[2] เรื่องเดียวกัน
[3] เรื่องเดียวกัน
อ่านบทความเต็มที่:
http://www.fractionofdot.com/?p=121 
ทัศนะของ Founding Father ของอเมริกาคนหนึ่ง กับคำถามว่าจะออกแบบรัฐที่มาควบคุมความขัดแย้งทางการเมืองได้อย่างไร
เมดิสันกล่าวว่ามีสองวิธีในการจัดการกับความขัดแย้งของฝ่ายต่างๆ วิธีแรกคือแก้ที่ต้นเหตุ อีกวิธีหนึ่งคือควบคุมผลของความขัดแย้ง มีสองวิธีที่จะแก้ไขต้นเหตุของความขัดแย้ง วิธีแรกคือทำลายเสรีภาพ เพราะเสรีภาพนั้นเป็นอากาศสำหรับไฟความขัดแย้ง อีกวิธีหนึ่งคือทำให้ทุกคนคิดเหมือนกันซึ่งเป็นไปไม่ได้[2]
ดังนั้นเราจึงไม่ควรแก้ไขความขัดแย้งที่ต้นเหตุ เพราะวิธีแก้นั้นแย่ยิ่งกว่าปัญหา เราจึงควรแก้ปัญหาความขัดแย้งด้วยการควบคุมผลของความขัดแย้ง อย่างไรก็ตามแม้ในระบบตัวแทนที่ใช้เสียงส่วนมาก เสียงส่วนมากนั้นก็ไม่ได้แสวงหาความยุติธรรมหรือผลประโยชน์สาธารณะ ฝ่ายที่มีอำนาจมากที่สุดจะแสวงหาผลประโยชน์แก่พวกตัวเองโดยที่ฝ่ายที่อำนาจน้อยกว่าจะเสียประโยชน์ เราควรส่งเสริมอุตสาหกรรมภายในประเทศหรือไม่? เราควรเก็บภาษีของเจ้าที่ดินหรือไม่? ฝ่ายที่มีอำนาจมากกว่าจะชนะการถกเถียงเหล่านี้ เราจะออกแบบสถาบันทางการเมืองเพื่อรับมือปัญหานี้ได้อย่างไร
คำตอบของเมดิสันคือต้องไม่ให้เสียงส่วนมากมีผลประโยชน์ร่วมกัน กล่าวคือเราต้องทำให้เสียงส่วนมากถูกแบ่งแยกออกเพื่อให้เสียงส่วนมากที่มีอำนาจไม่สามารถที่จะวางแผนการกดขี่ได้[3] เมื่อเราย้อนกลับมาถามตัวเองว่าทำไมนักการเมืองถึงไม่สามัคคีกัน คำตอบคือระบบถูกออกแบบมาเพื่อป้องกันไม่ให้นักการเมืองสามัคคีกัน
แล้วการออกแบบสถาบันทางการเมืองที่ผ่านมาใช้ได้จริงหรือไม่ คำตอบคือใช้ได้จริงถึงแม้จะไม่สมบูรณ์แบบ แน่นอนว่านักการเมือง ผู้มีอำนาจ และกลุ่มผลประโยชน์ต่างก็เห็นแก่ตัว แต่สถาบันการเมืองไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อให้คนเป็นคนดี สถาบันทางการเมืองไม่ได้ทำงานเช่นนั้น วิธีการทำงานของสถาบันทางการเมืองนั้น เช่น ทำอย่างไรให้ฝ่ายที่ขัดแย้งกันสู้กันด้วยคำพูดและการล็อบบี้ในรัฐสภาแทนที่จะสู้กันด้วยความรุนแรงในสนามรบหรือบนท้องถนน สถาบันการเมืองที่ทำงานได้ดีจะเปลี่ยนความมุ่งมาดปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของฝ่ายต่างๆที่ขัดแย้งกันให้กลายเป็นข้อตกลงนโยบายต่างๆที่ขับเคลื่อนสังคมให้เดินหน้าต่อไปได้ถึงแม้ว่ากระบวนการจะดูไม่สวยงามก็ตาม
[1] “The Avalon Project : The Federalist Papers No. 10.” The Avalon Project : The Federalist Papers No. 10. Accessed June 16, 2016. http://avalon.law.yale.edu/18th_century/fed10.asp.
[2] เรื่องเดียวกัน
[3] เรื่องเดียวกัน
อ่านบทความเต็มที่: http://www.fractionofdot.com/?p=121