จ่าว่าปัจจัยมันเยอะครับ

กรณีของโซเวียตประเทศแตก
มันทำให้เกิดประเทศเล็กๆยิบๆย่อยๆ
เหรียญรางวัลมันเลยถูกทอนลงไปในประเทศเกิดใหม่เหล่านั้น

ซึ่งมันก็ทำให้จำนวนเหรียญรวมของอดีตประเทศกลุ่มสังคมนิยมเก่าต้องเฉลี่ยๆกันไป

ในขณะที่เยอรมันนั้น
การพังกำแพงเบอร์ลินและรวมประเทศ
ทำให้มีโอกาสในการคัดเลือกนักกีฬาที่เป็นเลิศมากขึ้นครับ

เมื่อมีคนเก่งๆมาให้เลือก เขาย่อมเลือกคนที่ดีที่สุดออกไปสู่สังเวียน

เลยทำให้เยอรมันไม่ได้แผ่วลงหลังการล่มสลายของระบอบสังคมนิยม

นี่ยังไม่นับปัจจัยอื่นๆ เช่น

-กีฬาบางประเภทอเมริกาถนัด
ส่วนพวกสังคมนิยมมันไม่ถนัด
ดังนั้นต่อให้แตกประเทศ เปลี่ยนระบอบการปกครอง ก็คงไม่มีผลต่อเหรียญรางวัลแน่ๆ

เพราะไอ้กันยังโกยเหมือนเดิม (และอาจโกยมากกว่าเดิมจากจำนวนเหรียญรวม)

-การเข้มงวดในการฝึกซ้อมลดลง
ตรงนี้ต้องยอมรับความจริงแบบไม่โลกสวย
ว่าพวกสังคมนิยมมันใช้ "พระเดช" ในการฝึกซ้อมมากกว่าพวกโลกเสรีนะครับ

ดูเกาหลีเหนือเป็นตัวอย่างได้เลยครับ
มีครั้งนึงเคยไปแข่งบอลโลกแล้วแพ้ยับตกรอบ
พอกลับไปถึงบ้านนักบอลโดนส่งไปทำงานในเหมืองยกทีม

(อันนี้ก็เลยเชื่อมโยงไปยังการขอลี้ภัยของนักกีฬาประเทศสังคมนิยม ที่พอมีโอกาสออกนอกประเทศไปแข่งเมื่อไรก็มักขอลี้ภัยเสมอๆ)

-วิทยาศาสตร์การกีฬาของประเทศมหาอำนาจมันก้าวหน้ากว่า
ประเทศเล็กๆที่แตกออกจากโซเวียตนี่เอาแค่บริหาร GDP ให้กินดีอยู่ดียังเหนื่อยเลย
จะให้มาลงทุน มาทุ่มกับการวิจัยเพื่อให้ก้าวหน้าทางกีฬานี่คงไม่ใช่เรื่องสำคัญในลำดับต้นๆของพวกเขาแน่ๆครับ

กรณีนี้ก็ยกเว้นเยอรมันอีกนั่นแหละ เพราะเศรษฐกิจดีจนสามารถทุ่มไปเรื่องอื่นๆ เช่น กีฬาได้

แต่ไม่ว่าจะอย่างไร
เหรียญโอลิมปิคก็วนเวียนแบ่งๆกันไป
ในกลุ่มประเทศยักษ์ใหญ่ทั้งหลายนั่นแหละครับ




จ่าพิเชษฐ์