[หัดแต่งเรื่องสั้น]เรื่องเล่าจากความทรงจำ

กระทู้สนทนา
"ถ้าพี่ไม่อยู่ จะคิดถึงพี่ไหม"
โห ไมน่าถาม่เล้ย   ไม่คิดถึงเลยสักนิด.  พี่ต่างหากหล่ะ ที่ต้องเป็นฝ่าย
คิดถึงหนูทุกลมหายใจ รู้ไหมคะคุณพี่รถขุดดิน

ไม่ว่าพี่ไปอยู่ที่ไหน ไม่ว่าพี่จะทำอะไร พี่จะต้องคิดถึงแต่หนู "

ครับครับครับ ยัยตัวแสบ ยัยน้องลิงแก้มป่อง พี่คงคิดถึงหนูน่าดู ถ้าไม่ได้คุยกับหนู ขอบคุณนะครับ  ที่เข้ามาป่วนให้พี่หัวเราะได้อีกครั้ง "


เฮ้อ ฝันอีกแล้วสินะ ไอคนใจร้าย ทิ้งเราได้ลงคอ  ไปอยู่เมืองนอก เป็นยังไงบ้างนะ.  ไม่คิดถึงลิงตัวนี้บ้างเลยหรือไงนะ
คนเรา

3ปีแล้วสินะที่เรารู้จักกันมา ฉันยังจำวันแรกของการรู้จักได้ดี

จุดเริ่มต้นเกิดขึ้นจาก ฉันได้ไปทักทายเพื่อนสนิทในฮิห้า พูดง่ายๆคือแกล้งไม่ให้มีคนมาจีบเพื่อนนั้นแหละ

"สวัสดีที่รัก มาๆมาให้เค้าจุ้บทีนึง. คิดถึงตัวจังเลย. วันนี้ทำงานเหนื่อยไหมครับ"

พอพิมพ์เสร็จ ก็กดส่งไป จากนั้นก็ไปนั่งดู ข้อความหน้าบ้านเพื่อน ว่ามีใครมาจีบเพื่อนเราบ้าง

ก็บังเอิญไปเจอคนๆนึง ใช้ชื่อ กุไม่ดีพอสำหรับใคร มาเม้นท์บอกเพื่อนเราว่า

"น้องเน่าที่รักครับ พี่รออยู่ห้องนะครับ กลับมาไวๆ"
พอเห็นโพสนั้นปุ้บ ผมนี่ขึ้นเลย ใครมันกล้าบังอาจมาจีบเพื่อนช้าน เดี้ยะมีเคลียร์

ฉันเลยรีบโทรหาเพื่อน เพื่อเคลียร์
ฉันโทรอยู่นาน กว่าไอเพื่อนตัวดีจะยอมรับโทรศัพท์
พอมันรับปุ้บ. ยังไม่ทันได้พูดอะไร ฉันก็จัดการเฉ่งมันก่อน

"แกทำบ้าอะไรอยู่ฟระไอเน่า โทรศัพท์นะเฟ้ยไม่ใช่กระติกน้ำ หัดพกบ้างก็ได้ แล้วอิตาไม่ดีพอนี่มันคือใคร. เพื่อนสาวแกเหรอ แล้วกล้าดียังไงมารอแกที่ห้อง อธิบายมา"

"เอ่อ ผมไม่ไดัเป็นเพื่อนสาวแต่ผมเป็นพี่ชายครับ"
"อ่อไม่ใช่เพื่อนสาวแต่เป็นพี่ชาย "หะ พี่ชาย "พอได้ยินเสียงและประโยคที่ตอบกลับมา ฉันก็ระล่ำระลักเอ่ยขอโทษพร้อมขอวางสาย หลังจากนั้น โทรศัพท์ในมือฉันก็หลุดมือทันที

หะ พี่ชาย ซวยหล่ะตรู  โดนไปเต็มๆ

ู หลังจากนั้น ไม่นาน ไอเพื่ิอนตัวดีของฉันมันก็ส่งข้อความมาบอกว่า

"พี่ชายชั้นขำแกจนหูแดงเลย ยัยลิง
เพราะแกใช้ประโยคเดียวกันกับพี่ชายชั่นเวลาบ่นชั้นเลย"


หลังจากนั้น เราก็มานั่งคุยกัน จนได้รู้ว่า พี่แกเป็นลูกชายคนเดียวของป้าวัน ญาติห่างๆของแม่ยัยลิงเน่า เพิ่งย้ายมาทำงานกับป๊าของยัยลิงเน่าที่สำคัญ ยัยลิงเน่ามันดันบอกว่า


" พี่ชายชั้นอ่ะ ขาวหล่อตี๋นิสัยดีน่ารัก ตรงสเปคแกเลยแหละ แถมตอนนี้ยังโสดเพราะเพิ่งเลิกกับแฟนด้วย"

"แกมาบอกชั้นทำไม ไม่ได้อยากรู้สักนิด"
"หรา ไม่สนใจจริงหรา ยัยลิง "
"้เกลียดนัก คนรู้ทัน. สนใจแล้วจะทำอะไรไดั ทำกับเขาไว้เยอะขนาดนั้น. คงมีหน้าไปกล้าขอเขาเป็นเพื่อนหรอก"

หลายวันผ่านไป
ขณะที่ฉันนั่งหงอยเหงาเป็นลิงเศร้าอยู่นั้น ก็มีการแจ้งเตือนมาว่า มีคนขอแอดเพื่อนมาจากฮิห้า

นาทีแรกที่ฉันเห็นชื่อ คนที่แอดมา ใจฉันมันก็เต้นเหมือนดังกลองเพล

เฮ้ย พี่ลานบินของไอเน่าแอดมาได้ไงนี่ ไหนไอน้องเน่าบอกว่า ไม่ชอบคุยกับใครไง ที่ มาเล่นก็เพื่อมาคุมมัน เอาไงดีว้า

รอไปก่อนนะท่านฤาษี รีบรับเดี๋ยวก็รู้สิ ว่าเราดีใจ. ชั้นปล่อยไว้สองวัน ถึงรับแอดพี่แก

พอกดรับแอดพี่แกปุ้บ ชั้นก็ไปแอบส่อง เอิ่ม พี่แกมีเพื่อนอยู่แค่ชั้นกับไอลิงเน่าแค่นั้นเองหรอ

สักพัก ก็มีการแจ้งเตือนว่า มีคนมาทักทายว่า

"สวัสดีครับน้องลิงแก้มป่อง คนน่ารัก พี่เป็นพี่ชายน้องเน่าครับ น้องเน่าบอกให้แอดมา"

ฉันก็ยังไม่ได้สนใจ เพราะกำลังพิมง้อไอลิงเน่าอยู่ มันงอนที่ชั้นติดนิยายมากกว่าคุยกับมัน

"ที่รักโกรธอะไรเค้าเหรอ เค้ามีแต่ตะเองจริงๆนะ คนอื่นเค้าไม่สนใจหรอก ดีกันนะ นะนะ นะคะคนดี กอดๆซบๆซุกๆไซร้ๆ"

"ไม่รู้ไม่ชี้ ไม่สน แกมีหนุ่มใหม่ แกก็ไปอ้อนหนุ่มของแกโน่น ไม่ต้องมาออดอ้อนช้าน"
"ไม่เอา เค้าจะอ้อนตะเอง ดีกันนะนะๆ จะหายงอนไหม  หงิงๆไซร้ซอกคอ ไม่หายใช่ป่ะ ได้ ลากๆๆขึ้นเตียง จับปล้ำเลย

พอโพสเสร็จ ชั้นก็ไปคุยโทรกับไอลิงเน่าต่อ จริงๆก็คุยตั้งแต่แรก  นันแหละ ขณะที่คุยกันอยู่นั้น. อยู่ดีๆอลิงเน่าก็หัวเราะขึ้นมาและบอกว่า
"พี่ลานบินมันคิดว่าแกกับชั้น เป็นคู่ทอมดี้กัน ม้นมาซักชั้นใหญ่เลยแก ว่าแกเป็นทอมอ่ะเปล่า"

"แกคิดเหมือนฉันหรือเปล่าบีหนี่ง"
"ชั้นก็คิดเหมือนกันนั่นแหละบีสอง"

หลังจากวันนั้น ชีวิตของพี่ลานบินก็เปลี่ยนไป โดนลิงน้อยสองตัวปั่นป่วนทุกเช้าเย็น เอิ่มความจริง ก็ไม่ใช่พี่ลานบินคนเดียวที่โดน เพราะไอเพื่อนตัวดี มันดันแกล้งเราด้วยอย่างวันนี้เป็นต้น

"แกๆมีอะไรจะบอกพี่ลานบินไหม"ไอลิงเพื่อนรักเอ่ยถามมา ด้วยความที่มันถามทุกวัน ไอเราก็แกล้งฝากไปทุกวัน. ว่าอย่าลืมทานข้าวบ้างนะ พักผ่อนบ้างนะ อย่านอนดึกนะ. แต่มันก็ไม่เคยบอกเพราะมันลืม วันนี้มันก็ถามอีก ด้วยความที่คิดว่า มันคงลืมอีกเช่นเคย เลยพูดไปว่า

"คิดถึงพี่ลานบินจังเลย คิดถึงใจจะขาด วันไหนว่างๆจะไปหาป้าวัน ฝากตัวเป็นลูกสะใภ้
"

วันรุ่งขึ้น มันก็มาพูดว่า

"แก ชะมีอะระจะบก "
(แกชั้นมีอะไรจะบอก)
"อะระ แกจะบกอะระ แกจะบกว่าแกลืมบกใช่มิ (อะไร แกจะบอกว่าแกลืมบอกอีกแล้วใช่ป่ะ)

"ป่าว ชั้นจะบอกแกว่า พี่แน็ค ได้เห็นที่แกฝากบอกเมื่อวาน. หูพี่แกแดงแป้ดเลยแก แหละที่สำคัญ ป้าวันรู้แล้วด้วย ว่าแกฝากตัวเป็นสะใภ้"

"อ้อ นึกว่าอะไร เฮ้ย ไอบ้า พี่แน็คเห็นได้ไง แกอำชั้นเล่นใช่ไหม"

"พี่เดินผ่านมาพอดีครับน้องลิงแก้มป่อง"

หลังจากวันนั้นไม่กี่วัน ชั้นก็ได้ข่าวมาว่า พี่แน็คกลับไปคืนดีกับแฟน แกก็ไม่ค่อยได้เข้ามาคุยเท่าไร จนกระทั่งวันนึง ชั้นเห็นพี่แน็คออนแต่เช้า เลยเข้าไปป่วนสักนิด

"ไม่เจ๊อะกันนาน คิดถึงจังเลย อิอิ  สงสัยวันนี้ฝนตกแน่ๆมาออนเจอพี่เเน็ค. สบายดีไหมคะ. อย่าลืมทานข้าวนะเจ้าคะ "

หลังจากทักเสร็จ ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร จนกระทั่ง เพื่อนโทรมา

"แกๆ พี่แน็คเลิกกับแฟนแล้วนะ เลิกถาวรด้วย แฟนแกแอบเข้าฮิห้า แล้วไปเห็นพี่ี่แน็คคุยกับพวกเรา. แฟนแกไม่พอใจ แต่ชั้นว่า ยัยป้านั่น แอบมีกิ๊กแล้วหาเรื่องมากกว่า แถมยังพาลว่าป้าวันด้วย พี่แน็คได้ยินเลยไม่พอใจ เลยขอเลิก ยัยป้านั่นกรี้ดลั่นบ้านเลยแก สงสารพี่แน็คอ่ะ นี่สงสัยจะเครียด"

ระหว่างที่นั่งคุยกัน ฉันได้แต่นั่งสงสารพี่แน็ค ผู้ชายที่ดีอย่างพี่แน็ค ทำไมต้องพบความผิดหวังด้วย

หลังจากวันนั้น ฉันก็รู้สึกว่า พี่แน็คดูเศร้าๆ ชั้นเลยคิดว่า จะต้องทำอะไรสักอย่าง ให้พี่แน็คกลับมาสดใสอีกครั้ง

ปฎิบัติการป่วนจึงเริ่มขึ้น
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่