สวัสดีค่ะทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยยค่ะ ตื่นเต้นนนนน คือที่มาตั้งไม่มีอะไรเลยแค่อยากจะมาเล่าเรื่องบางอย่างให้ทุกคนฟังเฉยๆค่ะ(ใครอยากฟัง(?)55)แค่รู้สึกว่าเรื่องราวในชีวิตทำไมมันมีความนิยายจังวะ(?)555555555 นั่นแหละบอกกไว้ก่อนว่ากว่าจะเป็นตามหัวข้อกระทู้เราขอเท้าความก่อนนะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า ใครเคยมีเพื่อนสนิทตอนเด็กๆกันบ้างคะ คือเรามีนะแล้วเป็นเพื่อนผช.ด้วยสนิทกันม๊ากก บ้านใกล้กันไรงี้ เหมือนในหนัง ในซีรี่ย์เลย คือเรารู้จักกับเพื่อนคนนี้มาตั้งแต่ตอน6-7ขวบเท่าที่จำความได้ มันนานมากๆเลยแหละเกือบ10ปีได้แล้วเราเล่นด้วยกันแทบจะทุกวัน เราขอแทนเพื่อนคนนี้ว่าคิมนะคะ คิมอายุเท่าเรา ครอบครัวเรากับครอบครัวคิมก็สนิทกันมาก ลูกๆก็อายุใกล้ๆกัน รวมกันทีก็แก็งค์ตัวแสบเลยแหละ

  ในเดอะแก็งค์มีเราเป็นผญ.คนเดียว เรามีแต่พี่น้องผช.อะ นิสัยเลยไม่ค่อยเหมือนเด็กผญ.ทั่วไปเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้แมนเบอร์นั้นนะ แค่อดทนกว่าเด็กผญ.ทั่วๆไป ไม่ค่อยชอบให้ตัวเองดูอ่อนแอ ชองเล่นแบบเด็กผช.เพราะรอบตัวมีแต่เด็กผช.อะ พวกโลดโผน ปีนๆนี่ชอบมาก ตอนเด็กเรามีกระโปรงในตู้เสื้อผ้าแค่ตัวเดียวเองมั้ง แม่ซื้อมาแล้วไม่ซื้ออีกเลยเพราะเราไม่เคยหยิบมาใส่ นี่ชอบใส่กางเกงไงพอใส่กระโปรงแล้วอาย อายอะไรก็ยังงงเป็นผญ.มั้ยย?5555 เออทีนี้เราไปเล่นที่บ้านนางบ่อยมากค่ะสาระพัดอย่างตามประสาเด็กๆ แถมทุกปิดเทอมครอบครัวเราก็มาฝากเราไว้ที่บ้านคิมเพราะพ่อแม่เราต้องทำงานตอนนั้นยังเด็กปล่อยให้อยู่บ้านกันเองไม่ได้ แต่แม่คิมไม่ได้ทำงานค่ะ อยู่บ้านเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูก งี้เจอกันบ่อยเลยเข้าทางพวกเรา ความทรงจำวัยนั้นแฮปปี้มากมีความสุขสุดได้เล่นแทบจะทุกวัน แต่ตอนนั้นมันก็เด็กๆอะ ถึงจะเป็นเพื่อนผช. มันก็ไม่ได้คิดอะไร นอนยังเคยนอนด้วยกันเลย เรากับพี่ไปนอนบ้านนางหลายครั้ง แต่ไม่ใช่นอน2ต่อ2นะ นอนรวมกับคนอื่น คิมจะมีน้องชายอีกคนค่ะ ถามว่าพอได้นอนด้วยกันจะได้นอนหรอ ไม่เคยอะหาไรเล่นตลอดด ไม่ใช่แค่บ้านพวกนางบ้านเราก็เช่นกัน เวลาพวกนั้นมาเล่นบ้านเรา พอเย็นๆหน่อยก็เริ่มละ เริ่มวางแผนอ้อนผู้ใหญ่ให้นอนที่บ้านเราให้ได้ และมันก็สำเร็จเกือบทุกครั้งง วางแผนกันมาดีก็งี้ #ไม่ใช่  ถ้านอนก็มานอนห้องเราด้วย มันเป็นห้องเรากับพี่เรานอนแยกกะพ่อแม่ ซึ่งหัวโจกแก็งค์เราคือพี่ชายเราเองเพราะอายุห่างกันปีเดียวเลยค่อนข้างสนิทกันพอตัว พึ่งมาแยกกันนอนตอนม.2-ม.3 ก็ช่วงวัยรุ่นนั้นแหละเริ่มขอพื้นที่ส่วนตัวกันนิสนุง เออแล้วพอมานอนด้วยกันจะหานู่นนี่นั่นเล่น คิมจะสนิทกับพี่เรา น้องชายคิมจะสนิทกับเรากว่า เรียกได้ว่าอยู่ด้วยกันจนรู้ทุกสิ่งทุกอย่างพูดตรงๆแม้แต่💩ของนางเรายังเคยเห็นอะนางเรียกให้ไปดู(ขออภัยในความน่าเกลียด) จริงๆคิมไม่ได้หล่อเลยค่ะ ไม่เคยจะทำตัวหล่อกะเค้ามีแต่จะซนเหมือนลูกลิง ในสายตาเราๆยังไม่มองว่ามัหน้าตาหล่อเลยด้วย ถึงจะมีเค้าโครงความหน้าตาดีอยู่บ้าง ผิวก็ดีอยู่นะขาวกว่าชุ้นนอีกก เราเคยมาบ่นเรื่องเพื่อนผช.กับมันตอนเด็กๆด้วย คือคนนั้นมันอริเรา ถึงเราจะเป็นผญ.แต่ก็ไม่เคยยอมนะ มันบอกเราว่าถ้าคนมาด่าอะไม่ต้องกลัว จะสอนให้ เวลาเพื่อนด่าว่าไอสัตว์ให้เราด่ากลับว่าไอพืช เพราะสัตว์มันกินพืช....แล้วตอนนั้นเราก็เออออด้วยนะ ตลกกก ทุกวันนี้ไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บในคำด่านั้นไม่แน่ใจว่าเคยเอาไปด่าใครกลับจริงๆรึเปล่าา

ตอนปิดเทอมพวกเรามักจะปั่นจักรยานเล่นกัน แถวหน้าบ้านคิมนั่นแหละ เคยมั้ยแบบเด็ดดอกไม้ดอกหญ้ามาตำ ทำเป็นรายการอาหารไรงี้อะ โคตรหนุก5555555 เล่นกันเสร็จเหนื่อยก็เข้าบ้านมากินข้าว เรางี้เป็นเหมือนลูกสาวบ้านนั้นเลยเพราะบ้านนั้นมีแต่ลูกชายอะ ถึงแม้จะทำตัวไม่ค่อยสมเป็นผญ.(ในตอนเด็กนะ) มีความสุขมากกับการมีชีวิตวัยเด็กแบบนี้มาก ทำอะไรแสบๆกันไว้เยอะ ฮ่าาๆ

  แต่แปลกนะที่ชีวิตคนเราเวลามีความสุขมากๆมันมักจะอยู่กับเราไม่นาน ถึงแม้เราอาจจะรู้สึกไปเองก็เหอะว่ามันผ่านไปเร็ว

พอตอนที่เราอยู่ป.4 ก็มีเรื่องบางอย่างที่ทำให้ชีวิตเราเปลี่ยน วันนึงพ่อของคิมต้องย้ายไปทำงานที่ตปท.ค่ะ ซึ่งที่นั่นก็คือ ประเทศเกาหลี แต่ไม่ใช่แค่พ่อคิมนี่สิ เพราะกต้องย้ายไปทั้งครอบครัว เราช็อคมากแล้วไม่อยากให้เป็นจริง ตอนแรกได้ยินพ่อแม่คุยกันก่อนมั้ง เราจำไม่ได้ว่าเรารู้ได้ไงมันนานมาก จำได้อีกทีคือเรารู้แล้ว สุดท้ายพอได้มาเจอกันเราเลยถามพวกนั้นว่าต้องไปจริงๆหรอ คิมก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องยังด็กนี่เนอะ เราเองถึงตอนนี้จะโตขึ้นมากแล้ว เรายังไม่ค่อยรู้รายละเอียดเรื่องนี้เท่าไหร่ว่าเค้าต้องไปนานแค่ไหน เมื่อไหร่จะได้กลับ เราไม่ได้ถาม เหมือนมีแต่ผู้ใหญ่ที่คุยกัน เด็กอย่างเราในตอนนั้นรู้สึกแต่เสียใจ อยากให้เรื่องทั้งหมดมันไม่จริง ส่วนพวกนั้นพอรู้ว่าจะได้ไปก็ดีใจใหญ่เลยอยากไเที่ยว่ต่างประเทศตื่นเต้นกันสุดๆ ต่างจากเราที่เศร้าเลยอะ แต่ก็เป็นปกติอยู่แล้ว2คนนี้ไม่ค่อยคิดไรมาก เจอใครทำอะไรก็ลืมๆไม่เคยเก็บมาคิด นินทามันยังไม่เคยเลยมั้งถึงจะเป็นผช.แต่มันก็ต้องมีเคืองใครบ้างเส่ ยิ่งคิมนี่แทบไม่เคยโมโหหรือร้องไห้เลย ต่างจากน้องชายคิม ( เรียกแทนว่า บลู แล้วกันน บลูอัลไลฟระะ555)โกรธง่ายแถมยังร้องไห้ง่ายอย่างกับผญ. ช่วงนั้นเรานี่พยายามทำอะไรด้วยกันให้ได้มากที่สุด เราไม่ได้แสดงความเศร้าออกมา เพราะพวกเราไม่เป็นแบบนั้นกัน ยิ่งตอนเด็กๆเรายิ่งชอบคีพลุคแมนๆคิดว่าการทำแบบนั้นให้คนอื่นเห็นมันจะดูเป็นคนอ่อนแอ เรายิ่งทำเป็นปกติทั้งๆที่ในใจกลัว กลัวว่าเพื่อนจะจากไป มีแต่คำถามว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ เรื่องตอนนี้เราอาจจะจำไม่ค่อยได้หรือข้ามไรไปเพราะมันนานนนแล้ว

  ขอเท้าความนิดนึงอ่านข้ามๆก็ได้ จริงๆอะมีเพื่อนอีกคนที่อยู่แก็งค์ของเราที่สำคัญเป็น ผญ.!! ที่เรานะบว่าเราเป็นผญ.คนเดียวก็เพราะคนนี้ไม่ค่อยได้ร่วมขบวนการ น้อยครั้งมาก เป็นน้องทุกคนเลยค่ะเราไม่แน่ใจอายุ แต่นางเป็นน้องสาวเรา2ปีมั้ง คือตอนเด็กๆพวกเราเล่นกันไม่นับอายุเลยคิไม่เรียกพี่เราว่าพี่ บลูน้องชายคิมไม่เรียกพี่เรากับเราว่าพี่(บลูอายุน้อยกว่าเราปีกว่า) ทุกคนเลยเหมือนเป็นเพื่อนกันหมด น้องสาวคนนี้จะบอกว่าเธอสวยยยค่ะสวยแต่เด็กเบ้าหน้าดีมากก มีหรอคิมจะไม่ชอบ คิมออกลายเจ้าชู้แต่เด็ก เห็นใครสวยๆไม่ได้ชอบไปเนียนๆเหมือนจะจีบเค้า โคตรแก่แดด นี่แหละข้อเสียมัน แล้วถามว่าเราคิดยังไง เราคงหึงมั้งคะ ไม่รู้หึงมั้ย ก็ไม่เข้าใจตัวเอง หรืออาจจะหวงมากกว่า น้องคนนี้สนิทกับเรารู้จักพร้อมๆกันนี่แหละแทนน้องคนนี้ว่า เจน แล้วกัน เจนสนิทกับเราเรื่องผญ.เรามักจะพูดกับเจน ซึ่งเจนเนี่ยนางชอบบอกเราว่ารำๆคิมเหมือนกันที่ชอบตามตื้อ แกกกคือคิดดูตอนนั้นพึ่งประถมอะ แก่แดดแค่ไหน ไอเรานี่ก็เข้าข้างเพื่อนไง ก็เป็นแม่สื่อแหละ เชียร์ๆ2คนนี้ แต่อยากให้ตอนโตชอบกันจริงๆนึป่าวคิดว่าไม่อะ ก็เห็นถึงคิมมันจะทำเจ้าชู้แต่ก็มีกับเจนเนี่ยตื้อสุดแล้ว สวยมากไงเลยชอบขนาดนี้ เด็กก็เด็กเห๊อะก็ผญ.มันสวยผช.ก็ชอบผญ.สวยนิ *มองบนนน แต่ไม่เป็นไรเจนเป็นน้องที่น่ารัก พักดีต่อพี่คนนี้มากๆ เหมือนเห็นเราเป็นไอดอลทำตามหมดอะ555  ทุกคนอาจงงว่าเรามาเล่าเรื่องเจนทำไมคือ ไม่ใช่แค่พวกคิมแต่เจนก็เหมือนกันที่ต้องย้ายไปที่อื่น คิมก็เศร้าสิคะงานนี้ แฟนหลวง(จากความมโนของนางเอง)ต้องจากกันแบบนี้ แต่นางแค่ออกแนวเสียดายมากกว่า ไม่นานก็กลับมาเหมือนเดิม


ใกล้เวลาเข้าไปทุกที บลูให้สิ่งๆนึงกับเราไว้ คล้ายเป็นของดูต่างหน้า บลูให้ที่ห้อยรูปหัวใจกับเรามันเป็นเหล็กๆอะมีเพชรด้วยแต่มันเว้นตรงปลายๆเอาไว้ บลูก็เอาให้ดูว่าบลูมีอีกอันนึงมันคือที่ห้อยเป็นรูปกุญแจคือมันคู่กันค่ะมันเอามาซ้อนกันได้ เราก็แบบซึ้งมากตอนนั้นแค่ป.4อะไม่คิดว่าบลูจะทำอะไรแบบนั้เป็นด้วย เราก็คิดว่าแล้วคิมล่ะจะไม่ให้อะไรเราเลยหรอ แต่สุดท้ายนางก็มีของให้เราบ้าง ที่คิมให้มันเป็นที่ห้อยยางๆอะมีภาษาอะไรด้วยไม่รู้ ถึงจะงงแต่เราก็เก็บไว้อย่างดี เอาทั้งสองอันมาห้อยกระเป๋า แต่ไม่ใช่แค่นี้เนี้ยดิ คิมบอกเราว่านอกจากเราแล้วคิมก็มีของจะให้เจนด้วย แต่เสียดายทร่เจนย้ายบ้านไปแล้ว ถ้าไปเจอกันอีกก่อนไปจะเอาให้ ซึ่งมันคือ แหวนค่ะ!!!! เราไม่รู้นางไปเอามาจากไหนแต่อย่าพึ่งตกใจนะ ไม่ใช่แหวนไรงั้น มาเป็นกล่องเลยสีชมพู เหมือนมันเป็นรูปหัวใจตรงกลางแล้วมีกระดิ่งห้อยใส่แล้วมันจะดังกรุ้งกริ้งง มันเป็นแหวนที่กากๆแต่น่ารักมากนะ แต่สุดท้ายคิมก็ไม่ได้ให้เจนพราะบ้านเจนคงไม่กลับมาหาพวกเราแล้ว ต่างคนต่างอยู่ แล้วคิดว่าคิมจะให้ใครคะ คิมก็ให้เราแทน เห้ออออ เพื่อนกันดีๆจู่ๆรู้สึกเหมือนเป็นตัวสำรองซะงั้นแตาก็แอบดีใจนะ ได้แหวนจากผช.เป็นครั้งแรกเลย เราเก็บไว้อย่างดี ไม่นานก็ถึงวันนั้นวันที่เราไม่อยากให้มันมาถึง...


เอาเป็นว่าเดี๋ยวเรามาต่อนะ เราอยากจะเล่าถึงตอนปัจจุบันใจจะขาดแล้ววววว เรื่องของเรามันก็ไม่ได้ยาวขนาดนั้นหรอกเราไม่รู้จะมีคนอ่านมั้ยแต่เราแค่อยากเล่าอะ แต่ถ้าเหมือนเราคุยคนเดียวก็คงไม่เล่าต่อจะดีกว่า5555555 ดึกแล้วขอตัวก่อนน้า