สวัสดีค่ะ พอดีเห็นช่วงนี้มีข่าวเกี่ยวกับอาชีพ  ขายบริการ
ดิฉันก็เป็นคนนึง ที่เคยเข้าไปสู่วงการนี้

~~เริ่มแรก  ดิฉันก็เป็นพนักงานออฟฟิสเล็กๆ ธรรมดาในเมืองหลวง.....ด้วยวุฒิ 'ม.6'  จบปุ๊บมาหางานทำเลยค่ะคนเดียวโดดๆ ไม่มีเพื่อน ปกติเป็นคนพูดน้อยไม่ไปไหน เลยไม่ค่อยมีเพื่อนที่บ้านยากจน ลูกหลานยั่วเยี่ยไปหมด นั้นคือเหตูผลนึงที่รีบหางานทำ
~ ผ่านไปสองปี เข้าปีที่3 ของชีวิตเมืองกรุงกับเงินเดือน เริ่มจาก 9000 ตอนนี้ 9500 .....ผ่างงงง  ไม่ใช่ค่ะแต่ก็ใกล้เคียง   10500  บาท  เริ่มมีเพื่อน  แล้วก็เพื่อนของเพื่อน มาสนิทด้วยกับเรา ไปเที่ยวกันปกติไม่มีอะไรค่ะ  คือปกติไปก็จะเห็นนางหิ้ว ผช กลับทุกวันนะ นางดูมีตังไปไหนก็จะจ่ายให้ตลอด  แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร ก็คงจะ  ผญ โสด หาที่ระบายไรงี้ ปกติก็นานๆไปเที่ยวกลางคืนทีอยู่แล้ว

     แต่มาวันนึงเราก็เริ่มมีความแรดที่แอบซ่อนอยู่ในตัวเรา เพิ่มขึ้นมาทีละนิดๆ  เริ่มกินเหล้า ปกติไม่กินค่ะไปนั่งดู เห็นเขาสนุกก็สนุกเป็นคนไม่กล้าแสดงออก  เริ่มไปเที่ยวบ่อยขึ้น ทุกอาทิตย์  เพื่อนชวนไปฟรีก็ไปสิค่ะ

     มาวันนึงเพื่อนชวนไปเที่ยวแต่ไปกินข้าวก่อนนะ  มีเพื่อน ผช  ด้วยไรงี้ เราก็ไปค่ะ  พอกินข้าวเสร็จคิดว่า ผช คงชอบดิฉันแหละค่ะ ถึงจะพูดไม่เก่งแต่ยิ้มเก่งค่ะ เพื่อนก็เลยบอกไปเที่ยวด้วยกันเนี้ย ได้ตังไปไหม จ้างเป็นแฟนเฉยๆ สมมุติว่า 3000  ก็ไปค่ะ กินเหล้าเที่ยวกัน เมาความกล้า และหน้าด้านก็เพิ่มขึ้น บวกกับ ผช ก็น่าตาดีตัวห๊อมหอม อีก ก็ชอบอยู่แล้ว สักพักเพื่อนบอก กลับไปห้องด้วย 5000 ค่ะ เราก็ไปค่ะ ใจก็กล้าๆกลัวๆแต่ก็ไปเพราะ ลึกๆแล้วเราคงเป็นคนที่ไม่มีสำนึก หรือศักดิ์ศรีอะไร  

   ช่วงแรกก็ยังกลับไปทำงานอยู่อาชีพนี้ก็ถือเป็นรายได้พิเศษ  ตอนหลังก็เลยทำเต็มตัวค่ะ  
    ได้เงินง่ายดีนิ!!!!!สบายด้วย!!!!  ไปโง่ทำงานทำไมต้องนานนะ   ออกสิค่ะ  ~~~~  บรั๊ยยยยย

    คิดว่าเอาหละที่บ้านสบายแล้วหละ แม่พ่อหลานๆน้อง เราดูแลได้หมดแน่นอน  ยิ้มมมม ^^    แต่ป่าวค่ะ เงินทองหมดไปกลับค่าห้อง กระเป๋า รองเท้า เครื่องสำอางค์ บลาๆๆ
    ทำงานได้เป็นแสน  ส่งกลับบ้านเดือนไม่ถึงหมื่น  แค่นั้นก็จะยังไม่พอใช้ ยืมเพื่อน เพื่อนก็ไม่ให้แบบเมื่อก่อนสิค่ะ นางบอกตอนนั้นนางมีเยอะกว่าให้ได้  ตอนนี้เราก็มีทางหาเหมือนกันช่วยตัวเองเอา........ โกรธเพื่อนสิค่ะรออะไร ไม่มีสำนึกค่ะ วันเวลาล่วงเลยไป ชีวิตก็มีแค่นั้นค่ะ กินเที่ยว ซื้อของ  
     จนวันนึงไม่รู้อะไรดลใจ  เริ่มไม่อยากรับงาน  ไม่อยากทำอะไร  แล้วก็คิดว่าตังได้มาง่ายจริง แต่ทำไมเราถึงไม่มีเก็บสักบาท บ้านสักหลังรถสักคันก็ไม่มีค่ะ  ไหนแม่สบาย?
ไหนหรอครอบครัวจะดีขึ้น?  ไม่มีอะไรค่ะ หลงอยุ่ในความดัจริต  เลิกค่ะ ร้องไห้อยากย้อนวันเวลาที่มันย้อนเอามาไม่ได้อีกแล้ว  ตอนนี้กลับมาทำงานเงินเดือนหมื่นกว่า เหนื่อยหน่อยแต่ภูมิใจค่ะ รู้สึกมีความสุขอบอุ่นหัวใจมากกว่าตอนมีเงินเป็นแสนๆสะอีก กินข้าว 30 บาทก็อร่อย นานๆกินชาบูสักทีก็แสนจะดีใจ  กลับมาอยู่ห้องเดือนละ2000 เอ๊ะ ก็อยู่สบายดีนิ แต่ก็เลือกทำเลทีมองว่าปลอดภัยหน่อยค่ะ เพราะไม่มียาม ไม่มีคีย์กาดแบบไฮโซเขา แต่ชีวิตมีความสุขกว่ามากค่ะ คนอื่นไม่รู้นะค่ะ ต่างคนต่างก็มีเหตุผลของตัวเอง

  ค่ะ ไม่เคยเขียนครั้งแรก งงๆบ้าง ขออภัยนะค่ะด่าติได้ค่ะ แต่ก็ใช้สตินะค่ะ อย่าเป็นแบบพวกเก็บกฎจากโลกเเห่งความจริงนะค่ะ  โลกจะได้น่าอยู่ขึ้นเนอะ

  แท็กผิดขออภัยนะค่ะ