ผมร้องไห้ง่ายมากครับ อะไรนิดหน่อยก็เริ่มน้ำตาซึมและ
ยกตัวอย่าง
-เวลาผมกับแฟนไปดูหนัง จำได้เลยว่าเรื่องพี่มากพระโขนง ถึงฉากสุดท้ายที่พี่มากกะนาคพูดร่ำลากัน ฉากที่พี่มากร้องไห้ขี้มูกไหลอ่ะครับ
แฟนผมมันหันมามองผม หันมาแบบกวนๆ อ่ะครับ จ้องแล้วว่าผมร้องแน่ๆ ผมก็ฟอร์มนิ่งตั้งใจดูหนังต่อไป (น้ำตาเริ่มมาแล้วตอนนั้น)
-อ่านกระทู้แมวป่วย แล้วในที่สุดมันก็จากไป (ร้องไห้หนักมาก)
-ดู Inside Out น้ำตาเริ่มมาตั้งแต่ฉากที่ปิ้งป่องกับลั้ลลาช่วยกันขี่รถสายรุ้งออกจากเหวอ่ะครับ ทีแรกที่ขึ้นไม่ได้แล้วตกลงมาผมเฉยๆ นะ แต่พอพากันขึ้นรอบสอง สาม สี่ น้ำตาผมปริ่มแล้ว แล้วมาร้องตอนปิ้งป่องค่อยๆ หายไป ไปร้องอีกทีตอนสามพ่อ แม่ ลูกกอดกันตอนท้ายเรื่อง
-เข้าไปดุฟุตบอลทีมชาติไทยในสนามนัดเจออิรัก ตอนร้องเพลงชาติผมก็เริ่มคลอเบ้า
-เก็บลูกแมวที่ไหนไม่รู้มาเลี้ยง ผมไปเจอมันที่ถนนกลัวมันโดนรถชน เพราะว่ามันชอบวิ่งเล่นที่กลางถนน ดีนะที่ตอนนั้นรถสองแถวขับมาช้า เลยวิ่งไปอุ้มมาทัน พอเอามาเลี้ยงที่บ้านได้สามวัน แม่บอกจะเอาไปปล่อย (แม่ผมไม่ชอบแมวครับ แล้วตอนที่ผมเก็บมันมาแม่กลับต่างจังหวัด) ผมก็เอามันมาอุ้มแล้วร้องไห้ครับ มันก็นั่งอยู่บนตักผม คือตอนนั้นไม่รู้ว่าจะทำยังไงจริงๆ (เรื่องนี้แม่ผมไม่รุ้ แอบกอดแมวร้องไห้เงียบๆ หน้าบ้าน)

ใครพอจะมีวิธีเก็บอารมณ์ ระงับความรู้สึกตัวเองมั้งครับ ผมไม่ชอบเลยที่เป็นแบบนี้เพราะผมเป็นผู้ชาย มันคงดูไม่ดีเท่าไหร่ที่จะมาร้องไห้ง่ายๆ แบบนี้

ขอบคุณทุกคำตอบครับ