อยากจะสื่อถึงคนที่ดิ้นรนตั้งตัวด้วยตัวเองจากศูนย์หรือติดลบจนประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานแล้วมีนิสัยแบบนี้ไม่ว่าจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตามโดยตรงเลยครับ
คือผมเคยได้ยินมาว่า หากมีการร่วมรุ่นเพื่อนๆสมัยเรียน สิ่งหนึ่งที่เป็นข้อห้ามในการพูดคุยเมื่อพบเจอกันคือ อย่าได้มาพูดคุยหรืออวดอ้าง หรือเล่าถึงกิจการงานของตัวเองที่กำลังประสบความสำเร็จหรือเป็นไปด้วยดีครับ เหตุผลที่ผมได้ยินมาคือ เพื่อนแต่ละคนไม่ใช่ว่าทุกคนจะประสบความสำเร็จกันทุกคน บางคนอาจจะหาเช้ากินค่ำอยู่หรือประกอบธุรกิจล้มเหลว ดังนั้นในงานรวมตัวของเพื่อนๆการพูดคุยถึงเรื่องนี้มันจะตอกย้ำบาดแผลในจิตใจของเพื่อนเหล่านั้น และพาลทำให้พวกเขาเหล่านั้นไม่อยากจะมาพบเจอเพื่อนๆคนอื่นในรุ่นอีกเนื่องจากเกิดความอายหรือรู้สึกไม่ดีที่ตัวเองไม่สำเร็จในด้านหน้าที่การงานเท่าที่ควรพอที่จะไปอวดใครได้
จนกระทั่งผมมาพบเจออีกว่า แม้แต่ในครอบครัวเรื่องนี้ก็ไม่ควรจะเอามาพูดคุยกันในวันรวมญาติครับ คือครอบครัวผมเนี่ยมีพี่น้องหลายคน บางคนก็สามารถดิ้นรนจนสามารถตั้งตัวมีเงินทองมากมาย บางคนก็แค่ทรงๆไม่ได้ดีอะไรมากมายครับ
แต่มันจะมีพี่น้องบางคนที่คิดว่าตัวข้านี้เก่ง เริ่มต้นจากศูนย์(จริงๆก็ไม่ศูนย์หรอกครับ เพราะพ่อแม่ผมก็ช่วยเรื่องการเงินในบางครั้ง) จนพี่น้องคนนั้นปัจจุบันมีรายได้เข้ามามากมาย ถือว่าเด่นสุดในหมู่พี่น้องคนอื่น ในขณะที่พี่บ้องคนอื่นบางคนก็กลางๆไม่ได้รวยอะไร บางคนก็ทำงานกับพ่อแม่ก็เลยได้สมบัติจากพ่อแม่มาเยอะ บางคนโชคดีหน่อยพ่อแม่เริ่มปล่อยมือจากกิจการเลยไม่ได้ช่วยเรื่องการเงินตอนที่พี่น้องบางคนทำธุรกิจ แต่จะให้เป็นเงินก้อนใหญ่ไว้ตั้งตัวเลย
ทีนี้ไอ้เจ้าพี่น้องคนที่ออกไปดิ้นรนตั้งตัวเองจนร่ำรวยเนี่ย เลยเกิดอาการยกตัวเองข่มพี่น้องคนอื่น คิดว่าตัวเองเก่งตัวเองเด่นกว่าคนอื่น ไม่ได้เอาสมบัติพ่อแม่แต่สร้างด้วยตัวเอง พอวันรวมญาติทีก็ชอบมาเล่า(โดยที่คนอื่นไม่ได้ถาม) ว่าตอนนี้ได้งานโปรเจคมาปีนึงกำไรหลายล้านบ้าง หรือชอบมาวิจารณ์การกระทำของพี่น้องคนอื่นว่าทำแบบนี้ไม่ถูกต้องทั้งที่ไม่ใช่สาขาอาชีพตัวเองโดยตรง แต่ด้วยที่ว่าตัวเองทำการค้าสำเร็จเลยคิดว่าตัวเองรู้จริงการค้าทุกอย่างในโลก ซึ่งแต่ละอาชีพมันมีความยากง่ายต่างกันคำแนะนำเดียวกันมันใช้ไม่ได้ผลทุกกรณี แต่พี่น้องคนนี้ก็ยกตัวเองข่มโดยคำพูดให้พี่น้องคนอื่นอึดอัด โดยเฉพาะน้องบางคนที่ได้สมบัติจากพ่อแม่เยอะ ก็จะพยายามพูดทำนองดูถูกว่าไม่มีปัญหาหามาได้เองเหมือนข้า
บอกตรงๆนะครับ ผมเองก็เป็นคนนึงที่ทำกิจการตัวเองถึงไม่ได้เด่นอะไรมากมาย แต่ก็ไม่ได้ล้มเหลว ก็มีกินมีใช้ไปเรื่อยๆ ต้องมาอึดอัดฟังคำของพี่บางคนที่ชอบยกตัวเองว่าเก่ง(ไม่ว่าเขาจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม) ส่วนน้องคนที่ได้สมบัติจากพ่อแม่เยอะก็โดนพูด-ดันหรือพยายามกดว่าไม่ใช่คนเก่งมีความสามารถ อาศัยได้สมบัติพ่อแม่เยอะเลยมีกิจการใหญ่โต ซึ่งผมและพี่น้องคนอื่นเบื่อมากครับที่ต้องมาอึดอัดในวันพบญาติและเจอได้เจ้าพี่คนนี้
จึงอยากบอกกล่าวกับคนอื่นๆไม่ว่าคุณจะรุ้หรือไม่ก็ตามว่า หน้าที่การงานของคุณก็ส่วนของคุณ พี่น้องคนอื่นเขาไม่ได้ร่ำรวยไปด้วยกับคุณหรือขอความช่วยเหลือคุณ เขาเอาตัวรอดเองได้ ได้โปรดอย่ามาอวดอ้าง ไม่ว่าคุณจะรุ้ตัวหรือไม่ก็ตาม มันเป็นพฤติกรรมที่น่ารังเกียจครับทำให้ไม่อยากเจอไม่อยากพูดคุยกับพี่คนนี้แล้ว แทนที่วันพบญาติจะเป็นวันที่พี่น้องทุกคนดีใจที่นานๆทีมาเจอกัน แต่กลับกลายเป็นว่าเป็นวันที่ต้องมาอึดอัดใจและรู้สึกไม่ได้เพราะโดนข่มครับ
ขอฝากไว้กับคนที่กำลังมีพฤติกรรมแบบนี้โปรดจำไว้ว่า ไม่มีใครอยากจะมายินดีกับความร่ำรวยของคุณโดยที่เขาไม่ได้อยากรู้อยากถามครับ หรือต่อให้เขาถามก็ไม่ใช่ถือโอกาสเล่าคุยโม้โอ้อวดความสำเร็จของตนจนเกินสมควร โดยเฉพาะเมื่อรวยแล้วไม่ได้ยื่นมือช่วยเหลือพี่น้องคนอื่นมีแต่จะใช้คำพูดกดขี่ -ดันกันครับ มันน่าเบื่อ...
ขอทีเถอะครับ ไม่มีใครอยากจะมาฟังความประสบความสำเร็จจากคุณโดยที่เขาไม่ได้ถามหรอกครับ(โดยเฉพาะในวันรวมญาติ)
คือผมเคยได้ยินมาว่า หากมีการร่วมรุ่นเพื่อนๆสมัยเรียน สิ่งหนึ่งที่เป็นข้อห้ามในการพูดคุยเมื่อพบเจอกันคือ อย่าได้มาพูดคุยหรืออวดอ้าง หรือเล่าถึงกิจการงานของตัวเองที่กำลังประสบความสำเร็จหรือเป็นไปด้วยดีครับ เหตุผลที่ผมได้ยินมาคือ เพื่อนแต่ละคนไม่ใช่ว่าทุกคนจะประสบความสำเร็จกันทุกคน บางคนอาจจะหาเช้ากินค่ำอยู่หรือประกอบธุรกิจล้มเหลว ดังนั้นในงานรวมตัวของเพื่อนๆการพูดคุยถึงเรื่องนี้มันจะตอกย้ำบาดแผลในจิตใจของเพื่อนเหล่านั้น และพาลทำให้พวกเขาเหล่านั้นไม่อยากจะมาพบเจอเพื่อนๆคนอื่นในรุ่นอีกเนื่องจากเกิดความอายหรือรู้สึกไม่ดีที่ตัวเองไม่สำเร็จในด้านหน้าที่การงานเท่าที่ควรพอที่จะไปอวดใครได้
จนกระทั่งผมมาพบเจออีกว่า แม้แต่ในครอบครัวเรื่องนี้ก็ไม่ควรจะเอามาพูดคุยกันในวันรวมญาติครับ คือครอบครัวผมเนี่ยมีพี่น้องหลายคน บางคนก็สามารถดิ้นรนจนสามารถตั้งตัวมีเงินทองมากมาย บางคนก็แค่ทรงๆไม่ได้ดีอะไรมากมายครับ
แต่มันจะมีพี่น้องบางคนที่คิดว่าตัวข้านี้เก่ง เริ่มต้นจากศูนย์(จริงๆก็ไม่ศูนย์หรอกครับ เพราะพ่อแม่ผมก็ช่วยเรื่องการเงินในบางครั้ง) จนพี่น้องคนนั้นปัจจุบันมีรายได้เข้ามามากมาย ถือว่าเด่นสุดในหมู่พี่น้องคนอื่น ในขณะที่พี่บ้องคนอื่นบางคนก็กลางๆไม่ได้รวยอะไร บางคนก็ทำงานกับพ่อแม่ก็เลยได้สมบัติจากพ่อแม่มาเยอะ บางคนโชคดีหน่อยพ่อแม่เริ่มปล่อยมือจากกิจการเลยไม่ได้ช่วยเรื่องการเงินตอนที่พี่น้องบางคนทำธุรกิจ แต่จะให้เป็นเงินก้อนใหญ่ไว้ตั้งตัวเลย
ทีนี้ไอ้เจ้าพี่น้องคนที่ออกไปดิ้นรนตั้งตัวเองจนร่ำรวยเนี่ย เลยเกิดอาการยกตัวเองข่มพี่น้องคนอื่น คิดว่าตัวเองเก่งตัวเองเด่นกว่าคนอื่น ไม่ได้เอาสมบัติพ่อแม่แต่สร้างด้วยตัวเอง พอวันรวมญาติทีก็ชอบมาเล่า(โดยที่คนอื่นไม่ได้ถาม) ว่าตอนนี้ได้งานโปรเจคมาปีนึงกำไรหลายล้านบ้าง หรือชอบมาวิจารณ์การกระทำของพี่น้องคนอื่นว่าทำแบบนี้ไม่ถูกต้องทั้งที่ไม่ใช่สาขาอาชีพตัวเองโดยตรง แต่ด้วยที่ว่าตัวเองทำการค้าสำเร็จเลยคิดว่าตัวเองรู้จริงการค้าทุกอย่างในโลก ซึ่งแต่ละอาชีพมันมีความยากง่ายต่างกันคำแนะนำเดียวกันมันใช้ไม่ได้ผลทุกกรณี แต่พี่น้องคนนี้ก็ยกตัวเองข่มโดยคำพูดให้พี่น้องคนอื่นอึดอัด โดยเฉพาะน้องบางคนที่ได้สมบัติจากพ่อแม่เยอะ ก็จะพยายามพูดทำนองดูถูกว่าไม่มีปัญหาหามาได้เองเหมือนข้า
บอกตรงๆนะครับ ผมเองก็เป็นคนนึงที่ทำกิจการตัวเองถึงไม่ได้เด่นอะไรมากมาย แต่ก็ไม่ได้ล้มเหลว ก็มีกินมีใช้ไปเรื่อยๆ ต้องมาอึดอัดฟังคำของพี่บางคนที่ชอบยกตัวเองว่าเก่ง(ไม่ว่าเขาจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม) ส่วนน้องคนที่ได้สมบัติจากพ่อแม่เยอะก็โดนพูด-ดันหรือพยายามกดว่าไม่ใช่คนเก่งมีความสามารถ อาศัยได้สมบัติพ่อแม่เยอะเลยมีกิจการใหญ่โต ซึ่งผมและพี่น้องคนอื่นเบื่อมากครับที่ต้องมาอึดอัดในวันพบญาติและเจอได้เจ้าพี่คนนี้
จึงอยากบอกกล่าวกับคนอื่นๆไม่ว่าคุณจะรุ้หรือไม่ก็ตามว่า หน้าที่การงานของคุณก็ส่วนของคุณ พี่น้องคนอื่นเขาไม่ได้ร่ำรวยไปด้วยกับคุณหรือขอความช่วยเหลือคุณ เขาเอาตัวรอดเองได้ ได้โปรดอย่ามาอวดอ้าง ไม่ว่าคุณจะรุ้ตัวหรือไม่ก็ตาม มันเป็นพฤติกรรมที่น่ารังเกียจครับทำให้ไม่อยากเจอไม่อยากพูดคุยกับพี่คนนี้แล้ว แทนที่วันพบญาติจะเป็นวันที่พี่น้องทุกคนดีใจที่นานๆทีมาเจอกัน แต่กลับกลายเป็นว่าเป็นวันที่ต้องมาอึดอัดใจและรู้สึกไม่ได้เพราะโดนข่มครับ
ขอฝากไว้กับคนที่กำลังมีพฤติกรรมแบบนี้โปรดจำไว้ว่า ไม่มีใครอยากจะมายินดีกับความร่ำรวยของคุณโดยที่เขาไม่ได้อยากรู้อยากถามครับ หรือต่อให้เขาถามก็ไม่ใช่ถือโอกาสเล่าคุยโม้โอ้อวดความสำเร็จของตนจนเกินสมควร โดยเฉพาะเมื่อรวยแล้วไม่ได้ยื่นมือช่วยเหลือพี่น้องคนอื่นมีแต่จะใช้คำพูดกดขี่ -ดันกันครับ มันน่าเบื่อ...