เหตุเกิดตอนม.ต้น
เคยทะเลาะกับเพื่อนด้วยปัญหานิดเดียว เพื่อนให้ของมาไม่ครบพอเราแจกแล้วมันขาด ไม่ไปทวงกับครูเลยโดนเพื่อนที่ไม่ได้บ่นรวมถึงเพื่อนที่ช่วยกันแจกกระแนะกระแหน แล้วรู้สึกเหมือนตัวเองโดนรุมเลยปาเก้าอี้ใส่กลางวง จนเป็นเรื่องเป็นราว
ครูมาเห็นเลยเรียกไปคุย เรารู้สึกตัวคนเดียวเลยบ่นไปว่าตัวเองไม่มีใครเข้าข้าง เราไม่ได้น่ารักไม่ได้ดีแบบเพื่อนคนนั้นคนนี้ เด็กๆก็โดนด่าว่าเราบ้า สติไม่ดีเลย พูดจาไม่ชัด เราพยายามปรับตัวพยายามให้เหมือนเพื่อนคนนั้น คนอื่นจะได้รักเราบ้างไม่ด่าเรา สติตอนนั้นแบบบ่นระบายยาวๆเรื่องชีวิตอโลน
ครูเลยจัดการปล่อยไปครับ รู้สึกเอ็นดูเราเพื่อนก็โอเคไม่ว่าอะไร แต่หลังออกจากห้องเหมือนใครไปเล่าผิดๆว่าเราด่าเพื่อนอีกคนแล้วมารุมเราอีกที
วันต่อไป ครูที่ไกล่เกลี่ยเอาเรื่องเราไปเขียนอธิบายเหตุการณ์บอกว่าเราเคยโดนว่า สติไม่ดี น้อยใจ จนเพื่อนล้อหนักกว่าเดิมทำฝห้รู้สึกห้องเรียนนี้ไม่ใช่ที่ของเรา ตัดสินใจไม่ไปเรียนแกล้งป่วย ไม่กล้าบอกพ่อแม่ ขนาดครูยังทำเรื่องให้แย่เลย ไม่อยากให้บ้านเหนื่อยด้วย

จนสักพักทางบ้านเป็นห่วงมากเลย ไม่อยากแกล้งป่วยต่อเลยตัดสินใจทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หลังจากนั้นเลยเรียนๆโดดๆ แกล้งป่วยบ้าง หลับในคาบบ้าง โดดเรียนบ้าง ไม่อยากยุ่งกับใครเลย ติดเกมติดคอม
สักพักเริ่มชิน เริ่มอยากอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียว ทำอะไรคนเดียว กินคนเดียว ทำงานคนเดียว

#เคยคิดจะฆ่าตัวตายรู้สึกตัวเองเกิดมาเป็นภาระ แต่ถ้าตายสิ่งที่เสียไปโคตรสูญเปล่า
#ตอนนี้ใช้ชีวิตแบบทำยังไงไม่ให้ตัวเอง ครอบครัวเดือดร้อน หาความสบายไปวันๆ

คนอื่นเคยผ่านเหตุการณ์แบบไหน