ผมเคยคบกับผู้หญิงคนนึงคับ
  เราก็คบกันเหมือนคู่อื่นปกติทั่วไป
จนวันนึง ผมก็บอกเลิกเธอ
ด้วยความเห้นแก่ตัวของผมเอง ที่รู้สึกว่าเบื่อ และคิดว่าเธอไม่ใช่สำหรับผม
  ช่วงหลังที่เราคบกัน ผมก้มักจะทำให้เธอเสียใจบ่อยๆ
   เรื่องมันก็นานแล้วเเหละ นี่จะเข้าปีที่4แล้ว
  คือ ช่วงนั้นเค้ากำลังอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาลัยคับ
ทุกอย่างก็ปกติไม่มีอะไร
จนถึงวันที่เค้าต้องไปสอบ
และคืนวันก่อนสอบ ผมก็ได้เอ่ยปากบอกเลิกไป
โดยที่ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้
    หลังจากที่เลิกกันได้2 3วัน
ก็มีน้องที่สนิทของเค้ามาหาผม
ถามว่า"ทำไมทำแบบนี้ พี่มันใจร้าย
รู้มั้ย วันที่ไปสอบ พี่อ้อยไปทั้งน้ำตา หนูเป้นคนพาพี่อ้อยไปเอง พี่อ้อยออกปากว่าจะไม่สอบด้วย"
ผมกับน้องก็คุยกันเยอะะะะ จนวันนั้นก็ผ่านไป
  มาถึงวันประกาศผล น้องคนเดิมก้มาบอกว่า อ้อยไม่ติด
   ผมก้ได้เเต่ยืนอึ้ง ชา พร้อมทั้งรู้สึกผิด
ว่าผมทำอะไรลงไป เพราะอ้อยเป้นคนเก่ง ถ้าตั้งใจต้องสอบได้เเน่ๆ
นี่ผมทำลายอนาคตคนๆนึงเลยหรอ
ถ้าวันนั้นผมไม่พูดมันออกไป ป่านนี้เธอคงได้เป็นเภสัชดั่งใจหวัง
  มันเป็นบาปที่ฝังอยู่ในใจผมมาตลอด

ทุกวันนี้ เค้าก็มีแฟน ดูเค้าท่าจะมีความสุข ผมก้ยินดีด้วย ขอให้รักกันชั่วนิรันด์
ผมอยากเข้าไปขอโทษเทอ อยากบอกว่าผมไม่ได้ตั้งใจ
แต่คิดเเล้ว ไม่ไปเจอเทออีกเลยจะดีกว่า
เพราะมันอาจทำให้เทอเสียใจมากกว่าเดิม


ที่เล่ามาทั้งหมด อยากถามทุกคนครับ
ว่าผมผิดมากมั้ย